​ನನ್ನ ಹೆಸರು ಚಾಂದಿನಿ. ಊರು ಸುಂದರಗಿರಿ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಬದುಕು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸುಂದರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾನು ಸುಳ್ಳುಗಳ ಗೋಡೆಯೊಳಗೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದು ನನ್ನ ಇಷ್ಟದಿಂದ ಅಲ್ಲ, ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಂದ. ನನಗೊಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಲು ನನ್ನ ತಂದೆಯೇ ಕಲಿಸಿದ್ದರು. ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬುದು ಅವರ ಕನಸಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ತೀರಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ. ಹಾಗಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಅಂಕಪಟ್ಟಿ ಬಂದಾಗ, ನಾನು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಬೇಕಿತ್ತು. ಅಪ್ಪನ ಆಸೆ, ನನ್ನ ಮೇಲಿದ್ದ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಮುರಿಯಬಾರದು ಎಂಬ ಭಯದಲ್ಲಿ, ನಾನು ನನ್ನ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ​ಹೀಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಸಣ್ಣ ಸುಳ್ಳುಗಳು ದೊಡ್ಡ ಸುಳ್ಳುಗಳಾಗಿ ಬೆಳೆಯತೊಡಗಿದವು. ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು ನನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳಿದಾಗ, ಆ ಹೊಗಳಿಕೆಗೆ ಅರ್ಹಳಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಶಿಕ್ಷಕರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದಾಗ, ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಸುಮ್ಮನೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಗೊತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಸುತ್ತ ನಾನೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸುಳ್ಳಿನ