ರಾಘವ್‌ನ ಆ ತಣ್ಣನೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಆ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಗರಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹರಿತವಾಗಿ ಕಾಮಿನಿಯ ಎದೆಯನ್ನು ಇರಿಯಿತು. ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಗಡಿಯಾರದ 'ಟಿಕ್ ಟಿಕ್' ಸದ್ದು ಕೂಡ ಅವಳಿಗೆ ಪರ್ವತ ಕುಸಿದು ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಸದ್ದಿನಂತೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದಿ, ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ನಡುವಿನ ಆ ನಿಶ್ಯಬ್ದದ ಒತ್ತಡವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿ, "ಅಮ್ಮಾ... ಏನಾಯ್ತು?" ಎಂದು ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಕೇಳಿದ.
ಆದಿಯ ದನಿ ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಕಾಮಿನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಶಕ್ತಿ ಬಂದಂತಾಯಿತು. ಅವಳು ತನ್ನ ಮಗನ ಮುಂದೆ ಕುಸಿದು ಬೀಳುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಂಭಾಳಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಮಿಂಚಿನ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೆಣೆಯಿತು. ಅದು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಕಥೆಯಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಅದೊಂದೇ ಅವಳ ಮುಂದಿದ್ದ ದಾರಿ.
ಅವಳು ಒಂದು ಆಳವಾದ ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು, ರಾಘವ್‌ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡದೆ, ಆ ಗರಿಯತ್ತ ದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟು ಹೇಳಿದಳು, "ಓಹ್... ಇದಾ? ನಾನು ಹೇಳುವುದನ್ನೇ ಮರೆತಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಂದಿದ್ದ."
ರಾಘವ್‌ನ ಹುಬ್ಬುಗಳು ಗಂಟಿಕ್ಕಿದವು. "ವಿಕ್ರಮ್? ಇಲ್ಲಿಗೆ? ಯಾಕೆ?"
"ಅದೇನೋ ಅವನ ಹೊಸ ಆರ್ಟ್ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್‌ಗೆ ಹಣದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇತ್ತಂತೆ. ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಕೇಳಿದರೆ ಬಯ್ಯುತ್ತೀರಿ ಅಂತ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಸಹಾಯ ಕೇಳಲು ಬಂದಿದ್ದ. ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿದೆ," ಕಾಮಿನಿ ತನ್ನ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಸ್ಥಿರತೆಯನ್ನು ತಂದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. "ನೀವು ಫೋನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದಿರಲ್ಲ... ಅದು ಅವನ ಜೊತೆಯೇ. ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಅವನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಾದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಹುಶಃ ಆಗಲೇ ಅವನ ಕೀ-ಚೈನ್‌ನಿಂದ ಇದು ಬಿದ್ದಿರಬೇಕು."
ಅವಳು ಹೆಣೆದ ಕಥೆ ಅವಳಿಗೇ ನಂಬಲಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸತ್ಯದ ಗಮಲು ಇದ್ದುದರಿಂದ ಅದು ಹೆಚ್ಚು ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಮ್‌ನ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿ ತನ ಮತ್ತು ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಪೀಡಿಸುವುದು ರಾಘವ್‌ಗೆ ಹೊಸ ವಿಷಯವೇನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ರಾಘವ್ ಕೆಲಕಾಲ ಮೌನವಾಗಿ ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡಿದ. ಅವನ ನೋಟ ಅವಳ ಅಂತರಾಳವನ್ನು ಸ್ಕ್ಯಾನ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಕಾಮಿನಿ ಉಸಿರು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ಕುಳಿತಿದ್ದಳು.
"ಹೌದೇ," ಎಂದು ರಾಘವ್ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೇಳಿದ. "ಹಾಗಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಾಳೆಯೇ ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇನೆ. ಅವನಿಗೆ ಹಣದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು, ನಿನ್ನನ್ನು ಪೀಡಿಸುವುದಲ್ಲ."
ರಾಘವ್‌ನ ಈ ಉತ್ತರ ಕಾಮಿನಿಯ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಬಾಂಬ್ ಸಿಡಿಸಿದಂತಾಯಿತು. ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಮಾಡಿದ ಉಪಾಯ, ಇನ್ನೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿತ್ತು. ರಾಘವ್ ವಿಕ್ರಮ್‌ನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರೆ? ವಿಕ್ರಮ್ ಏನಾದರೂ ಮುನಿದರೆ?
"ಅ...ಅದೆಲ್ಲಾ ಬೇಡ ರೀ. ನಾನೇ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಪಾಪ, ಅವನನ್ನು ಯಾಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಬಯ್ಯುತ್ತೀರಿ?" ಅವಳು ತಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು.
"ಇಲ್ಲ ಕಾಮಿನಿ, ತಮ್ಮನ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನನ್ನದು. ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ," ರಾಘವ್‌ನ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೀರ್ಮಾನವಿತ್ತು. ಅವನು ಆ ಗರಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು ತನ್ನ ಜೇಬಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಊಟ ಮುಂದುವರೆಸಿದ.
ಆ ರಾತ್ರಿಯ ಊಟ ನರಕಸದೃಶವಾಗಿತ್ತು. ಯಾರೂ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನ, ಭಯ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳಿನ ವಾಸನೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಊಟ ಮುಗಿದ ನಂತರ, ಕಾಮಿನಿ ತನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಕೈಕಾಲುಗಳು ಇನ್ನೂ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳು ತಕ್ಷಣ ತನ್ನ ಫೋನ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ವಿಕ್ರಮ್‌ಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಟೈಪ್ ಮಾಡಿದಳು.
"ವಿಕ್ಕಿ, ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ನನ್ನ ಕರೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸಬೇಡ. ನಾಳೆ ಅಣ್ಣ ನಿನ್ನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಬಹುದು. ನೀನು ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಅದನ್ನೇ ಹೇಳು. ಬೇರೇನೂ ಮಾತನಾಡಬೇಡ. ಪ್ಲೀಸ್. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕೈಮೀರುತ್ತಿದೆ."
ಸಂದೇಶ ಕಳುಹಿಸಿ, ಅವಳು ಅದನ್ನು ಡಿಲೀಟ್ ಮಾಡಿದಳು. ಆ ರಾತ್ರಿ ಅವಳಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ರಾಘವ್‌ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಉಸಿರಾಟವೂ ಅವಳಿಗೆ ಅಪಾಯದ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯಂತೆ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ತನ್ನ ಒಂದು ತಪ್ಪಿನಿಂದಾಗಿ, ತನ್ನ ಸುಂದರವಾದ ಸಂಸಾರವೆಂಬ ಗಾಜಿನ ಅರಮನೆಗೆ ಬಿರುಕು ಬಿಟ್ಟಿರುವುದನ್ನು ಅವಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಎಂದಿನಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಹಜವಾಗಿರುವಂತೆ ನಟಿಸುವ ಕಲೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಕರಗತವಾಗಿತ್ತು. ರಾಘವ್ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಡುವಾಗ, "ಕಾಮಿನಿ, ಇವತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾಗಿ ಬರುತ್ತೇನೆ. ಒಂದು ಮುಖ್ಯವಾದ ಮೀಟಿಂಗ್ ಇದೆ," ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಆದರೆ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಬೇರೆಯೇ ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. 'ಮೀಟಿಂಗ್' ಎನ್ನುವುದು ವಿಕ್ರಮ್‌ನ ಜೊತೆಗೇ ಇರಬಹುದೆಂದು ಕಾಮಿನಿಗೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತು.
ಅವನು ಹೋದ ನಂತರ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಉಳಿದ ಕಾಮಿನಿಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಂತಾಯಿತು. ಪ್ರತಿ ನಿಮಿಷವೂ ಯುಗದಂತೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಮ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಾನೆಯೇ? ಅಥವಾ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿಬಿಡುತ್ತಾನೆಯೇ?
ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಗಂಟೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕಾಲಿಂಗ್ ಬೆಲ್ ಶಬ್ದವಾಯಿತು. ಕೆಲಸದ ಹುಡುಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಳು. ಒಬ್ಬ ಕೊರಿಯರ್ ಹುಡುಗ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಬಾಕ್ಸ್ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದ.
"ರಾಘವ್ ಸರ್‌ಗೆ ಒಂದು ಪಾರ್ಸೆಲ್ ಇದೆ."
"ಅವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನಾನೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ," ಎಂದು ಕಾಮಿನಿ ಹೇಳಿ ಬಾಕ್ಸ್ ಪಡೆದು ಸಹಿ ಹಾಕಿದಳು.
ಅದೊಂದು ಸಾಧಾರಣವಾದ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಬಾಕ್ಸ್. ಕಳುಹಿಸಿದವರ ವಿಳಾಸವಾಗಲಿ, ಹೆಸರಾಗಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ 'ಶ್ರೀ ರಾಘವ್' ಎಂದು ದೊಡ್ಡ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು. ಕಾಮಿನಿಗೆ ಕುತೂಹಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒಂದು ಅನಾಮಿಕ ಭಯ ಶುರುವಾಯಿತು. ಇದು ವಿಕ್ರಮ್ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೇ? ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಯಾರಾದರೂ?
ಅವಳು ತನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಲಾಕ್ ಮಾಡಿದಳು. ನಡುಗುವ ಕೈಗಳಿಂದ ಬಾಕ್ಸನ್ನು ತೆರೆದಳು.
ಒಳಗೆ ಹತ್ತಿಯ ನಡುವೆ ಎರಡು ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ USB ಪೆನ್ ಡ್ರೈವ್ ಇತ್ತು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಮಡಚಿದ ಚೀಟಿ. ಕಾಮಿನಿಯ ಹೃದಯ ಬಡಿತ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಅವಳು ಆ ಚೀಟಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಓದಿದಳು.
ಅದರಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಾಲು, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಟೈಪ್ ಮಾಡಿ ಪ್ರಿಂಟ್ ತೆಗೆದಂತಿತ್ತು.
"ನಿಮ್ಮ ಸುಂದರ ಸಂಸಾರದ ಸತ್ಯ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಮುಂದಿನ ಕರೆಗಾಗಿ ಕಾಯಿರಿ."
ಕಾಮಿನಿಯ ಕೈಯಿಂದ ಆ ಚೀಟಿ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ಆ ಪೆನ್ ಡ್ರೈವ್ ಮೇಲೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ನಿಂತವು. ಆ ಪುಟ್ಟ ಸಾಧನದೊಳಗೆ ತನ್ನ ಸರ್ವನಾಶದ ಕಥೆ ಅಡಗಿದೆ ಎಂದು ಅವಳ ಆತ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು.
ಯಾರಿದು? ವಿಕ್ರಮ್‌ನ ಕೃತ್ಯವೇ? ಅಥವಾ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮೂರನೆಯ ಕಣ್ಣು ಯಾವುದಾದರೂ ಇತ್ತೇ? ಫಾರ್ಮ್‌ಹೌಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡಿದವರು ಯಾರು? ಈ ಆಟ ಕೇವಲ ಪ್ರೀತಿ, ದ್ರೋಹ, ಮತ್ತು ಪಾಪಪ್ರಜ್ಞೆಯದ್ದಲ್ಲ, ಈಗ ಅದಕ್ಕೆ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್‌ಮೇಲ್‌ನ ಕರಾಳ ಆಯಾಮವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡಿತ್ತು.
ಅವಳು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? ಆ ಪೆನ್ ಡ್ರೈವ್ ಅನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಬೇಕೇ? ಅಥವಾ ಅದರಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ಎಂದು ನೋಡುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಬೇಕೇ? ರಾಘವ್ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಮುನ್ನ ಅವಳು ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಿತ್ತು.
ಹೊರಗೆ ಎಲ್ಲೋ ಮೋಡ ಗುಡುಗಿದ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಮಳೆ ಬರುವ ಸೂಚನೆ. ಆದರೆ ಕಾಮಿನಿಯ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಅದಾಗಲೇ ಬಿರುಗಾಳಿ ಎದ್ದು, ಅವಳ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಮುಂದುವರಿಯುವುದು... 03
