ಅಪರಿಚಿತ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಪ್ರವೇಶ (ಇಂಟೀರಿಯರ್ ಮತ್ತು ಎಕ್ಸ್‌ಟೀರಿಯರ್ - ಸಣ್ಣ ಕಚೇರಿ)
ಅನಿಕಾ, ಕೆಲಸದ ಸಂದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನೋಟ, ಹೆಜ್ಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಜನರ ಕಡೆ ನೋಡಲು ಅವಳು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಾಳೆ. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ತನ್ನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅವಳನ್ನು ನಿರ್ಣಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಅವಳ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ.
ಅನಿಕಾ (ಒಳ ಧ್ವನಿ): ಎಲ್ಲವೂ ನಟನೆಯೇ. ಈ ಜನ ನಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಅದು ಸುಳ್ಳು. ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಇಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಕುತೂಹಲವಿದೆ. ಯಾರು ಏನೇ ಹೇಳಿದರೂ, ನಾನು ಕೇಳಬಾರದು. ನಂಬಬಾರದು.
ಅವಳು ಸಮರ್ಥ್ ಒಡೆತನದ ಸಣ್ಣ ಡೇಟಾ ಎಂಟ್ರಿ ಕಚೇರಿಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ತುಂಬಾ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ, ಗಲಭೆಯಿಲ್ಲದ ಸ್ಥಳ.
ಯಾಂತ್ರಿಕ ಸಂದರ್ಶನ (ಇಂಟೀರಿಯರ್ - ಕಚೇರಿ)
ಸಮರ್ಥ್ (35 ವರ್ಷ, ಮಧ್ಯಮ ವಯಸ್ಸಿನ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಸಣ್ಣ ಕಚೇರಿಯ ಮಾಲೀಕ) ಅನಿಕಾಳ ಸಂದರ್ಶನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅನಿಕಾಳ ಉತ್ಸಾಹ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ವರ್ತನೆ ಮತ್ತು ಮೌನ ಅವನ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ.
ಸಮರ್ಥ್: ನಿಮ್ಮ ರೆಸ್ಯೂಮ್ ಉತ್ತಮವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಈ ಹಿಂದಿನ ಕೆಲಸದ ಅಂತರ ಮತ್ತು ಹಿಂದಿನ ಕಚೇರಿಯಿಂದ ಏಕೆ ಹೊರಬಂದಿರಿ?
ಅನಿಕಾ: (ಸರಳವಾಗಿ, ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆಯಿಲ್ಲದೆ) ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾರಣಗಳು. ನಾನು ಕೇವಲ ಡಾಟಾ ಎಂಟ್ರಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧಳಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಬೇಡಿ.
ಸಮರ್ಥ್: (ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅವಳ ಕಡೆ ನೋಡಿ) ಸರಿ. ಇಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಕೆಲಸ. ಡೇಟಾ ಎಂಟ್ರಿ ಕೆಲಸ. ಕಚೇರಿಯ ನಿಯಮಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಸರಿಯಾಗಿ ಇದ್ದರೆ ಸಾಕು. ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯ ನಮಗೆ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ. ಸಂಬಳ ಕಡಿಮೆ ಇರುತ್ತೆ. ಸಮ್ಮತವೇ?
ಅನಿಕಾ: (ತಲೆ ಬಾಗಿಸಿ) ಸಮ್ಮತ.
ಅವಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಆ ಸಂತೋಷದ ಭಾವನೆ ಅವಳಲ್ಲಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಅನಿವಾರ್ಯತೆ.
ಅನಿಕಾ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರೂ, ಆಕೆಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಮನೆ ಮತ್ತು ಕೆಲಸ - ಈ ಎರಡೇ ಗೋಡೆಗಳ ನಡುವೆ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಾಳೆ. ನಗು, ಮಾತು, ಸಂತೋಷ ಅವಳಿಂದ ದೂರ.
ಒಂದು ದಿನ, ಶಾರದಾ ಅನಿಕಾಳಿಗೆ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಫೋಟೋ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಅನಿಕಾ ನಗುತ್ತಾ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದ ಫೋಟೋ.
ಶಾರದಾ: ನೋಡು ಮಗಳೇ, ನಿನ್ನ ನಗು ಎಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು? ಆ ದಿನಗಳು ಮತ್ತೆ ಬರಬಾರದೇ? ಬದುಕು ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟೇನಾ? ನಿನ್ನ ಪ್ರಪಂಚ ಕೇವಲ ನೋವೇ ಆಗಿಬಿಡಬೇಕಾ?
ಅನಿಕಾ: (ಫೋಟೋವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕದೆ, ಕೇವಲ ನಿರ್ಜೀವವಾಗಿ) ಆ ನಗು ಸುಳ್ಳಾಗಿತ್ತು ಅಮ್ಮಾ. ಬದುಕು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದ ಆ ದಿನವೇ ಸುಳ್ಳು. ಈಗ ನಾನು ಇರುವುದೇ ನಿಜ. ನೋಡು ಅಮ್ಮಾ ಪ್ರತಿ ದಿನ ನನಗಾಗುವುದು ನೋವು. ಹಾಗಾಗಿ, ಈ ದಿನ ಈ ಕ್ಷಣ ಇದು ನನ್ನದಲ್ಲ. ಈ ಇಡೀ ಜೀವನವೇ ನನ್ನದಲ್ಲ.
ಶಾರದಾ: (ಕಣ್ಣೀರಿನಿಂದ, ಕೈಮುಗಿದು) ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಹೊಸ ದಾರಿಯನ್ನು ಹುಡುಕು ಮಗಳೇ. ಹೀಗೆ ಬದುಕಬೇಡ.
ಅದೇ ರಾತ್ರಿ ಅನಿಕಾ ತೀವ್ರ ನಿರಾಶೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ, ತನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಲೋಚನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ (ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯ ಪ್ರಚೋದನೆ). ಅವಳು ತೀವ್ರ ಮಾನಸಿಕ ಕುಸಿತದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಾ, ತನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿ ತನ್ನ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಾಗದದ ತುಣುಕನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ಅವಳು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರುವಾಗ ಸಮರ್ಥ್‌ಗೆ ನೀಡಲು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ್ದ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಕಾಗದ. ಆ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ತನ್ನದೇ ಕೈಬರಹದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಾಕ್ಯ ಬರೆದಿರುತ್ತದೆ.
ಕಾಗದದ ಮೇಲಿನ ವಾಕ್ಯ ನೋವು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರಯತ್ನ ನಿರಂತರವಾಗಿರಬೇಕು.(ಇದು ಅವಿನಾಶ್ ಮೋಸ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ಅವಳು ಸ್ವತಃ ಬರೆದಿದ್ದಳು).
ಅವಳು ಆ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ವಿಚಿತ್ರವಾದ ನಿಶ್ಯಬ್ದ ಮತ್ತು ಆಘಾತಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾಳೆ.
ಅನಿಕಾ (ಒಳ ಧ್ವನಿ): ಪ್ರಯತ್ನ ನಿರಂತರವಾಗಿರಬೇಕು? ಈ ಒಂದು ವಾಕ್ಯವನ್ನೇ ನಾನು ನಂಬುವುದನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದೆ. ನಿಜ, ನೋವು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ನಾನು ಈ ನೋವಿನಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಒಂದು ಕೊನೆಯ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದಲ್ಲವೇ?ಈ ಚಿಂತನೆ ಅವಳನ್ನು ಅವಳ ಆತ್ಮ ಹತ್ಯೆ ನಿರ್ಧಾರದಿಂದ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅನಿಕಾ ಆ ಕಾಗದದ ತುಣುಕನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಆಚೆ ನೋಡುತ್ತಾಳೆ. ಆ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಭರವಸೆಯ ಕಿಡಿ ಕಾಣಿಸಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ನಾಳೆ ಬರುವ ಒಂದು ಹೊಸ ಅವಕಾಶವಾಗಿರಬಹುದು.
ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಅನಿಕಾ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಡಲು ತಯಾರಾಗುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನದೇ ಆದ ಹೊಸ ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು, ತನ್ನನ್ನು ಯಾರೂ ಮೋಸ ಮಾಡದ ಒಂದು ಹಾದಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಅವಳು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋವುಗಳನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಂತು, ಈ ಕ್ಷಣ ನನ್ನದಲ್ಲ, ಆದರೂ ನಾನು ಬದುಕಬೇಕು ಎಂಬ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬರುವ ನಿರ್ಧಾರ.
ಅನಿಕಾ, ಸಮರ್ಥ್‌ನ ಸಣ್ಣ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಡೇಟಾ ಎಂಟ್ರಿ ಕೆಲಸ ಆರಂಭಿಸಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮೌನವಾಗಿ, ಅವಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಕಚೇರಿಯ ಉಳಿದ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಂದಲೂ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು ಅವಳನ್ನು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅನಿಕಾಳ ಮೌನದ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಯಾರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಅನಿಕಾ (ಒಳ ಧ್ವನಿ): ಸಂಬಳ ಬಂದರೆ ಸಾಕು. ಯಾರಾದರೂ ನಗಲಿ, ಅಳಲಿ ನನಗೆ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ. ನನ್ನದೇ ಆದ ನೋವು ನನ್ನನ್ನು ನುಂಗಿದೆ. ಬೇರೆ ಜಗತ್ತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಬೇಡ.
ಸಮರ್ಥ್, ಅನಿಕಾಳ ಕೆಲಸದ ನಿಖರತೆ ಮತ್ತು ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿರುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವಳ ಮೌನ ಮತ್ತು ಮುಖದಲ್ಲಿನ ವಿಷಾದವನ್ನು ಕಂಡು ಆತಂಕ ಪಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಸಮಯ. ಕಚೇರಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಹೊಸ ವ್ಯಕ್ತಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇವನೇ ಆರ್ಯನ್ (32 ವರ್ಷ). ಆತನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಆಕರ್ಷಕ ನಗು, ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತೀಕ್ಷ್ಣತೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ಬಗೆಯ ಶಾಂತಿಯ ಭಾವನೆ ಇದೆ. ಆತ ಅತ್ಯಂತ ಆರಾಮದಾಯಕ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಕಚೇರಿಯೊಳಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ.ಆತ ಸಮರ್ಥ್‌ನ ಸ್ನೇಹಿತ. ಆರ್ಯನ್ ಒಬ್ಬ ಯಶಸ್ವಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಉದ್ಯಮಿ. ಒಂದು ಹಳೆಯ ದತ್ತಾಂಶ ಸಂಗ್ರಹಣೆ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್‌ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಆತ ಸಮರ್ಥ್‌ನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬಂದಿರುತ್ತಾನೆ.
ಆರ್ಯನ್: (ಸಮರ್ಥ್‌ನನ್ನು ನಗುತ್ತಾ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು) ಹೇಯ್ ಸಮರ್ಥ್ ಹೇಗಿದ್ದೀಯಾ? ಲಾಂಗ್ ಟೈಮ್ ನೋ ಸೀ.
ಸಮರ್ಥ್: (ಖುಷಿಯಿಂದ) ಆರ್ಯನ್ ಬಾ, ಬಾ. ನಿನ್ನ ನಗು ನೋಡಿದ್ರೆ ಸಾಕು, ಎಂಥ ಟೆನ್ಷನ್ ಇದ್ದರೂ ಮಾಯವಾಗುತ್ತೆ. ನಿನ್ನ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡೋಣ ಬಾ.
ಸಮರ್ಥ್ ಮತ್ತು ಆರ್ಯನ್ ಮಾತನಾಡುವಾಗ, ಆರ್ಯನ್ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನವರ ಕಡೆಗೂ ಗಮನ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಅನಿಕಾ ಕೇವಲ ತನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಲೆ ಬಾಗಿಸಿ, ಅತಿ ವೇಗವಾಗಿ ಕೀಬೋರ್ಡ್ ಮೇಲೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ.
ಆರ್ಯನ್ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಗುತ್ತಾ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರೂ, ಅನಿಕಾಳ ಬಳಿ ಮಾತ್ರ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ನೋವು ಮತ್ತು ಅಂತರವನ್ನು ಆತ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಗುರುತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಆರ್ಯನ್: (ಆಕೆಗೆ ನೇರವಾಗಿ ನೋಡದೆ, ಆದರೆ ಅನಿಕಾ ಕೇಳುವಷ್ಟು ಸಣ್ಣ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಸಮರ್ಥ್‌ಗೆ ಹೇಳುವುದು) ಸಮರ್ಥ್, ನೀನು ಹೇಳಿದ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ, ಬದುಕು ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟೇ. ನಾವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ನಮ್ಮದೇ ಆಗಿರಬೇಕು. ಆರ್ಯನ್‌ನ ಮಾತು ಅನಿಕಾಳ ಕಿವಿಗಪ್ಪಳಿಸುತ್ತದೆ. 'ಈ ಕ್ಷಣ ನನ್ನದಲ್ಲ ಎಂದು ನಂಬಿದ ಅನಿಕಾಳಿಗೆ ಆರ್ಯನ್‌ನ ಮಾತು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
ಆರ್ಯನ್ ಸಮರ್ಥ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ,ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಾವಲುಗಾರರಿಗೂ ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಕೈಕುಲುಕಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಆತ ನೀಡುವ ಪ್ರತಿಫಲಾಪೇಕ್ಷೆ ಇಲ್ಲದ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. ಆರ್ಯನ್ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗ, ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಅನಿಕಾಳ ಡಾಟಾ ಎಂಟ್ರಿಯ ಒಂದು ಫೈಲ್ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ.
ಆರ್ಯನ್: (ಕೂಡಲೇ ಬಗ್ಗಿ, ಆ ಫೈಲನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ) ಕ್ಷಮಿಸಿ. ಜಾಗ್ರತೆ. (ಆಕೆಯ ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನೋಡುತ್ತಾನೆ). ಅನಿಕಾ, ಆತನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೃತಕತೆಯ ಲೇಶವೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೂ, ಆಕೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಫೈಲ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಧನ್ಯವಾದವನ್ನೂ ಹೇಳದೆ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತಲೆ ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ.
ಅನಿಕಾ (ಒಳ ಧ್ವನಿ): ಈ ನಗು ಇದು ಮೋಸದ ಮುಖವಾಡ. ನನ್ನನ್ನು ನಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇವನೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅವಿನಾಶ್ ಆಗಿರಬಹುದು. ಯಾರನ್ನೂ ನಂಬಬೇಡ ಅನಿಕಾ.
ಅನಿಕಾ, ಬ್ರೇಕ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆರ್ಯನ್ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಥ್ ಹಿಂದಿನ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.
ಸಮರ್ಥ್: (ಸ್ವಲ್ಪ ಗಂಭೀರವಾಗಿ) ನಿನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಆ ಘಟನೆ ಆದ ಮೇಲೆ, ನೀನು ಹೀಗೆ ಬದುಕುವುದು ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ತರುತ್ತೆ ಆರ್ಯನ್. ಅದು ನಿನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುರಿದು ಹಾಕಿತ್ತು.
ಆರ್ಯನ್: (ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ, ಆದರೆ ನಗುತ್ತಾ) ಮುರಿದು ಹಾಕಿತ್ತಾ? ಹೌದು. ಆದರೆ ಸಮರ್ಥ್, ಅವರು ನನಗೆ ದ್ರೋಹ ಮಾಡಿರಬಹುದು, ನನ್ನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಕಸಿದಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಬದುಕುವ ನನ್ನ ಹಕ್ಕನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳಲು ನಾನು ಯಾರನ್ನೂ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ನೋವು ಬಂದ ದಿನವೇ ಆ ನೋವನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ. ಬದುಕಿನ ಕೊನೆಯ ದಿನದವರೆಗೂ, ಈ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ ನನ್ನದು ಎಂದು ಬದುಕುತ್ತೇನೆ. ಆರ್ಯನ್‌ನ ಮಾತುಗಳು ಅನಿಕಾಳ ಹೃದಯವನ್ನು ಚುಚ್ಚಿದಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ಆತ ಕೂಡ ತನಗಾದಂತ ನೋವಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬ ಸತ್ಯ ಅವಳಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ. 'ನನ್ನ ನೋವಿನಂತ ನೋವು ಇವನಿಗೂ ಆಗಿದೆಯಾ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ.
ಆರ್ಯನ್, ಸಮರ್ಥ್‌ನಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ. ಆತ ಹೋಗುವಾಗ, ಮತ್ತೆ ಒಮ್ಮೆ ಅನಿಕಾಳ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಆ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಇಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಸ್ವೀಕಾರದ ಭಾವವಿದೆ. ಅನಿಕಾ ಕೀಬೋರ್ಡ್‌ನಿಂದ ತನ್ನ ಕೈ ತೆಗೆದು, ಆರ್ಯನ್‌ನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾಳೆ. ಆಕೆಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ, ತನ್ನ ಒಂಟಿತನ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಯ ಕೊರತೆಗಿಂತ ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಒಂದು ತತ್ವ ಅವಳಿಗೆ ಎದುರಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದು ಆರ್ಯನ್ ಮತ್ತು ಅನಿಕಾಳ ಕಥೆಯ ಆರಂಭ.
ಮುಂದಿನ ಅಧ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣವೇ?
