ಆ ದಿನ ಶರತ್ಕಾಲದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ. ಅರವತ್ತರ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ, ಧೂಳು ಹಿಡಿದ ಮರದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆರೆದು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದ, ಮಡಚಿದ ಕಾಗದದ ಹಾಳೆಗಳ ರಾಶಿ ಇತ್ತು – ಅವು ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿ, ರತ್ನ ಅವರಿಗಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳ ಸಂಗ್ರಹ. ಕಾಲದ ಪೆಟ್ಟು ತಿಂದಿದ್ದರೂ ಆ ಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿ ಪದವೂ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಯವರ ಯೌವನದ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಸಜೀವವಾಗಿರಿಸಿತ್ತು.
ಸುಂದರಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ರತ್ನ ಅವರದ್ದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಅರಳಿ, ಆಧುನಿಕವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಪ್ರೀತಿ. ಆದರೆ ಈ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದು ಮದುವೆಗೂ ಮುನ್ನ. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ. ಆ ಪತ್ರಗಳು, ಫೋನ್‌ಗಳು ಇಲ್ಲದ ಕಾಲದ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆಗಳ ಮಾದರಿಗಳಾಗಿದ್ದವು.
ಅಂದು ರತ್ನ ತಮ್ಮ ಹಿರಿಯ ಮಗನಾದ ಅರವಿಂದ್ (ವಯಸ್ಸು 35, ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್) ಮತ್ತು ಸೊಸೆ ಶ್ವೇತಾಗೆ (ವಯಸ್ಸು 32, ಗೃಹಿಣಿ) ಊಟಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಿದ್ದರು. ಈ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಯವರ ಈ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರದ ಹವ್ಯಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇರದಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟುವ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಹೊರಗೆ ನಿಂತಿದ್ದವರು ಮಗ ಅರವಿಂದ್ ಮತ್ತು ಸೊಸೆ ಶ್ವೇತಾ. ಗಾಬರಿಗೊಂಡ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಆತುರದಲ್ಲಿ ಆ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಮಂಚದ ಕೆಳಗಿರುವ ಹಳೆಯ, ಮುಚ್ಚಳವಿರದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಖಾಲಿ ಪಿಜ್ಜಾ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯೊಳಗೆ (ಕಾರ್ಡ್‌ಬೋರ್ಡ್ ಬಾಕ್ಸ್) ಹಾಕಿ, ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಮಂಚದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದರು.
ಏನಾಯ್ತು ಅಪ್ಪಾಜಿ? ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೊರಟಿದ್ರಾ? ತುಂಬಾ ಆತುರದಲ್ಲಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸ್ತಿದೆ ಅರವಿಂದ್ ನಗುತ್ತಾ ಕೇಳಿದ.
ಇಲ್ಲಪ್ಪ, ಸುಮ್ನೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಳೆಯ ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಸಮಜಾಯಿಷಿ ನೀಡಿದರು. ಊಟದ ನಂತರ, ಎಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅರವಿಂದ್, ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯವರು ಕಚೇರಿ ಸ್ಥಳಾಂತರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಮಗೆ ಇನ್ನು ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಶಿಫ್ಟ್ ಆಗಬೇಕು. ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಬುಕ್ಸ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅಮ್ಮ? ನನಗೆ ಬೇಕಿತ್ತು, ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
ರತ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು, ಅವೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಹಳೆಯ ರೂಮಿನಲ್ಲೇ ಇವೆ. ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಾರ್ಡ್‌ಬೋರ್ಡ್ ಬಾಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ, ನೋಡು ಎಂದರು.ಇಲ್ಲಿಂದ ಅವಾಂತರ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಅರವಿಂದ್ ತನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಮಂಚದ ಕೆಳಗೆ ಇದ್ದ ಪಿಜ್ಜಾ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಂತೆ ಇದ್ದ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳ ಬಾಕ್ಸ್ ಅನ್ನು 'ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಬಾಕ್ಸ್' ಎಂದು ತಪ್ಪಾಗಿ ಭಾವಿಸಿದ.
ಶ್ವೇತಾಳ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದದ್ದು, ಅದೇನು ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅರವಿಂದ್? ಹಳೆಯ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಳದಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿವೆಯಾ? ಎಂದು. ಏನೋ ಇರಲಿ ಬಿಡು, ಅಪ್ಪಾಜಿ ಅವರ ಯಾವುದೋ ಹಳೆಯ ಫೈಲ್‌ಗಳಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿವೆ. ಇದನ್ನೇ ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹಳೆಯ ಸಾಮಾನುಗಳ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತೇನೆ. ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದ ಅರವಿಂದ್. ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ತಮ್ಮ ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಾಗ, ಅವರಿಗೆ ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆಗಲೇ ಅವರಿಗೆ ತಪ್ಪು ಅರಿವಾಯಿತು. ಅವರ ಪ್ರೇಮದ ಖಜಾನೆ ಮಗನೊಂದಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದ ಅರವಿಂದ್, ಕಚೇರಿಯ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುವಾಗ, ಈ ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಬಾಕ್ಸ್‌ನ ಭಾರ ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆ. ಇದನ್ನೇ ಮೊದಲು ಕಚೇರಿಯ ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬರೋಣ ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅಪ್ಪನ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೊಸ ಆಫೀಸ್‌ನ 'ತ್ಯಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಹಳೆಯ ಸಾಮಾನುಗಳ ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮ್'ಗೆ ಇಟ್ಟನು. ಅದೇ ದಿನ ಸಂಜೆ, ರತ್ನ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳಿಗೆ ನೀವು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅರವಿಂದ್‌ಗೆ ಹೇಳಿ. ಬೇಗ ವಾಪಸ್ ತರಲಿ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತೆ, ಎಂದು ಗೊಣಗಿದರು.
ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಕಳವಳದಿಂದ ಅರವಿಂದ್‌ಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದರು. ಅಪ್ಪಾಜಿ, ಆ ಪುಸ್ತಕದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿದಿದ್ದು ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಬಿಕಾಂ ನೋಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕಗಳು. ನೀನು ದಯವಿಟ್ಟು ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ವಾಪಸ್ ತರಬೇಕು. ಅದು ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವಾದ ಪತ್ರಗಳು.
ಅರವಿಂದ್ ನಗುತ್ತಾ, ಅಯ್ಯೋ ಅಪ್ಪಾಜಿ, ಅದ್ಯಾವುದೋ ಹಳೆಯ ಬಿಕಾಂ ನೋಟ್ಸ್‌ನಿಂದ ನಿಮಗೆ ಏನು ಕೆಲಸ? ಅದನ್ನು ನಾನು ಆಫೀಸ್‌ನ ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನಾಳೆ ತರುತ್ತೇನೆ ಎಂದ. ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳು ಅರವಿಂದ್‌ಗೆ 'ಹಳೆಯ ಬಿಕಾಂ ನೋಟ್ಸ್' ಆಗಿ ಕಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಗು ಮತ್ತು ಕೋಪ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಅವರು ಮರುದಿನವೇ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಕಚೇರಿಗೆ ತಲುಪಿದಾಗ, ಅರವಿಂದ್ ತನ್ನ ಕಚೇರಿಯ ಕಾರ್ಯನಿರತತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿ, ನೀವೇ ಹೋಗಿ ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ತನ್ನಿ ಎಂದು ಕೀಲಿ ಕೊಟ್ಟ.
ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದಾಗ, ಅಲ್ಲೊಂದು ಭಯಾನಕ ದೃಶ್ಯ ಕಚೇರಿಯ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಆ ಹಳೆಯ ಸಾಮಾನುಗಳ ರಾಶಿಯನ್ನು ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಪಿಜ್ಜಾ ಬಾಕ್ಸ್ ಆ ರಾಶಿಯ ಮೇಲ್ಭಾಗದಲ್ಲಿತ್ತು. ದಯವಿಟ್ಟು ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡಬೇಡಿ, ಇದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳಿವೆ. ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಸಿಬ್ಬಂದಿಯ ಕಾಲು ಹಿಡಿಯುವಷ್ಟು ಆತುರ ಪಟ್ಟರು.
ಅವರು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನೇರವಾಗಿ ಅರವಿಂದ್‌ನ ಕ್ಯಾಬಿನ್‌ಗೆ ಹೋದರು.
ಅರವಿಂದ್ ಇದರಲ್ಲಿ ಬಿಕಾಂ ನೋಟ್ಸ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ನಾನು ನಿಮ್ಮಮ್ಮನಿಗಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದೆ, ನೀನು ಹುಟ್ಟುವುದಕ್ಕೆ ಐದು ವರ್ಷ ಮೊದಲು, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ಆ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಹೊರತೆಗೆದರು. ಆ ಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿ ಮೌನ ಆವರಿಸಿತು.
ಅರವಿಂದ್ ಮತ್ತು ಶ್ವೇತಾ ಇಬ್ಬರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಆ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರು.
ಕ್ಷಮಿಸಿ ಅಪ್ಪಾಜಿ, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿದ ಅರವಿಂದ್.
ಶ್ವೇತಾ ಒಂದು ಪತ್ರವನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಳು. ಅದರಲ್ಲಿ ಹೀಗಿತ್ತು: ರತ್ನ, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಸರೋವರದಲ್ಲಿ ನಾನು ಈಜಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಈ ಸಾವಿರ ಮೈಲಿಯ ದೂರವೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕರಗಿ ಹೋಗಲಿ. ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ, ಸುಂದರ.
ಶ್ವೇತಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ತುಂಬಿದವು. ಅವಳು ಅರವಿಂದ್‌ನನ್ನು ನೋಡಿ, ನಮಗೆ ಈ ರೀತಿ ಒಂದು ಪತ್ರವನ್ನೂ ಬರೆದಿಲ್ಲ ಅಲ್ವಾ ನೀವು, ಎಂದು ಲಘುವಾಗಿ ಗದರಿಸಿದಳು.
ಅರವಿಂದ್ ತಕ್ಷಣವೇ ಒಂದು ಖಾಲಿ ಕಾಗದ ಮತ್ತು ಪೆನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಶ್ವೇತಾಳ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ, ಶ್ವೇತಾ, ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಈ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳಷ್ಟೇ ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಿನಗಾಗಿ ಒಂದು ಕಥೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಈ ಸಾವಿರ ಪದಗಳ ಪ್ರೇಮ ಕಥೆ ನೋಡಿ ಸಂತೋಷಪಡು ಎಂದ.
ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು ನಕ್ಕರು. ಅವರ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳು ವಿಲೇವಾರಿ ಆಗುವ ಮೊದಲು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದವು, ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಆ ಪತ್ರಗಳು, ಈಗಿನ ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಪ್ರೀತಿಯ ನಿಜವಾದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದವು. ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕೇವಲ ಪತ್ರಗಳಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಕಥೆ. ಇಂದಿನಿಂದ ಇದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇವರ ಕೋಣೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದ ಸುಂದರಮೂರ್ತಿಗಳು, ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಎದೆಗೊತ್ತಿ ಹಿಡಿದು.
ಅವಾಂತರ ದೂರವಾಗಿ, ಪ್ರೇಮದ ಸಾರವು ಮನೆಗೆ ಮರಳಿತ್ತು.
