ದೂರದ ಕಣಿವೆಗಳಲ್ಲಿ, ಸದಾ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಿನಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಿತ್ತು. ಅದರ ಹೆಸರು 'ಶಾಂತಿಗ್ರಾಮ'. ಆ ಹೆಸರು ಹೇಳುವಂತೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸದಾ ಶಾಂತಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ನೆಲೆಸಿತ್ತು. ಇಡೀ ಹಳ್ಳಿಯ ನಿವಾಸಿಗಳ ಬದುಕು ಸರಳವಾಗಿತ್ತು. ಯಾರಿಗೂ ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಅಸೂಯೆ, ದ್ವೇಷ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಾಚೀನ 'ಬಸವನಕಟ್ಟೆ' ಇತ್ತು. ಅದು ಬರೀ ಕಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಅದು ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ನಿವಾಸಿಗೂ ಆ ಕಟ್ಟೆಯ ಸುತ್ತ ಹೆಣೆದ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಥೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಇತ್ತು.ಆ ಕಟ್ಟೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ 'ರಾಮಣ್ಣ' ಎಂಬ ವೃದ್ಧರ ಮನೆ. ರಾಮಣ್ಣನಿಗೆ ಆ ಬಸವನಕಟ್ಟೆಯ ಇಂಚಿಂಚು ಪರಿಚಯವಿತ್ತು. ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ, ಅರಳುವ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳು ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಾಗ, ರಾಮಣ್ಣ ಅದನ್ನು ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ, ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನದ ನೆಮ್ಮದಿ ಆ ಕಲ್ಲಲ್ಲೇ ಅಡಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮಗ 'ಕಿರಣ್' ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗಿ ಕೆಲಸ