Description

ಆ ದಿನ ಶರತ್ಕಾಲದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ. ಅರವತ್ತರ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ, ಧೂಳು ಹಿಡಿದ ಮರದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆರೆದು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದ, ಮಡಚಿದ ಕಾಗದದ ಹಾಳೆಗಳ ರಾಶಿ ಇತ್ತು – ಅವು ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿ, ರತ್ನ ಅವರಿಗಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳ ಸಂಗ್ರಹ. ಕಾಲದ ಪೆಟ್ಟು ತಿಂದಿದ್ದರೂ ಆ ಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿ ಪದವೂ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಯವರ ಯೌವನದ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಸಜೀವವಾಗಿರಿಸಿತ್ತು.ಸುಂದರಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ರತ್ನ ಅವರದ್ದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಅರಳಿ, ಆಧುನಿಕವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಪ್ರೀತಿ. ಆದರೆ ಈ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದು ಮದುವೆಗೂ ಮುನ್ನ. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ. ಆ ಪತ್ರಗಳು, ಫೋನ್‌ಗಳು ಇಲ್ಲದ ಕಾಲದ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆಗಳ ಮಾದರಿಗಳಾಗಿದ್ದವು.ಅಂದು ರತ್ನ ತಮ್ಮ ಹಿರಿಯ ಮಗನಾದ ಅರವಿಂದ್ (ವಯಸ್ಸು 35, ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್) ಮತ್ತು ಸೊಸೆ ಶ್ವೇತಾಗೆ (ವಯಸ್ಸು 32, ಗೃಹಿಣಿ) ಊಟಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಿದ್ದರು. ಈ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಯವರ ಈ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರದ ಹವ್ಯಾಸದ