ಸುಮಾರು ಏಳು ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿರುವ ವೈಶಾಲಿ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿಯ ಪಶ್ಚಿಮ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದ್ದ ದಟ್ಟ ಕಾನನದ ನಡುವೆ, ಒಂದು ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ, ಬೃಹತ್ತಾದ ಆಲದ ಮರವಿತ್ತು. ಅದರ ಬೇರುಗಳು ಭೂಮಿಯ ಆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದು, ಕೊಂಬೆಗಳು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಚಾಚಿ, ವಿಶಾಲವಾದ ನೆರಳಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಊರೇ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಆಲದ ಮರದ ಬುಡದ ಮುಖ್ಯ ಕಾಂಡವು ನೆಲದಿಂದ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ಅಡಿ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ, ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಎರಡು ಸಮಾನವಾದ ಕವಲುಗಳಾಗಿ ಒಡೆದಿತ್ತು. ಊರಿನ ಹಿರಿಯರು ಅದನ್ನು ಕವಲೊಡೆದ ಆಲ ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಮತ್ತು ಆ ಕವಲುಗಳ ಕಥೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿತ್ತು.
ಆ ಮರದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ, ಒಂದು ಶಿಥಿಲವಾದ ಹಳೆಯ ದೇಗುಲವಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ನಡೆಯುವ ಕವಲು ಜಾತ್ರೆಯಂದು, ವೈಶಾಲಿಯ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ಕುಟುಂಬಗಳಾದ ಸೂರ್ಯಕುಲ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರಕುಲದ ನಡುವೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಸ್ಪರ್ಧೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆಲದ ಮರದ ಎರಡು ಕವಲುಗಳು ಆ ಎರಡೂ ಕುಲಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಈ ಎರಡು ಕುಲಗಳ ಮೂಲ ಪುರುಷರಾದ ಸೂರ್ಯವರ್ಧನ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರವರ್ಧನರು ಅತ್ಯಂತ ಆಪ್ತ ಗೆಳೆಯರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಜತೆಯಾಗಿಯೇ ಈ ಆಲದ ಸಸಿಯನ್ನು ನೆಟ್ಟು, ದೇಗುಲವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿದರು. ಆದರೆ, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಜಮೀನಿನ ವಿವಾದದಿಂದ ಅವರ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಹುಳಿ ಬಿದ್ದು, ಮುಂದೆ ಇಡೀ ಊರೇ ಎರಡು ಭಾಗವಾಯಿತು. ಆಲದ ಮರ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ, ಅವರ ವಿಭಜನೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಅದೇ ರೀತಿ ಕವಲೊಡೆದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಅಂದಿನಿಂದ, ಆ ಎರಡು ಕುಟುಂಬಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ಮುಖ ಕೊಟ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ, ಯಾವ ಕುಲವು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಚಂದ್ರಕುಲದ ಯುವಕ, ಮಿತ್ರ, ಓದಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರವೀಣನಾಗಿದ್ದ. ಸೂರ್ಯಕುಲದ ಯುವತಿ, ಪ್ರೀತಿ ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಮತ್ತು ಆಯುರ್ವೇದ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಪರಿಣತಿ ಹೊಂದಿದ್ದಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಆಲದ ಮರದಿಂದ ದೂರವಿರುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಆ ವಿವಾದದ ನೆರಳು ಅವರ ಮೇಲೂ ಇತ್ತು.
ಈ ಬಾರಿ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಕವಲು ಜಾತ್ರೆ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಊರ ಜನರಿಗೆ ಆ ಸ್ಪರ್ಧೆ ನಡೆಯುವ ಬಗೆಗಿನ ನಿಯಮಗಳು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾರಣ, ಕೊನೆಯ ಜಾತ್ರೆ ನಡೆದು ಎಪ್ಪತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ಅಕಾಲಿಕ ಮಳೆಯಿಂದಾಗಿ ಹಿಂದಿನ ಜಾತ್ರೆ ಮುಂದೂಡಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಈ ಬಾರಿ, ಸ್ಪರ್ಧೆಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು, ದೇಗುಲದ ಅರ್ಚಕರು ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಪೀಳಿಗೆಯಿಂದ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಸಂರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ತಾಳೆಗರಿಯನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದರು.
ಆ ತಾಳೆಗರಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆಯ ನಿಯಮಗಳು ಹೀಗಿದ್ದವು. ಯಾವ ಕುಲವು ಆಲದ ಮರದ ಎರಡೂ ಕವಲುಗಳನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಏರಿ, ಅದರ ತುದಿಯಲ್ಲಿರುವ 'ಜೋಡಿ-ಹೂವನ್ನು ಮುರಿದು ತರುತ್ತದೆಯೋ, ಆ ಕುಲವು ಮುಂದಿನ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಊರಿನ ಪ್ರಮುಖ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಇದನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು – ಕೇವಲ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯ ಈ ಕೊನೆಯ ಸಾಲು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಗೊಂದಲ ಮೂಡಿಸಿತು.
ಚಂದ್ರಕುಲದ ಮುಖಂಡರು ಮಿತ್ರನಿಗೆ, ಇತ್ತೀಚಿನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಸಿದ್ಧನಾಗಲು ಸೂಚಿಸಿದರು. ಮಿತ್ರನು ಹಗ್ಗ ಮತ್ತು ಯಂತ್ರಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಬೇಗನೆ ಒಂದು ಕವಲನ್ನು ಏರಲು ಯೋಜನೆ ಮಾಡಿದನು. ಆದರೆ, ಸೂರ್ಯಕುಲದ ಹಿರಿಯರು ಪ್ರೀತಿಗೆ, ಪ್ರಾಚೀನ ಆರೋಹಣ ತಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಹವಾಮಾನ ಮತ್ತು ಮರದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದರು.
ಜಾತ್ರೆಯ ದಿನ ಬಂದಿತು. ಮರದ ಬುಡದ ಸುತ್ತ ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ನೆರೆದಿದ್ದರು. ಮಿತ್ರ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಎದುರು-ಬದುರಾಗಿ ನಿಂತರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಕಡೆಯಿಂದ ಒಂದು ಕವಲನ್ನು ಏರಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು.
ಮಿತ್ರನು, ತನ್ನ ಗಣಿತದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಂತೆ, ಹಗ್ಗ ಮತ್ತು ಪೋಲಿಯನ್ನಂತಹ ಸಾಧನಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ತನ್ನ ಕವಲನ್ನು ಬಹುಬೇಗ ಏರಲು ಶುರುಮಾಡಿದ. ಆದರೆ, ಮರದ ಕಾಂಡವು ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಳೆಯದಾದ ಕಾರಣ, ಕೆಲವು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ತಿರುವುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಮಿತ್ರನು ವೇಗವಾಗಿ ಏರುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಒಂದು ಕಡೆ ಯಂತ್ರವೊಂದು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿತು. ಸಮಯ ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತು.
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಪ್ರೀತಿಯು ಯಾವುದೇ ಯಂತ್ರಗಳ ಸಹಾಯವಿಲ್ಲದೆ, ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಯಂತೆ ಬರಿಗೈಯಲ್ಲಿ ಏರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಮರದ ಪ್ರತಿ ಗಂಟು ಮತ್ತು ಕೊಂಬೆಯನ್ನು ನಂಬಿ, ಅವಳ ಕವಲಿನಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಮಧ್ಯ ಭಾಗವನ್ನು ತಲುಪಿದಳು. ಆದರೆ, ಅವಳ ಕವಲಿನ ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಏರಿದ ನಂತರ, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಆಲದ ಮರದ ಮುಖ್ಯ ಕವಲೊಡೆದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಗಂಟು ಸಡಿಲವಾಗಿತ್ತಲ್ಲದೆ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಹಸಿರು ಪಾಚಿ ಕವಿದಿತ್ತು. ಆ ಭಾಗವನ್ನು ದಾಟಿದರೆ, ಮುಂದೆ ಹೋಗುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
ಎರಡೂ ಕಡೆ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಸ್ಥಗಿತವಾಯಿತು. ಮಿತ್ರನು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡ ಯಂತ್ರವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಪ್ರೀತಿಯು ಪಾಚಿ ಕವಿದ ಕೊಂಬೆಯಿಂದ ಮುಂದೆ ಹೋಗಲು ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಅವರು ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕವಲುಗಳ ಮಧ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದರೂ, ಅವರ ನಡುವಿನ ಅಂತರವು ಆಲದ ಮರದ ಕವಲುಗಳ ನಡುವಿನ ವಿಭಜನೆಯಂತೆ ಇತ್ತು. ಆಗ, ಆಲದ ಮರದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಓರ್ವ ಮುದುಕ, ಹಿರಿಯ ಅರ್ಚಕ, ಜೋರಾಗಿ ತಾಳೆಗರಿಯಲ್ಲಿನ ಕೊನೆಯ ಸಾಲನ್ನು ಕೂಗಿದ. ನೆನಪಿಡಿ ಕೇವಲ ಶಕ್ತಿ-ಬುದ್ಧಿಯಲ್ಲ, ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯ.
ಈ ಮಾತುಗಳು ಪ್ರೀತಿಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಹೊಳೆಯಿತು. ಅವಳು ಕೂಡಲೇ ಮಿತ್ರನತ್ತ ನೋಡಿದಳು.
ಮಿತ್ರಾ ನಿನ್ನ ಕಡೆ ಒಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಕಂಬಿ ಇದೆಯಲ್ಲವೇ? ಅದನ್ನು ನನಗೆ ಎಸೆಯಬಲ್ಲೆಯಾ? ಎಂದು ಪ್ರೀತಿ ಜೋರಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು.
ಮಿತ್ರನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ಸಹಾಯ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅವನ ಕುಟುಂಬದ ಹಿರಿಯರೆಲ್ಲಾ ಬೇಡ ಎಂದು ಕೂಗಿದರು. ಆದರೆ, ಮಿತ್ರನಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಾಳೆಗರಿಯ ಕೊನೆಯ ಸಾಲು ನೆನಪಾಯಿತು. ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಮನ್ವಯ.
ಪ್ರೀತಿ, ನೀನು ಯಾಕೆ ನನ್ನ ಸಹಾಯ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ? ಎಂದು ಮಿತ್ರ ಕೇಳಿದ.
ಮಿತ್ರಾ, ನನ್ನ ಕವಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಪಾಚಿ ಕವಿದ ಗಂಟು ತುಂಬಾ ಸಡಿಲವಾಗಿದೆ. ನಾನೊಬ್ಬಳೇ ಅದನ್ನು ದಾಟಿದರೆ, ನಾವು ಸೋಲಬಹುದು. ಆದರೆ, ನೀನು ಆ ಕಂಬಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಳ್ಳಿದರೆ, ನಾನು ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಕವಲಿನ ಮತ್ತೊಂದು ಗಂಟಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ನೂಕುತ್ತೇನೆ. ನಂತರ, ನಾವು ಇಬ್ಬರೂ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಕವಲುಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಏರಬಹುದು. ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ, ನಾವು ಗೆಲ್ಲಬಹುದು. ಎಂದು ಪ್ರೀತಿ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು.
ಮಿತ್ರನು ಆಲೋಚಿಸಿದ. ಅವಳು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜ. ಇಬ್ಬರೂ ಸೋಲುವ ಬದಲು, ಜತೆಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ ಗೆಲ್ಲುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇತ್ತು. ಅವನು ತಕ್ಷಣ, ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಲೋಹದ ಕೋಲನ್ನು ತೆಗೆದು, ತಾನು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಯಂತ್ರವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿ, ಯಂತ್ರದ ಸಹಾಯದಿಂದ ನಿಖರವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಡೆಗೆ ತಳ್ಳಿದ.
ಪ್ರೀತಿಯು ಆ ಕೋಲನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಕವಲಿನಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ, ಪಾಚಿ ಕವಿದ ಗಂಟಿನ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಭಾರ ಬೀಳದಂತೆ, ಆ ಕೋಲನ್ನು ಸೇತುವೆಯಂತೆ ಬಳಸಿ, ಅಪಾಯಕಾರಿ ಭಾಗವನ್ನು ದಾಟಿದಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಈಗ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕವಲುಗಳ ಮೇಲಿನ ಭಾಗವನ್ನು ಏರಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಮಿತ್ರನು ತನ್ನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ವೇಗವಾಗಿ ಏರಿದರೆ, ಪ್ರೀತಿಯು ತನ್ನ ಸಹಜ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಮರದ ಬಗೆಗಿನ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿಂದ ಹಿಂದಿಕ್ಕಿದಳು.
ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಇಬ್ಬರೂ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕವಲುಗಳ ತುದಿ ತಲುಪಿದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಅರಳಿದ್ದ, ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ, ಅದೇ ಜೋಡಿ-ಹೂವನ್ನು ನೋಡಿದರು. ಅದು ವಿಭಜಿತ ಆಲದ ಮರದಲ್ಲಿ ಅರಳಿದ ಏಕತೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿತ್ತು.
ಮಿತ್ರ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಇಬ್ಬರೂ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆ ಹೂವನ್ನು ಕಿತ್ತರು. ಆ ಕ್ಷಣ, ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಇಡೀ ಊರು ಜೋರಾಗಿ ಹರ್ಷೋದ್ಗಾರ ಮಾಡಿತು. ಚಂದ್ರಕುಲ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯಕುಲದ ಮುಖಂಡರು ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು ಜತೆಯಾಗಿ ಗೆದ್ದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತರಾದರು.
ಅರ್ಚಕರು ಮುಂದೆ ಬಂದು ಹೇಳಿದರು: ಗೆಲುವು ಎರಡೂ ಕುಲಗಳದ್ದು. ಸ್ಪರ್ಧೆಯ ಉದ್ದೇಶ ಯಾರು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವುದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ನಿಯಮದಂತೆ, ಒಟ್ಟಾಗಿ ಬಾಳಿದರೆ ನಾವು ಅಜೇಯರು ಎಂದು ಅರಿಯುವುದಾಗಿದೆ. ಆಲದ ಮರದ ಕವಲೊಡೆದಿದ್ದರೂ, ಅದರ ಬೇರುಗಳು ಒಂದೇ ಇವೆ. ನಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮ ಹಳೆಯ ವಿವಾದಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮ ಸಮನ್ವಯದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ.
ಅಂದಿನಿಂದ, ಆಲದ ಮರದ ಕವಲೊಡೆದ ಕಥೆ ಒಂದು ಹೊಸ ತಿರುವನ್ನು ಪಡೆಯಿತು. ಸೂರ್ಯಕುಲ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರಕುಲಗಳು ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ ವೈಮನಸ್ಸನ್ನು ಮರೆತು, ಮಿತ್ರ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿ, ಊರಿನ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗಾಗಿ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ, ಕವಲು ಜಾತ್ರೆ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಊರಿನ ಐಕ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಗತಿಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಆಚರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು.
ಕಥೆಯ ನೀತಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು, ನಮ್ಮ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಮರೆತು, ಸಾಮರಸ್ಯ ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರ ಸಹಕಾರದ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಕವಲುಗಳು ಒಡೆದಿದ್ದರೂ, ಬೇರು ಮತ್ತು ಗುರಿ ಒಂದಾಗಿರಬೇಕು.
ನಿಮಗೆ ಈ ಕಥೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.
