Description

ಸಂಜೆಗತ್ತಲು ಮನೆಯೊಳಗೆ ತನ್ನ ಕಪ್ಪು ಶಾಲನ್ನು ಹೊದಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊರಗೆ ಅಂಗಳದ ಪಾರಿಜಾತದ ಗಿಡದಿಂದ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಹೂವುಗಳು, ನೆಲದ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಬಿಳಿ-ಕೇಸರಿ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಡಿಸಿದಂತಿದ್ದವು. ಸುಮಾ ದೇವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿ, ತುಳಸಿಕಟ್ಟೆಗೆರಗಿ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು. ಅವಳ ಕೈಗಳು ಚಪಾತಿ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ನಾದುತ್ತಿದ್ದವು, ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲೋ ದೂರದ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಚಲನೆಯೂ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿತ್ತು, ಅದರಲ್ಲಿ ಜೀವವಿರಲಿಲ್ಲ.ಅವಳ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಆರು ತಿಂಗಳುಗಳೇ ಕಳೆದಿದ್ದವು. ಈ ಆರು ತಿಂಗಳುಗಳು ಆರು ಯುಗಗಳಂತೆ ಭಾಸವಾಗಿದ್ದವು. ಮದುವೆಯ ದಿನ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುತ್ತಿದ್ದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಈಗ ಕಮರಿ ಹೋಗಿದ್ದವು. ಅವಳ ತಂದೆ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿದ್ದರು, "ಅನಂತರಂತಹ ಹುಡುಗ ಸಿಗಲು ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿರಬೇಕು. ಶಾಸ್ತ್ರವಿದ, ಸಂಸ್ಕಾರವಂತ, ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಇಂಜಿನಿಯರ್. ನಿನ್ನನ್ನು ರಾಣಿಯಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ."'ರಾಣಿ'. ಈ ಪದ ನೆನಪಾದಾಗ ಸುಮಾಳ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಷಾದದ ನಗೆ ಮೂಡಿತು. ಹೌದು, ಅವಳು ಈ ಮನೆಯ ರಾಣಿಯೇ. ಆದರೆ ಆಳಲು ರಾಜ್ಯವಿತ್ತು, ಪ್ರಜೆಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಸಿಂಹಾಸನವಂತೂ