ರಾಜು ಒಬ್ಬ ಸಣ್ಣ ಲೆಕ್ಕಪರಿಶೋಧಕ (ಅಕೌಂಟೆಂಟ್). ಆದರೆ ಆತ ಕೇವಲ ಲೆಕ್ಕಪರಿಶೋಧಕನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಂಖ್ಯೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವವನಾಗಿದ್ದ. ಅವನ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರತಿ ಸಂಖ್ಯೆಗೂ ಒಂದು ಕಥೆ ಇತ್ತು. 5000 ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಮೊತ್ತವಾಗಿರದೆ, ಕನಸನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಲು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಹಣವಾಗಿತ್ತು. 120 ಎಂಬುದು ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಅವನ ತಾಯಿಗೆ ಖರೀದಿಸಿದ ಬಳೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಆಗಿತ್ತು. ಅವನ ಕಣ್ಣಿಗೆ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಲೆಕ್ಕವೂ ಒಂದು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಂಧವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ​ರಾಜು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಕಂಪನಿ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಪಾರಗಳಂತೆ ಲಾಭ-ನಷ್ಟದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ರಾಜು ಕೇವಲ ಲಾಭದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಮಾನವೀಯ ಸಂಬಂಧಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಓಡಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಈತನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಕೇವಲ ಹಣಕಾಸಿನ ವಹಿವಾಟಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ​ಒಂದು ದಿನ ಕಂಪನಿಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಸುಬ್ರಮಣ್ಯಂ ರಾಜುವನ್ನು ಕರೆದರು. ರಾಜು, ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯ ವಾರ್ಷಿಕ ಲಾಭದ ಬಗ್ಗೆ ಣ ಮಾಡಬೇಕು. ನಾವು ಈ ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಹಣವನ್ನು ಸಮಾಜ