ಕಮಲಮ್ಮನಿಗೆ ಜೀವನವೆಂದರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದಂತಿದ್ದ ಒಂದು ಬೃಹತ್ ಗೋಡೆ. ಆ ಗೋಡೆಯಾಚೆ ಏನಿದೆ ಎಂಬ ಕುತೂಹಲವಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನೇ ಭೇದಿಸಿ ಆಚೆ ಹೋಗುವ ಶಕ್ತಿ, ಧೈರ್ಯ ಅವಳಿಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿದ ಗೂಡು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗುಡಿಸಲು. ಅದರ ಹೊರಗೆ ಚರಂಡಿಯ ಕೊಳಕು ನೀರು, ಬೀದಿ ದೀಪದ ಮಬ್ಬು ಬೆಳಕು ಮತ್ತು ಬಡತನದ ಕ್ರೂರ ನಗು.ಕಮಲಮ್ಮನಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು. ಹಿರಿಯ ಮಗ ರಾಮುವಿಗೆ ಹದಿನಾರು ವರ್ಷ, ಚಿಕ್ಕ ಮಗಳು ಲೀಲಾಗೆ ಹತ್ತು. ಗಂಡ ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಕುಡಿತದ ಚಟದಿಂದ ತನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ತಾನೇ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅಂದಿನಿಂದ ಆ ಗುಡಿಸಲಿನ ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳೇ ಕಮಲಮ್ಮನ ಪಾಲಿಗೆ ಜಗತ್ತು. ದಿನಕ್ಕೆ ಮೂರು ಹೊತ್ತು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹಿಟ್ಟು ಹಾಕುವ ಹೋರಾಟವೇ ಅವಳ ದಿನಚರಿಯಾಗಿತ್ತು. ತಾನು ಬೀದಿಬದಿಯಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಹೂವು, ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮಾರಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ದಿನಕ್ಕೆ ನೂರು-ನೂರೈವತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ಅದೇ ದೊಡ್ಡ ಭಾಗ್ಯ. ರಾಮು ಓದಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಚುರುಕಾಗಿದ್ದ. ದೊಡ್ಡ ಸಾಹೇಬನಾಗಬೇಕೆಂದು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ,