Description

ಮಂಜು ಮುಸುಕಿದ ಆ ಬೆಟ್ಟದಂಚಿನ ಊರು "ಮೋಹನಗಿರಿ". ಸುತ್ತಲೂ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡು, ಅದರ ನಡುವೆ ಕಲ್ಲಿನ ಇಟ್ಟಿಗೆಗಳಿಂದ ಕಟ್ಟಿದ ಹಳೆಯ ಮನೆಗಳು. ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಗತಿಸಿಹೋದ ಕಾಲದ ಕಥೆಗಳಿದ್ದವು. ಇಡೀ ಊರಿನಲ್ಲೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು 'ಹಳೆಯ ಅಧ್ಯಾಯಗಳನ್ನು' ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಮನೆ ಅಂದರೆ ಅದು ವೃದ್ಧ, ಏಕಾಂಗಿ ರಂಗಣ್ಣನವರದು.ರಂಗಣ್ಣನಿಗೆ ಆಗ ಎಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷ. ಅವರ ಮನೆಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಚಂದನದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಇತ್ತು. ಅದರೊಳಗೆ ಅವರ ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದವರೆಗಿನ ಎಲ್ಲ ನೆನಪುಗಳು, ಪತ್ರಗಳು, ಹಳದಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದ ಫೋಟೋಗಳು, ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಒಂದು ಸಂಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳದ ಹಸ್ತಪ್ರತಿ ಇತ್ತು. ಆ ಹಸ್ತಪ್ರತಿ ರಂಗಣ್ಣನವರ ಜೀವನದ ಒಂದು ಮರೆಯಲಾಗದ ನೋವಿನ ಕಥೆ.ರಂಗಣ್ಣನಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯರು – ಸತ್ಯಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶ. ಮೂವರೂ ಬಾಲ್ಯದಿಂದ ಬೆಳೆದವರು. ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧ ಅವರದ್ದು. ಮೋಹನಗಿರಿಯ ಪ್ರತಿ ಬೀದಿಯಲ್ಲೂ, ಪ್ರತಿ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಅವರ ನಗೆ, ಮಾತು, ಆಟದ ನೆನಪುಗಳು ಹರಡಿದ್ದವು. ರಂಗಣ್ಣನದು ಲೇಖಕನ ಮನಸ್ಸು, ಸತ್ಯಮೂರ್ತಿಯದು ಪ್ರಖರ