ಅದು ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಹಾಳೆಯಂತೆ ಮೌನವಾಗಿತ್ತು. ದೊಡ್ಡ ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ಕಲ್ಲಿನ ಗೋಡೆಗಳು ಮತ್ತು ಸುಣ್ಣದ ಸೀಲಿಂಗ್‌ ಹೊಂದಿದ್ದ ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಒಂದೇ ಒಂದು ಬೆಳಕಿನ ಕಿರಣ ಬಾಗಿಲಿನ ಸಣ್ಣ ರಂಧ್ರದಿಂದ ಒಳಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದ ಧೂಳಿನ ಕಣಗಳನ್ನು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸದೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಆತನ ಹೆಸರು ಸೂರ್ಯ.ಸೂರ್ಯನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ರಾಗವೊಂದರ ನಿಶ್ಯಬ್ದ ನೆನಪು ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿತ್ತು. ಅವನು ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಪಿಟೀಲು ನುಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಪಿಟೀಲು ಅವನಿಗೆ ಕೇವಲ ವಾದ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಅದು ಅವನ ಆತ್ಮದ ವಿಸ್ತರಣೆ, ಮನಸ್ಸಿನ ಮಾತಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಕಳೆದ ಐದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ, ಅವನ ಕೈಗೆ ಪಿಟೀಲು ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ, ಕಾಲ ಸದ್ದು ಮಾಡದೆ ನಿಂತಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿರುವುದು ಕೇವಲ ಮೌನ, ಮತ್ತು ಮೌನವು ತನ್ನದೇ ಆದ ಅಪೂರ್ಣವಾದ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ಸ್ವರ, ವಿಷಾದದ ಲಯ.ಅವನು ಏಕೆ ಇಲ್ಲಿದ್ದಾನೆಂಬುದು ಒಂದು ಕಥೆ. ಕೇವಲ ಒಂದು ಅಪಸ್ವರ, ಒಂದು ಸಣ್ಣ ತಪ್ಪು ನಿರ್ಧಾರದಿಂದ ಆರಂಭವಾದ ದುರಂತ ಅದು. ಸೂರ್ಯ