ಆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜು ಒಬ್ಬ ಒಂಟಿ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಕೇವಲ ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು - ನಂದಿನಿ. ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ನಂತರ, ರಾಜು ತನ್ನ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ನಂದಿನಿಯನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅವಳಿಗಾಗಿ ಬದುಕು, ಅವಳಿಗಾಗಿ ದುಡಿಮೆ, ಅವಳಿಗಾಗಿ ಕನಸು. ನಂದಿನಿ ಕೂಡ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಬದುಕು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಆದರೆ ಅಸಂಖ್ಯ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದಿಗೆ ಮುಂದುವರಿದಿತ್ತು. ನಂದಿನಿಗೆ ಸಂಗೀತವೆಂದರೆ ಪ್ರಾಣ. ಆದರೆ ರಾಜುವಿಗೆ ಸಂಗೀತದ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಆಸಕ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಮಗಳಿಗಾಗಿ ಆತ ತನ್ನ ಇಡೀ ದುಡಿಮೆಯನ್ನು ಅವಳ ಸಂಗೀತ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಿಟ್ಟ. ಹಳ್ಳಿಯ ಸಂಗೀತ ಗುರುಗಳ ಬಳಿ ನಂದಿನಿ ಕಲಿಯುತ್ತಾ ಹೋದಳು. ಅವಳ ದನಿ ಎಷ್ಟು ಮಧುರವಾಗಿತ್ತು ಎಂದರೆ, ಗಿಡಮರಗಳೂ ತಲೆದೂಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಕ್ಕಿಗಳು ತನ್ನ ಕಲರವವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅವಳ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ನಂದಿನಿ ತನ್ನ ತಂದೆಗಾಗಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದು ಹಾಡನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಹಾಡು ಕೇವಲ ರಾಗವಾಗಿರದೆ, ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಥೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅದು ರಾಜುವಿನ ದಿನದ