ಹಳ್ಳಿಯ ಹೆಸರು ಕವಲೂರು. ಆ ಊರಿನ ಆಪರೇಶನ್ ಒಂದು ನಡೆಯಿತು. ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಇತ್ತು, ಈ ಅಚಾತುರ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊಣೆ ಯಾರು? ಹಾಗಂತ ಅಲ್ಲಿ ಏನು ಆಯಿತು?
ಕವಲೂರು ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಗ್ರಾಮ. ಅಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯೋದಯವು ಪರ್ವತಗಳ ಹಿಂಬದಿಯಿಂದ ಬರುವಾಗ, ಆ ಸಣ್ಣ ಹೊಳೆಯ ಮೇಲೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯ ಜನರು ಸರಳ. ಆದರೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಒಂದು ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಹಳ್ಳಿಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲು ಇತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಊರ ಜನರು ದೇವಶಿಲೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಶಿಲೆಯು ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಆ ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾ ಇತ್ತು ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದರು. ಆ ಶಿಲೆಯ ಮೇಲೆ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಮಳೆ ಬಿದ್ದಾಗ, ಮಳೆ ಬೀಳುವ ನೀರಿನ ಧ್ವನಿಯು ಮಧುರವಾದ ಸಂಗೀತದಂತೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಶಿಲೆಯ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣದಾದ ಬಿರುಕು ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಊರಿನ ಜನರು ತೀರಾ ಕಳವಳಗೊಂಡಿದ್ದರು.
ಊರಿನ ದೊಡ್ಡವರು ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಒಂದು ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕಲು ಸೇರಿದರು. ಪಕ್ಕದ ಊರಿನಿಂದ ಹಿರಿಯ ತಾಂತ್ರಿಕ ಕುಶಲಕರ್ಮಿಯಾದ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕರೆಸಲಾಯಿತು. ಕೃಷ್ಣನು ಆ ಶಿಲೆಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದಾಗ, ಈ ಬಿರುಕುಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಒಂದು ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಊರಿನ ಕೆಲವು ಯುವಕರು ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿದ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ನಿಪುಣರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಮೂರು ಜನರಿದ್ದರು: ರಘು, ವಿನಯ್ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ್. ರಘು ಬಲ್ಲಿದ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಎಂಜಿನಿಯರ್. ಆತ ಯಾವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ತಾರ್ಕಿಕವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ, ಸುಲಭವಾದ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕುವನು. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹಣ ಮುಖ್ಯ.
ವಿನಯ್ ಒಬ್ಬ ನಿಪುಣ ಕುಶಲಕರ್ಮಿ. ಅವನಿಗೆ ಸಸ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜ್ಞಾನವಿತ್ತು. ಈ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಕಲ್ಲಿನ ಗುಣಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವನು ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿ. ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದ.
ಅರ್ಜುನ್ ತರುಣ ಮತ್ತು ಉತ್ಸಾಹಿ. ಅವನು ಬಲಶಾಲಿ. ಅವನಿಗೆ ಕೆಲಸ ಬೇಗ ಮುಗಿಸಬೇಕು, ಹಣವನ್ನು ಬೇಗ ಗಳಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಆಸೆ. ಹಾಗೆ, ಅಹಂಕಾರಿ ಕೂಡ.
ಈ ಮೂರು ಜನರೂ ಕಲ್ಲನ್ನು ದುರಸ್ತಿ ಮಾಡಲು ತಯಾರಾದರು. ಕೃಷ್ಣನು ಅವರಿಗೆ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ. ನೋಡಿ, ಈ ಬಿರುಕುಗಳನ್ನು ತುಂಬಲು ವಿಶೇಷವಾದ ಜಿಗುಟು ದ್ರಾವಣ ಬೇಕು. ಅದರ ತಯಾರಿಕೆಗೆ ಮೂರು ಬಗೆಯ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳು ಬೇಕು. ಆ ಮೂರೂ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳನ್ನು ತರಲು ನೀವು ಮೂವರು ಮೂರು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ಅದರ ನಂತರ ಆ ದ್ರಾವಣವನ್ನು ಮಾಡಲು ನೀವು ಮೂವರು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು. ಕೃಷ್ಣನ ಸೂಚನೆಯಂತೆ, ರಘು ತನ್ನ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ಅವನಿಗೆ ಹಣದ ಆಸೆ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವಾಗಲೂ, ಆ ಗಿಡದ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಹೂವನ್ನು ನೋಡಿದ. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಆ ಹೂವಿನ ಮೇಲೆ ನೆಟ್ಟಿತು. ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳಿಗಿಂತ, ಈ ಹೂವಿನಿಂದಲೇ ಹಣವನ್ನು ಗಳಿಸಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಆ ಹೂವನ್ನು ಕಿತ್ತು, ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟನು. ವಿನಯ್ ತನ್ನ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ. ಅವನಿಗೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಉತ್ತಮವಾದ ಜ್ಞಾನ ಇತ್ತು. ಅವನು ಹಳೆಯ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದ. ತನ್ನ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾದ, ಆದರೆ ಅಪರೂಪದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡ. ಅವನು ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಮುಂದೆ ಹೋದಾಗ, ಹೊಸದಾದ ಮತ್ತು ಬಲವಾದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯೊಂದು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆದರೆ ಅವನ ಸಂಪ್ರದಾಯಬದ್ಧ ಮನಸ್ಸು ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪೂರ್ವಿಕರು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ ವಿದ್ಯೆಯೇ ಸಾಕು. ಬೇರೆ ವಿಷಯಗಳ ಗೋಜು ಬೇಡ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಹೊಸ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಹಳೆಯದನ್ನೇ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡನು. ಅರ್ಜುನ್ ತನ್ನ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ. ಅವನು ವೇಗವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ. ಬೇಗ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಊರಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರೆ, ಬೇಗನೆ ಹಣ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ. ಅವನು ತನ್ನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಿಡಮೂಲಿಕೆ ಕಂಡ. ಅದು ದುರ್ಬಲವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ, ಅವನು ಅದನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಅರ್ಧ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮರವನ್ನು ನೋಡಿದ. ಅದರ ಮೇಲೆ ಬಲಿಷ್ಠ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಮರವನ್ನು ಹತ್ತಲು ತುಂಬಾ ಸಮಯ ಬೇಕಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ. ಯಾಕೆ ಕಷ್ಟಪಡಬೇಕು? ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ, ಆ ಮರವನ್ನು ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಬಳಿ ಇರುವ ದುರ್ಬಲ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಊರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ. ಮೂವರೂ ಕವಲೂರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು. ಅವರು ಕೃಷ್ಣನ ಬಳಿ, ತಾವು ತಂದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಕೃಷ್ಣನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವು ಸರಿಯಾದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿತು. ರಘು ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಹೂವನ್ನು ತಂದಿದ್ದ, ವಿನಯ್ ಹಳೆಯ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ತಂದಿದ್ದ, ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ್ ದುರ್ಬಲವಾದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ತಂದಿದ್ದ. ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಳಿದರು, "ನೀವು ತಂದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳು ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಇವುಗಳಿಂದ ದ್ರಾವಣವನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನೀವು ಹಳ್ಳಿಯ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕಿಂತ ನಿಮ್ಮ ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀರಿ. ಆದರೆ ಸಮಯದ ಅಭಾವವಿತ್ತು. ಶಿಲೆಯ ಬಿರುಕುಗಳು ದೊಡ್ಡದಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಊರಿನ ದೊಡ್ಡವರು, ಆ ಮೂವರು ತಂದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳನ್ನೇ ಬಳಸಿ ದ್ರಾವಣ ತಯಾರಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಅವರು ಆ ದ್ರಾವಣದಿಂದ ಶಿಲೆಯ ಬಿರುಕುಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಸಿದರು. ಅದು ಮೊದಲಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಂತೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ, ಒಂದು ದಿನ ಭಾರೀ ಮಳೆ ಸುರಿಯಿತು. ಆ ದ್ರಾವಣ ಸರಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡದ ಕಾರಣ, ಶಿಲೆಯು ತನ್ನ ಬಿರುಕುಗಳನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿತು. ದೊಡ್ಡದಾದ ಒಂದು ತುಂಡು ಒಡೆದು ಹೋಯಿತು. ಇದ್ಧ ಊರಿನ ಸಂಗೀತ ಮಾಧುರ್ಯವೇ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು.
ಆ ದೊಡ್ಡ ದುರಂತದ ನಂತರ, ಊರಿನ ಜನರು ತುಂಬಾ ಚಿಂತಿತರಾದರು. ಈ ಅಚಾತುರ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾರು ಹೊಣೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸಿತು. ಒಬ್ಬರಾದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಕೈತೋರಿಸಿ, ಪರಸ್ಪರರ ಮೇಲೆ ದೋಷಾರೋಪ ಮಾಡತೊಡಗಿದರು. ರಘು, ವಿನಯ್ ಸರಿಯಾದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ತರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಿದ. ವಿನಯ್, ಅರ್ಜುನ್ ಬೇಗ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಲು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಅರ್ಜುನ್, ರಘು ಹಣದ ಆಸೆಯಿಂದ ಹೂವನ್ನು ತಂದನು ಎಂದು ಹೇಳಿದ.
ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು ಅವರನ್ನು ತಡೆದು, ಒಂದು ವಿಷಯ ಹೇಳಿದರು. ನೋಡಿ, ಈ ಅಚಾತುರ್ಯಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಜವಾಬ್ದಾರರು. ರಘು ತನ್ನ ಆಸೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ, ಸರಿಯಾದ ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಹಣದ ಆಸೆಗೆ ಬಲಿಯಾದ. ವಿನಯ್ ತನ್ನ ಸಂಪ್ರದಾಯಬದ್ಧ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ, ಹೊಸ ವಿಷಯವನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಹಿಂಜರಿದ. ಅರ್ಜುನ್ ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ವೇಗದ ಆಸೆಯಿಂದ, ಕಷ್ಟವಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಟ್ಟ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಒಂದೊಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರು. ಆ ತಪ್ಪುಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ದುರಂತಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು." ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತುಗಳು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಅವರು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ, ಕವಲೂರಿನ ಜನರು, ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ದೋಷಾರೋಪಣೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ತಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಲಿತರು. ಅವರು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಆ ಶಿಲೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸರಿಪಡಿಸಲು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದರು. ಈ ಬಾರಿ, ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇತ್ತು.
