ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಹೊರಟಿದ್ದ ಮೈಸೂರು ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಸ್ ರೈಲು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸಂಜೆ ಕತ್ತಲು ಆವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಕಿಟಕಿಯ ಹೊರಗೆ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಮಸುಕಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ರೈಲಿನ ಎ-1 ಬೋಗಿಯ ಸೀಟ್ ಸಂಖ್ಯೆ 12ರಲ್ಲಿ, ವಿಕ್ರಮ್ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದ. ವಿಕ್ರಮ್ ಒಬ್ಬ ಯುವ ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಎಂಜಿನಿಯರ್. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಗದ್ದಲದ ಜೀವನದಿಂದ ಒಂದು ವಾರ ರಜೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಆತನ ಮನಸ್ಸು ಯಾವುದೋ ಹೊಸತನದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿತ್ತು.ಆದರೆ, ಪ್ರಯಾಣದ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಎದುರಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತ ಯುವತಿಯನ್ನು ಕಂಡಾಗ, ವಿಕ್ರಮ್‌ನ ಹೃದಯದ ಲಯ ತಪ್ಪಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯ ಸರಳವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಗಂಭೀರತೆ ಇತ್ತು. ಅವಳು ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಸೀಟಿನ ಕೆಳಗೆ ಇಟ್ಟು, ಕಿಟಕಿಯ ಹೊರಗೆ ನೋಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕವಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಕತ್ತಲು ಮತ್ತು ಬೋಗಿಯೊಳಗೆ ಬೆಳಗಿದ ಮಂದವಾದ ದೀಪದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ, ಅವಳ ಮುಖದ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು.ವಿಕ್ರಮ್ ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಅವಳನ್ನೇ