​ಗ್ರಾಮದ ನಡುವೆ ಹರಿಯುವ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗುಡಿಸಲು ಇತ್ತು. ಆ ಗುಡಿಸಲಿನಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದವಳು ಕುಸುಮಬಾಲೆ. ಅವಳ ಹೆಸರು ಕುಸುಮ. ಆದರೆ ಅವಳ ಬಾಳು ಹೂವಿನಂತೆ ಅರಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಮುಳ್ಳುಗಳ ಮೇಲೆ ಹರಿದಂತೆ ಇತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ, ಗ್ರಾಮದ ಜನರು ಅವಳನ್ನು ಕುಸುಮಬಾಲೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವಳ ನಗು ಮುಖದ ಹಿಂದೆಯೇ ಅಡಗಿದ್ದ ನೋವಿನ ಕಥೆ ಯಾರೂ ಅರಿಯರು. ​ಕುಸುಮ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನಕ್ಕು ನಲಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಅವಳನ್ನು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಬೆಳೆಸಿದರು. ಬಡತನ ಅವರ ಬದುಕನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಆ ದಾರಿದ್ರ್ಯವನ್ನು ಮರೆಸಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಕಾಲ ಯಾರನ್ನೂ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನ, ತಂದೆ ಬೇಟೆಗೆಂದು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದು ಅಸುನೀಗಿದರು. ಅದೇ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಪ್ರಾಣಬಿಟ್ಟರು. ಹದಿನೈದು ವರ್ಷದ ಕುಸುಮ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾದಳು. ಊರಿನವರು ಅವಳನ್ನು ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಆದರೆ, ಕುಸುಮ ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಜಾಗ, ಅವರ ನೆನಪುಗಳು, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅವರ