ಖಂಡಿತ, ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ## ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳ ರಹಸ್ಯ ಹಸಿರು ಬೆಟ್ಟಗಳು ಮತ್ತು ತಿಳಿನೀರಿನ ತೊರೆಗಳ ನಡುವೆ ಅಡಗಿರುವ **ಚೆನ್ನಬಸವನಹಳ್ಳಿ** ಎಂಬ ಚಿಕ್ಕ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ, ರಹಸ್ಯವು ದಿನನಿತ್ಯದ ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಹಳ್ಳಿಯು ತನ್ನ ಸರಳ ಜೀವನಶೈಲಿಗೆ ಹೆಸರಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಯಾರೂ ಬಾಯಿಬಿಡಲು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡದ ಒಂದು ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅದು ತನ್ನೊಳಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿತ್ತು—ಅದೇ **ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳು** (The Whispering Trees). ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳು ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿದ್ದ ಎತ್ತರದ, ಪ್ರಾಚೀನ ಮರಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಈ ಮರಗಳು ಕೇಳಬಾರದ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ಪಿಸುಗುಟ್ಟುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹಳ್ಳಿಯವರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅವುಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುವಂತೆ ಆಗಾಗ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಚ್ಚರಿಕೆಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಕುತೂಹಲದಿಂದ ತುಂಬಿದ ಮಕ್ಕಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ, ಆ ಪಿಸುಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರು ಕೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಗಾಳಿಯ ರಭಸ ಬಂದು ಆ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ಮೌನಗೊಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ, ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಅತಿಯಾದ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದ **ಕಾವ್ಯಾ** ಎಂಬ ಯುವತಿ, ಮರಗಳ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಬಯಲು ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು. ಕಾವ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿವಂತಳು ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ, ಉದ್ದನೆಯ ಕಪ್ಪು ಕೂದಲು ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ, ಕುತೂಹಲಕಾರಿ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಓಡಿದಾಗ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುವ ವರ್ಣರಂಜಿತ ಗೌನ್‌ ಅನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಳ್ಳಿಯ ಇತರ ಮಕ್ಕಳು ಅವಳ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಅವಳ ಸಾಹಸದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾವ್ಯಾ ತನ್ನ ಇಬ್ಬರು ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರಾದ **ರಾಜು** ಮತ್ತು **ಅನು** ಅವರನ್ನು ಕರೆದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದಳು. ರಾಜು ಒಗಟುಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಕೌಶಲ್ಯ ಹೊಂದಿದ್ದ ಚುರುಕಾದ ಹುಡುಗ, ಮತ್ತು ಅನು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಕೂಡಿದವಳು ಹಾಗೂ ಮರಗಳನ್ನು ಹತ್ತಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಟ್ಟಾಗಿ, ಈ ಮೂವರು ಸ್ನೇಹಿತರು ಪರಿಪೂರ್ಣ ತಂಡವಾಗಿದ್ದರು, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಯಾವುದೇ ಸವಾಲನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದರು. ಒಂದು ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ, ಅವರು ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾದರು. ಒಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಮೊದಲು, ಅವರು ಆತಂಕದಿಂದ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ನೋಡಿಕೊಂಡರು. "ನಾವು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರೋಣ," ಎಂದು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾ ಕಾವ್ಯಾ ಹೇಳಿದಳು. ರಾಜು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದನು, ತಮ್ಮ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದ ಸಣ್ಣ ನೋಟ್‌ಬುಕ್‌ ಅನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡನು. ಅನು ನಕ್ಕಳು, "ಬೇಕಾದರೆ ನಾನು ಮರ ಹತ್ತುತ್ತೇನೆ!" ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅದರೊಂದಿಗೆ, ಅವರು ಮರಗಳ ನೆರಳಿನೊಳಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರು, ಅಲ್ಲಿ ದಟ್ಟವಾದ ಎಲೆಗಳ ಮೂಲಕ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ಕಷ್ಟದಿಂದ ತೂರಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಎಲೆಗಳ ಸದ್ದು ಮಾಡುವಂತಹ ಮೃದುವಾದ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದರು. "ನೀವು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದಿರಾ?" ಎಂದು ರಾಜು ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದನು. ಕಾಡು ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ ಎಂಬಂತೆ, ರಹಸ್ಯದಿಂದ ಝೇಂಕರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕಾವ್ಯಾ ಧ್ವನಿಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ದೃಢಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಳು. "ನಾವು ಮುಂದುವರಿಯೋಣ," ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು. ಹಠಾತ್ತನೆ, ಅವರು ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ದೃಶ್ಯದ ಬಳಿಗೆ ಬಂದರು—ಬಳ್ಳಿಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ, ಪರಿತ್ಯಕ್ತ ಗುಡಿಸಲು ತೆರವು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದರ ಕಿಟಕಿಗಳು ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು, ಮತ್ತು ಬಾಗಿಲು ಅದರ ಕೀಲುಗಳ ಮೇಲೆ ನೇತಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ಹಿಂಜರಿದರು ಆದರೆ ಗುಡಿಸಲನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಒಳಗೆ, ಅವರಿಗೆ ಧೂಳು ಹಿಡಿದ ಪೀಠೋಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಜೇಡರ ಬಲೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು. ಅನು ಒಂದು ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕಂಡಳು. ಅದರ ಶೀರ್ಷಿಕೆ "ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳ ರಹಸ್ಯಗಳು" (Secrets of the Whispering Trees) ಎಂದಿತ್ತು. ಕಾವ್ಯಾ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತೆರೆದಳು ಮತ್ತು ವಿಚಿತ್ರ ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳನ್ನು ಕಂಡಳು. ಆ ಪುಟಗಳು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಪ್ರಾಚೀನ ನಿಧಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು, ಅದನ್ನು ಮರಗಳ ಆತ್ಮಗಳು ಕಾಯುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿತ್ತು. "ಪಿಸುಮಾತುಗಳು ನಿಧಿ ಎಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆಯೇ?" ಎಂದು ಅವಳು ಉದ್ಗರಿಸಿದಳು. ರಾಜು ಮುಖ ಗಂಟಿಕ್ಕಿದನು. "ಅಥವಾ ಅದು ಒಂದು ಬಲೆಯಾಗಿರಬಹುದು," ಎಂದು ಅವನು ಎಚ್ಚರಿಸಿದನು. "ಹೆದರಬೇಡ," ಎಂದು ಅನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದಳು. "ನಾವು ಅದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ." ಸಾಹಸದ ಆಲೋಚನೆಯಿಂದ ಉತ್ತೇಜಿತರಾದ ಸ್ನೇಹಿತರು ಗುಡಿಸಲನ್ನು ಬಿಟ್ಟರು. ಸುಳಿವುಗಳಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವಾಗ ಪಿಸುಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಕೇಳಲು ಅವರು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಗಂಟೆಗಳು ಕಳೆದುಹೋದವು, ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು, ಮರಗಳ ಮೂಲಕ ಉದ್ದನೆಯ ನೆರಳುಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಿದನು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ, ಅವರು ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಪಿಸುಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದರು—ಅವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವ ಧ್ವನಿಗಳಂತೆ. "ಅವರು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ?" ಎಂದು ರಾಜು ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ಕೇಳಿದನು. "ಗಾಳಿಯು ನಮಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ," ಎಂದು ಕಾವ್ಯಾ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು, ಶಬ್ದವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಒಂದು ಸೆಳೆತವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ. ಅವರು ಆಳವಾಗಿ ಧುಮುಕಿದರು, ಪಿಸುಮಾತುಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ ಪಾಚಿಯಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಲ್ಲಿನ ವೃತ್ತವನ್ನು ತಲುಪಿದರು. "ಇದು ಇದೇ ಆಗಿರಬೇಕು," ಕಾವ್ಯಾ ಹೇಳಿದಳು, ಅವಳ ಹೃದಯ ಬಡಿತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ವೃತ್ತದೊಳಗೆ ನೋಡಿದರು ಮತ್ತು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಹೂತುಹೋಗಿದ್ದ ಹಳೆಯ, ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ನೋಡಿದರು. ಪಿಸುಮಾತುಗಳು ಜೋರಾಗಿ, ಅವರನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಅವರು ಅದನ್ನು ಅಗೆದು ತೆಗೆಯಲು ಹೊರಟಾಗ, ಒಂದು ನೆರಳು ಅವರ ಮೇಲೆ ಸುಳಿದಾಡಿತು. ಅದು ಉದ್ದನೆಯ ಗಡ್ಡ ಮತ್ತು ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ವೃದ್ಧನಾಗಿದ್ದು, ಮರದ ಹಿಂದೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡನು. "ಈ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೆತಂದದ್ದು ಏನು?" ಎಂದು ಅವನು ಕರ್ಕಶ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದನು, ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. "ನಾವು ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳ ರಹಸ್ಯ ಮತ್ತು ನಿಧಿಯನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ," ಎಂದು ಕಾವ್ಯಾ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು. ಆ ಮನುಷ್ಯ ನಕ್ಕನು, ಅವನ ಸುತ್ತ ಒಂದು ನಿಗೂಢ ಗಾಳಿಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟನು. "ನಿಧಿಗಾಗಿ ಅನೇಕರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಪಿಸುಮಾತುಗಳನ್ನು ನಿಜವಾಗಿ ಕೇಳಬಲ್ಲರು. ಮರಗಳು ದಯೆ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತವೆ, ಸಂಪತ್ತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲ." "ನಿಮ್ಮ ಅರ್ಥವೇನು?" ಎಂದು ರಾಜು ಗೊಂದಲದಿಂದ ಕೇಳಿದನು. ಆ ಮನುಷ್ಯ ವಿವರಿಸಿದರು. “ನಿಧಿ ಎಂದರೆ ಚಿನ್ನ ಅಥವಾ ಆಭರಣಗಳಲ್ಲ; ಅದು ಗೆಳೆತನದ ಬಂಧ ಮತ್ತು ನಾವು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಕಥೆಗಳು. ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಪಿಸುಮಾತುಗಳು ನಿಮಗೆ ನೆನಪಿಸುತ್ತವೆ. ನಿಜವಾದ ನಿಧಿ ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇದೆ.” ಕಾವ್ಯಾ, ರಾಜು, ಮತ್ತು ಅನು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ನೋಡಿಕೊಂಡರು, ಆ ಮನುಷ್ಯನ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿನ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡರು. ತಮ್ಮ ಸಾಹಸವು ತಮ್ಮನ್ನು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ತಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹದ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಕಲಿಸಿದೆ ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಅವರು ತಮ್ಮ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಉಷ್ಣತೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದರು. "ಧನ್ಯವಾದಗಳು," ಕಾವ್ಯಾ ಹೇಳಿದಳು. ಆ ಮನುಷ್ಯನು ಬಂದಷ್ಟೇ ನಿಗೂಢವಾಗಿ ಮಾಯವಾದನು, ಮೂವರು ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಆಳವಾದ ವಿಸ್ಮಯದ ಭಾವನೆಯೊಂದಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದನು. ಅವರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ನಿಂತರು, ಪಿಸುಮಾತುಗಳು ಈಗ ಮೃದುವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಮಾಧಾನಕರವಾಗಿದ್ದವು. ಅವರು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವಾಗ, ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವ ಮರಗಳ ಸತ್ಯ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಅವರು ಈ ಸಾಹಸವನ್ನು, ಅವರು ಕಂಡುಕೊಂಡ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತು ಅವರು ಬಲಪಡಿಸಿದ ಬಂಧವನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಮರಗಳು ಪಿಸುಗುಟ್ಟುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಈಗ ಅದು ಸ್ನೇಹ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುವ ನಿಧಿಗಳ ಕುರಿತು ತಿಳಿಸುವ ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಪಾಲಿಸುವ ಸಂದೇಶವಾಗಿತ್ತು .
