ಸಮಯ: ಮುಂಜಾನೆ
ಸ್ಥಳ: ಪ್ರಾಚೀನ ಸೂರ್ಯದೇವರ ದೇಗುಲದ ಅವಶೇಷಗಳು
ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ಅನಘಾ, ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ, ಕಲ್ಪವೀರದ ಗಡಿಯ ಹೊರಗೆ ಇರುವ ಪುರಾತನ ಸೂರ್ಯದೇವರ ದೇಗುಲದ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾರೆ. ದೇಗುಲವು ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಅಡಗಿದ್ದು, ಗೋಪುರಗಳು ಭಾಗಶಃ ಕುಸಿದಿವೆ. ಇಡೀ ವಾತಾವರಣವು ನಿಗೂಢ ಮತ್ತು ಭಯಾನಕ ಪ್ರಶಾಂತತೆಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ.
ವಿಕ್ರಮ್: ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಸೈನಿಕರು ನಮ್ಮನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ಬೇಗನೆ ಕೀಲಿಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಬೇಕು.
ಅನಘಾ: ಈ ದೇಗುಲವನ್ನು ಕೀಲಿಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಬಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಒಗಟುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರಬಹುದು. ಸಿಂಹಾಸನಕ್ಕೆ ಅರ್ಹರಾದವರು ಮಾತ್ರ ಒಗಟುಗಳನ್ನು ಭೇದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ. ಅವರು ದೇಗುಲದ ಮುಖ್ಯ ಗರ್ಭಗುಡಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಬೃಹತ್ ಕಲ್ಲಿನ ಸೂರ್ಯನ ವಿಗ್ರಹವಿದ್ದು, ಅದರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಬಂಗಾರದಂತೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ವಿಗ್ರಹದ ಕೆಳಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಾಚೀನ ಶಾಸನವಿರುತ್ತದೆ.
ಶಾಸನ (ಪ್ರಾಚೀನ ಕಲ್ಪವೀರ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ): ಬೆಳಕಿನ ಒಡನಾಡಿ ನೀನು. ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳಿನ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ನಾಲ್ಕು ಬಾಗಿಲು, ನಾಲ್ಕು ಮಾರ್ಗ. ಒಂದು ಮಾತ್ರ ಸೂರ್ಯನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ದಾರಿ.
ನಿನ್ನ ಹೃದಯದ ಶುದ್ಧತೆಯೇ ನಿಜವಾದ ಕೀಲಿ. ಸೂರ್ಯನ ವಿಗ್ರಹದ ಹಿಂದೆ, ನಾಲ್ಕು ಸಣ್ಣ ಬಾಗಿಲುಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಬಾಗಿಲಿನ ಮೇಲೂ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಕೆತ್ತಲಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಮೊದಲ ಬಾಗಿಲು: ಕೋಪಗೊಂಡ ಸಿಂಹ (ಶಕ್ತಿ)
ಎರಡನೇ ಬಾಗಿಲು: ಅಳುವ ಮಗು (ಸಹಾನುಭೂತಿ)
ಮೂರನೇ ಬಾಗಿಲು: ಕೈಯಲ್ಲಿ ವಿಷವನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವ ಸಂತ (ತ್ಯಾಗ)
ನಾಲ್ಕನೇ ಬಾಗಿಲು: ನಗುತ್ತಿರುವ ಭಿಕ್ಷುಕ (ಸಂತೋಷ)
ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ಅನಘಾ ಯಾವ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಆರಿಸಬೇಕೆಂದು ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅನಘಾ: ಈ ಕೀಲಿಯು 'ಸೂರ್ಯನ ಹೃದಯ'ದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದ ಮೇಲೆ, ಅದು 'ಶುದ್ಧತೆ' ಮತ್ತು ಸತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಬೇಕು. ಇದು ಬರೀ ಶಕ್ತಿ (ಸಿಂಹ) ಅಥವಾ ಸಂತೋಷದ (ಭಿಕ್ಷುಕ) ಬಾಗಿಲು ಆಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ವಿಕ್ರಮ್: ರಾಜಧರ್ಮವು ಸಹಾನುಭೂತಿ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ. ಆದರೆ 'ಬೆಳಕಿನ ಒಡನಾಡಿ' ಎಂದಿರುವುದು ಸೂರ್ಯ ದೇವರನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಸೂರ್ಯನಿಂದ ನಮಗೆ ಸಿಗುವುದು ಜೀವನ ಮತ್ತು ಬೆಳಕು. ಅದು ಸ್ವಾರ್ಥವಲ್ಲ.
ವಿಕ್ರಮ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಕ್ಷಣ ಸಿಂಹಾಸನ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ಜನರನ್ನು ಕಾಪಾಡಬೇಕಾದ ತನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಅವನು 'ವಿಷವನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವ ಸಂತ' (ತ್ಯಾಗ) ಇರುವ ಮೂರನೇ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಆರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ವಿಕ್ರಮ್ ಆ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಾಗ, ಮಿಂಚಿನಂತಹ ಶಕ್ತಿಯು ಅವನ ದೇಹವನ್ನು ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆತನು ತನ್ನ ತಂದೆಯ (ರಾಜ) ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡಿದ ತ್ಯಾಗಗಳ ದರ್ಶನವನ್ನು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ಭಾಗ 3: ಅಂತಿಮ ಸವಾಲು ಮತ್ತು ಮೊದಲ ಕೀಲಿ
ಮೂರನೇ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಒಂದು ಕಿರಿದಾದ ಕಲ್ಲಿನ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಕೋಣೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುರಾತನ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಿದ್ದು, ಅದನ್ನು ತೆರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಹಿಂದಿನ ದಾರಿಯ ಕಡೆಯಿಂದ ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಸೈನಿಕರು ಮತ್ತು ಘೋರಸಿಂಹ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ಘೋರಸಿಂಹ (ಉಲ್ಲಾಸದಿಂದ): ನೋಡು, ರಾಜಕುಮಾರ ನೀನು ನಿನ್ನ ದಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡರೂ, ಕೀಲಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಭಾಗ್ಯ ನಿನಗಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಕೊನೆ ಇಲ್ಲೇ
ಘೋರಸಿಂಹ ಮತ್ತು ಆತನ ಸೈನಿಕರು ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ಅನಘಾ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ, ವಿಕ್ರಮ್ ತಾನು ಪಡೆದ 'ತ್ಯಾಗದ ದರ್ಶನ'ದಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿ, ಘೋರಸಿಂಹನನ್ನು ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ತಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಹೋರಾಟದ ನಡುವೆ, ಅನಘಾ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಾಚೀನ ದ್ರವ್ಯವನ್ನು ಸುರಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅದರ ಒಳಗೆ, ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳಂತೆ ಹೊಳೆಯುವ, ಚಿನ್ನದ ಬಣ್ಣದ ಮೊದಲ ಕೀಲಿಕೈ ಇರುತ್ತದೆ.
ಅನಘಾ: ಬನ್ನಿ, ರಾಜಕುಮಾರ! ಕೀಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತು, ಹೊರಡೋಣ
ವಿಕ್ರಮ್ ಕೀಲಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಅನಘಾಳೊಂದಿಗೆ ದೇಗುಲದ ಒಂದು ರಹಸ್ಯ ಕಿಟಕಿಯ ಮೂಲಕ ಹೊರಕ್ಕೆ ಜಿಗಿದು, ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಘೋರಸಿಂಹ ನಿರಾಶೆ ಮತ್ತು ಕೋಪದಿಂದ ನರಳುತ್ತಾನೆ. ಕೀಲಿಯು ಕೈತಪ್ಪಿದರೂ, ವಿಕ್ರಮನ ಮುಂದಿನ ಮಾರ್ಗದ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಿರುತ್ತದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ವಂಶಸ್ಥರು.
ಸೂರ್ಯದೇವರ ದೇಗುಲದಿಂದ ಕೀಲಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ನಂತರ, ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ಅನಘಾ ಕಲ್ಪವೀರದ ಉತ್ತರ ಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ 'ಮೌನ ಕಣಿವೆ'ಯತ್ತ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿಯೇ 'ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ವಂಶಸ್ಥರು' ಎಂಬ ಗುಪ್ತ ಸಮುದಾಯ ಅಡಗಿದೆ ಎಂದು ಗೌತಮ ಹೇಳಿರುತ್ತಾರೆ. ಕಣಿವೆಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದು, ಪ್ರಪಂಚದ ಗದ್ದಲದಿಂದ ದೂರವಿರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಜನರು ಆಧುನಿಕ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲದೆ, ಪ್ರಾಚೀನ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಮುಡಿಪಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.
ವಿಕ್ರಮ್ ಈ ಜನರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಆ ಸಿಂಹಾಸನದ ಕೀಲಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆಯೇ? ಅವರು ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರದಿಂದ ದೂರವಿರಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅನಿಸುತ್ತದೆ.
ಅನಘಾ: ಅವರೇ 'ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ವಂಶಸ್ಥರು'. ಅವರು ರಾಜಮನೆತನದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು 'ಶಕ್ತಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ' ಜ್ಞಾನವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ಎರಡನೇ ಕೀಲಿಯು ಕೇವಲ ಒಂದು ವಸ್ತುವಲ್ಲ, ಅದು 'ಸಂಯಮ' ಮತ್ತು 'ಜ್ಞಾನ'ದ ಸಂಕೇತವಾಗಿರಬಹುದು. ಅದನ್ನು ಬಲದಿಂದ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವರು ಕಣಿವೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರುವ, ಹಳೆಯ ಮರದ ರಚನೆಗಳಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಗುಪ್ತ ಆಶ್ರಮವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾರೆ.
ಆಶ್ರಮದ ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರದಲ್ಲಿ, ಸುದೀರ್ಘವಾದ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ, ಕಲ್ಲಿನಂತೆ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಕುಳಿತಿರುವ ಗುರು ರಣಧೀರ ಎಂಬ ವೃದ್ಧ ಸನ್ಯಾಸಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾರೆ. ರಣಧೀರ ಅವರು ಈ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ವಂಶಸ್ಥರ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು.
ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ಅನಘಾ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಗುರುಗಳು ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯದೆ, ಅತ್ಯಂತ ಶಾಂತ ಮತ್ತು ದೃಢವಾದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಗುರು ರಣಧೀರ: ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಆಗಮನದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ, ರಾಜಕುಮಾರ. ನೀವು ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೊದಲ ಕೀಲಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೀರಿ. ಆದರೆ ಎರಡನೇ ಕೀಲಿಯು 'ಯುದ್ಧದಿಂದ ಶಾಂತಿಯ ಕಡೆಗೆ' ಸಾಗಲು ಬಯಸುವವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಗುರುಗಳು ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಒಂದು ಸವಾಲನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ ನುಸುಳಿ, ಯಾವುದೇ ಯೋಧನನ್ನು ಅಥವಾ ಸನ್ಯಾಸಿಯನ್ನು ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸದೆ, ನಮ್ಮ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿರುವ 'ಮೌನದ ಪ್ರತಿಮೆ'ಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ವಸ್ತುವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾ. ಯಾವುದೇ ಹಿಂಸೆ, ಗಲಾಟೆ ಅಥವಾ ಬಲವನ್ನು ಬಳಸುವಂತಿಲ್ಲ. ವಿಕ್ರಮ್ಗೆ ಈ ಸವಾಲು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿ ತೋರುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಆಶ್ರಮವನ್ನು ಹಲವಾರು ಸನ್ಯಾಸಿ ಯೋಧರು ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅನಘಾ ವಿಕ್ರಮನನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಾಳೆ. ವಿಕ್ರಮ್ ಆಶ್ರಮದೊಳಗೆ ನುಸುಳಲು ತಯಾರಾಗುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಮೌನ ಕಣಿವೆಯ ಹೊರಗೆ ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಎರಡನೇ ಕಮಾಂಡರ್ ಆದ, ಚಾಣಾಕ್ಷ ರಾಘವನು ತನ್ನ ಗುಪ್ತಚಾರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಡಗಿರುವ ದೃಶ್ಯ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
ರಾಘವ (ಗೂಢಚಾರನಿಗೆ): ಗುರು ರಣಧೀರರ ಬಳಿ ಇರುವ ಕೀಲಿಯನ್ನು ಬಲದಿಂದ ಪಡೆಯಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಮಗೆ ಗೊತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ನನಗೆ ಬೇರೆ ಆದೇಶ ನೀಡಿದ್ದಾನೆ. ನಾವು ಕೀಲಿಯನ್ನು ಕದಿಯುವ ಬದಲು, ಗುರು ರಣಧೀರರ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಮುರಿಯಬೇಕು ಮತ್ತು ರಾಜಕುಮಾರನು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಮುರಿದು ಬಲವನ್ನು ಬಳಸುವಂತೆ ಪ್ರಚೋದಿಸಬೇಕು.
ರಾಘವನ ತಂಡವು ಆಶ್ರಮದ ಒಳಗೆ ನುಸುಳಿ, ವಿಕ್ರಮ್ಗೆ ಸುಳಿವು ಸಿಗದಂತೆ, ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಗೊಂದಲಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ವಿಕ್ರಮ್ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಮದೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಬಹಳ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತಾನೆ. ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಗೂಢಚಾರರು (ರಾಘವನ ಆದೇಶದಂತೆ) ಕೆಲವು ಸನ್ಯಾಸಿ ಯೋಧರಿಗೆ ಪ್ರಚೋದನೆ ನೀಡಲು ಕಲ್ಲು ಎಸೆಯುತ್ತಾರೆ. ಯೋಧರು ಗಲಿಬಿಲಿಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡು ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಹುಡುಕಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ವಿಕ್ರಮ್ಗೆ ಕೋಪ ಮತ್ತು ನಿರಾಶೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನು ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಸೈನಿಕರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಲು ಹೋಗುವಾಗ, ತಕ್ಷಣವೇ ಆತನಿಗೆ ಅನಘಾ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಮಾತು ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ.ಯಾವುದೇ ಹಿಂಸೆ, ಗಲಾಟೆ ಅಥವಾ ಬಲವನ್ನು ಬಳಸುವಂತಿಲ್ಲ.
ವಿಕ್ರಮ್ ತನ್ನ ಕೋಪವನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಿ, ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಗೂಢಚಾರನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುವ ಬದಲು, ಆಶ್ರಮದ ಕತ್ತಲ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಸಂಯಮ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದೆ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಜಾಣ್ಮೆಯಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸಿ, ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಮೌನದ ಪ್ರತಿಮೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿದ್ದ, ನೀಲಮಣಿ ಬಣ್ಣದ, ಶಾಂತವಾಗಿ ಮಿನುಗುವ ಎರಡನೇ ಕೀಲಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಮೌನವಾಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತಾನೆ.
ಗುರು ರಣಧೀರರು ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯದೆ, ನೀನು ನಿನ್ನ ಕೋಪವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿ, ಮೌನದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಲಿತೆ. ನೀನು ಅರ್ಹ. ಈಗ ಹೊರಡು, ರಾಜಕುಮಾರ.
ಮುಂದಿನ ಅಧ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣವೇ?
