Description

ದಟ್ಟವಾದ ರಾತ್ರಿ. ಹೊರಗೆ ಗುಡುಗು ಮಿಂಚು ಸಹಿತ ಮಳೆ ಧೋ ಎಂದು ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಊರಿನಿಂದ ದೂರವಿದ್ದ, ಎತ್ತರದ ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲಿನ ಆ ಹಳೆಯ, ಏಕಾಂತದ ಮನೆಯೊಳಗೆ, ಅರವತ್ತು ವಯಸ್ಸಿನ ಆನಂದ ಒಬ್ಬನೇ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಅವನದು ದೊಡ್ಡ ಸಂಸಾರವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಾಲಗತಿಯಲ್ಲಿ, ಮಕ್ಕಳು, ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ತೊರೆದು ತಮ್ಮದೇ ಲೋಕ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಫೋನ್ ಕರೆ, ಅಷ್ಟೇ. ಆನಂದ ತನ್ನ ಇಡೀ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದು ಇದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ. ಈಗ ಅದು ಅವನೊಬ್ಬನ ನೆನಪುಗಳ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಾಗಿತ್ತು.ಅವನು ಒಡೆದ ಗಡಿಯಾರದತ್ತ ನೋಡಿದ. ನಿಖರವಾಗಿ ರಾತ್ರಿ 2:00. ಮಳೆಯ ಸದ್ದಿನ ಹೊರತಾಗಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಸದ್ದು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆನಂದ ತನ್ನ ಹಳೆಯ, ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ಉಣ್ಣೆ ಶಾಲನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಮೈ ಕೊರೆಯುವ ತಂಪು ಆವರಿಸಿತ್ತು.ಆನಂದ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎದ್ದು ನಿಂತ. ತಾನೇ ಕೆತ್ತಿದ ಹಳೆಯ ಮರದ ಕುರ್ಚಿಯಿಂದ ಎದ್ದು ನಡೆದ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಮನೆಯ ಮರದ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಸಣ್ಣ ಕಿರುಚುವ