ಸಹ್ಯಾದ್ರಿ ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಯ ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿ, ದಟ್ಟ ಅರಣ್ಯದ ನಡುವೆ ಅಡಗಿದ್ದಂತೆ ಇರುವ 'ವನಶ್ರೀ' ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿ ಇತ್ತು. ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಹೆಸರು ಅದರ ಸೊಬಗಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ಜನರು ಸರಳ ಜೀವಿಗಳು, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಆರಾಧಕರು. ​ಆ ಗ್ರಾಮದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುರಾತನ ಆಶ್ರಮವಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಹರ್ಷಿ ಜ್ಞಾನಾನಂದ ತಮ್ಮ ತಪಸ್ಸು ಮತ್ತು ಅಲೌಕಿಕ ಜ್ಞಾನಕ್ಕಾಗಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಎಲ್ಲ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದರು. ಆ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಬಳಿ ವನಶ್ರೀ ಗ್ರಾಮದ ಮುಖಂಡನಾದ ವೀರಭದ್ರ ಎಂಬಾತ ತನ್ನ ಮಗಳಾದ ಅಮೃತಾಳ ವಿವಾಹದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ. ​ಅಮೃತಾ, ಆ ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ, ಅಮೃತದಂತಹ ಗುಣವುಳ್ಳ ಹುಡುಗಿ. ಅವಳ ರೂಪ ಚಂದ್ರನನ್ನು ನಾಚಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲ ಇವಳೇ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ವನದೇವಿ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಅಮೃತಾಗೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಇತ್ತು. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವ, ನನ್ನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿ ನೀಡುವ, ನನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾರುಹೋಗದ, ಆದರೆ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತಿಮವಾದ