ಬೇಡಿದರೂ ನೀಡದವರು

  • 279
  • 108

ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗೆ ವಿರೂಪಾಕ್ಷಿ ಮಠದ ಗಂಟೆ ಬಾರಿಸಿದಾಗ, ಆ ಊರ ಸಮಸ್ತ ಮೌನಕ್ಕೆ ಕದಲಿಕೆಯ ಸಂಕೇತ ದೊರಕಿದಂತಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಕೇವಲ ಗಂಟೆಯ ಸದ್ದು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಇದು ವಾರಣಾಸಿಯ ಸಂಕೇತ, ಅಲ್ಲಿನ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರ ಪಾಲುದಾರಿಕೆಯ ಸಂಕೇತ. ಆ ಊರಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮೂಲೆಯೂ ಒಂದು ಕಥೆ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಒಂದು ಪಾತ್ರ. ಆದರೆ, ಆ ದಿನ, ಎಲ್ಲ ಕಥೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಒಂದು ಕಥೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಕಥೆಯ ನಾಯಕ ದೇವೇಂದ್ರ ​ದೇವೇಂದ್ರ ಆ ಊರಿನ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೀಮಂತ ವರ್ತಕ. ಹೊಳೆಯುವ ರೇಷ್ಮೆ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಸಗಟು ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ಆತನ ಹೆಸರು ಭಾರತದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗೂ ಪಸರಿಸಿತ್ತು. ಆತನ ಸಂಪತ್ತು ಎಷ್ಟಿದೆಯೆಂದರೆ, ಎಷ್ಟೇ ಎಣಿಸಿದರೂ ಮುಗಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ದೊಡ್ಡದಾದ, ರಾಜಮಹಲ್‌ನಂತಹ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆತ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ದಾನ-ಧರ್ಮ, ಸಹಾಯ ಎಂದರೆ ಆತನಿಗೆ ದ್ವೇಷವಿತ್ತು. ಆತನ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಹಣವೇ ದೇವರು, ಸಂಪಾದನೆಯೇ ಮಂತ್ರವಾಗಿತ್ತು. ​ಒಂದು ದಿನ, ಮುಂಗಾರು ಮಳೆ ತೀವ್ರವಾದಾಗ, ದೇವೇಂದ್ರನ