ಪುರಾತನ ಕಾಲದ, ಇಟ್ಟಿಗೆಯ ಗೋಡೆಗಳು ಕಾಲದ ಕಲೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತಿದ್ದ 'ಹರಕೆ ಮನೆ'ಯಲ್ಲಿ, ವೃದ್ಧ ದಂಪತಿಗಳಾದ ಗಿರಿಜಮ್ಮ ಮತ್ತು ನಾಗಪ್ಪ ನೆಲೆಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಜೀವನವು ಆ ಮನೆಯಂತೆಯೇ ಇತ್ತು. ಹೊರನೋಟಕ್ಕೆ ಗಟ್ಟಿಯಾದರೂ, ಒಳಗೆ ಮೌನ ಮತ್ತು ಬರಿದಾದ ಸೂನ್ಯತೆ ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಗಿರಿಜಮ್ಮನಿಗೆ ಎಪ್ಪತ್ತು ದಾಟಿದರೆ, ನಾಗಪ್ಪನಿಗೆ ಎಂಬತ್ತರ ಸನಿಹ. ಅವರಿದ್ದದ್ದು ಕೇವಲ ಪರಸ್ಪರರ ಜೊತೆಗಿನ ಸಹವಾಸಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಎಂಬಂತಿತ್ತು.ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹರಕೆ ಮನೆ ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸದಾ ಜನಜಂಗುಳಿಯಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು. ಗಿರಿಜಮ್ಮನ ದೀಪಕ್ಕೆ ಜನರು ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಗಿರಿಜಮ್ಮನ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಶಕ್ತಿಯಿತ್ತು. ಅವಳು ಹಚ್ಚಿದ ಹಣತೆ ಎಂದಿಗೂ ಮಿನುಗದೆ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಆ ದೀಪಕ್ಕೆ ಎಣ್ಣೆ ಸುರಿದರೂ, ಸುರಿಯದಿದ್ದರೂ ಬೆಳಕು ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಥರ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಜನರು ಅದನ್ನು 'ದೈವಿಕ ಬೆಳಕು' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.ಆದರೆ, ಕಳೆದ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ, ಆ ದೀಪದ ಬೆಳಕು ಮಸುಕಾಗಿತ್ತು. ಜನರ ಓಡಾಟ ನಿಂತಿತ್ತು. ಮೌನವು ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ದಪ್ಪ ಮಾಡಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ,