ನನ್ನ ಹೆಸರು ಚಾಂದಿನಿ. ಊರು ಸುಂದರಗಿರಿ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಬದುಕು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸುಂದರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ನಾನು ಸುಳ್ಳುಗಳ ಗೋಡೆಯೊಳಗೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದು ನನ್ನ ಇಷ್ಟದಿಂದ ಅಲ್ಲ, ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಂದ. ನನಗೊಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಲು ನನ್ನ ತಂದೆಯೇ ಕಲಿಸಿದ್ದರು. ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬುದು ಅವರ ಕನಸಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ತೀರಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ. ಹಾಗಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಅಂಕಪಟ್ಟಿ ಬಂದಾಗ, ನಾನು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಬೇಕಿತ್ತು. ಅಪ್ಪನ ಆಸೆ, ನನ್ನ ಮೇಲಿದ್ದ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಮುರಿಯಬಾರದು ಎಂಬ ಭಯದಲ್ಲಿ, ನಾನು ನನ್ನ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಹೀಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಸಣ್ಣ ಸುಳ್ಳುಗಳು ದೊಡ್ಡ ಸುಳ್ಳುಗಳಾಗಿ ಬೆಳೆಯತೊಡಗಿದವು. ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು ನನ್ನನ್ನು ಹೊಗಳಿದಾಗ, ಆ ಹೊಗಳಿಕೆಗೆ ಅರ್ಹಳಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ತಲೆದೂಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಶಿಕ್ಷಕರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದಾಗ, ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಸುಮ್ಮನೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಗೊತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಸುತ್ತ ನಾನೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸುಳ್ಳಿನ ಜಗತ್ತನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಂಡೆ. ನಾನು ಕಾಲೇಜು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದಾಗ, ನನ್ನ ಸುಳ್ಳುಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸಿತು. ನನ್ನ ಸಹಪಾಠಿ ಮಿಥುನ್ ಒಬ್ಬ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಹುಡುಗ. ಅವನನ್ನು ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಸುಳ್ಳಿನಿಂದಾಗಿ ನಾನು ಅವನಿಂದ ದೂರ ಉಳಿಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದೆ. ನಾನು ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬದ ಹುಡುಗಿ, ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ದೊಡ್ಡ ಉದ್ಯಮಿ, ಎಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ, ಅವನನ್ನು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬರದಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ನನ್ನ ಸುಳ್ಳುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಒಂಟಿಯಾಗಿಸಿದ್ದವು. ಯಾರ ಜೊತೆಯೂ ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತನಾಡಲು ನನಗೆ ಧೈರ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ, ನನ್ನ ಸತ್ಯ ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ನನ್ನನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಬಹುದೆಂಬ ಭಯ ನನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ, ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯೊಬ್ಬಳು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು, ಚಾಂದಿನಿ, ನೀನು ಯಾವಾಗಲೂ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮುಚ್ಚಿಡುತ್ತೀಯಾ, ಯಾಕೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ನಾನು ಸುಳ್ಳಿನಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಸುಳ್ಳಿಗೆ ಜಾರಿ, ಅದೆಲ್ಲಾ ಏನಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಹೇಳಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಆ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ನನಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ? ನಾನೇ ಕಟ್ಟಿದ ಸುಳ್ಳಿನ ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಕೈದಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸುಳ್ಳಿನಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಬಾವಿಯಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿದೆ. ಆಳದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಆತ್ಮ ಅಳುತ್ತಿದೆ, ಸತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ, ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಹಿರಿಯ ಸಹೋದರಿ, ರೇಖಾ, ನನ್ನನ್ನು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. "ಚಾಂದಿನಿ, ನನಗೂ ಗೊತ್ತಿದೆ ನೀನು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು. ನಮ್ಮಪ್ಪನ ಒತ್ತಡದಿಂದ ನೀನು ಹೀಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಿದೆ. ಆದರೆ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಯಾವತ್ತೂ ತಡವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ರೇಖಾಳ ಮಾತುಗಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿದವು. ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗಿನ ಭಾರವನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೆ, ಅವಳ ಮುಂದೆ ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟೆ. ನಾನು ಮಾಡಿದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸುಳ್ಳನ್ನೂ ಅವಳ ಮುಂದೆ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟೆ. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು, ನಿಜ ಹೇಳು, ನೀನು ಯಾರನ್ನೂ ಮೋಸ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ನೀನು ಮಾತ್ರ ಮೋಸ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೀಯ ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಮರುದಿನ, ನಾನು ಹೊಸ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡೆ. ನನ್ನ ಸುಳ್ಳುಗಳ ಸೆರೆಮನೆಯನ್ನು ಒಡೆದು ಹೊರಬರಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ನಾನು ಮೊದಲು ಮಿಥುನ್‌ನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದೆ. ಅವನ ಮುಂದೆ ನಿಂತು, ಮಿಥುನ್, ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನಾನು ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹುಡುಗಿ. ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಉದ್ಯಮಿಯಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಒಬ್ಬ ಸರಳ ರೈತ. ನಾನು ಇಷ್ಟು ದಿನ ಹೇಳಿದ್ದು ಸುಳ್ಳು. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ಉಳಿದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಮಿಥುನ್ ನನ್ನನ್ನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡಿದ. ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೋಪದ ಬದಲು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನಗು ಮೂಡಿತ್ತು. ಅವನು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು, ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದು ನೀನು ಮಾತ್ರ, ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಸಂತೋಷವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ನಂತರ, ನಾನು ನನ್ನ ಸಹಪಾಠಿಗಳ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ. ನನ್ನಿಂದ ನೋವು ಅನುಭವಿಸಿದವರ ಬಳಿ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಿದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದರು. ನಾನು ಈ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬರಲು ಅರ್ಹಳಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಅವರು ಇಲ್ಲ, ನೀನು ಅರ್ಹಳಾಗಿದ್ದೀಯ. ಆದರೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಗೆಲ್ಲುವುದಕ್ಕಿಂತ ಸತ್ಯ ಹೇಳಿ ಸೋಲುವುದು ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಬಳಿ ಹೋದೆ. ನಾನು ಅವರಿಗೂ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಅಂಕಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ನನ್ನ ಸುಳ್ಳುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದೆ. ಅಪ್ಪನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಆಮೇಲೆ ದುಃಖ ಮೂಡಿತು. ನನ್ನ ಒತ್ತಡ ನಿನ್ನನ್ನು ಸುಳ್ಳಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿತು. ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ನಾನೇ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಎಂದು ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕಿದರು. ನಾನು ಅವರ ಪಾದಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ, ನಿಮ್ಮ ಕನಸು ನನಸಾಗದಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಸತ್ಯದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತೇನೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಆ ದಿನ ನಾನು ನನ್ನ ತಂದೆ, ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ, ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸತ್ಯದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದೆ. ಹೀಗೆ, ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಅಧ್ಯಾಯ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಸುಳ್ಳುಗಳ ಹೊರೆಯನ್ನು ಇಳಿಸಿ, ನಾನು ಹಗುರವಾದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಬದುಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಎಂಬ ಆ ಮೂರು ಪದಗಳು ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಪರಿವರ್ತಿಸಿದವು. ನಾನು ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು, ನನ್ನ ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ನನ್ನ ಕಥೆಯಲ್ಲ, ಇದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕಥೆಯೂ ಹೌದು. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಸುಳ್ಳಿನ ನಡುವೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಆ ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ತೊರೆದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ನಾವು ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಜೀವನವನ್ನು ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯ. ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅದು ನಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ, ನಮ್ಮ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ನೀಡುವ ನಿಜವಾದ ಗೌರವ. ಸುಳ್ಳು ನಮಗೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕೊಡಬಹುದು, ಆದರೆ ಸತ್ಯ ನಮಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾದ ಆತ್ಮ ಗೌರವವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟಗಳು ಬಂದರೂ, ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ನಾವು ಹೊಂದಿರಬೇಕು. ಈ ಮೂರು ಪದಗಳು ನಮ್ಮ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಅರ್ಥ ಮತ್ತು ಹೊಸ ದಿಕ್ಕನ್ನು ನೀಡಬಲ್ಲವು. ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಲು ನಾವು ಹಲವಾರು ಕಾರಣಗಳನ್ನು ನೀಡಬಹುದು, ಆದರೆ ಸತ್ಯ ಹೇಳಲು ನಮಗೆ ಒಂದೇ ಕಾರಣ ಸಾಕು, ಅದು ನಮ್ಮ ಆತ್ಮ. ನಮ್ಮ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಮೋಸ ಮಾಡದಿರುವುದೇ ನಿಜವಾದ ಯಶಸ್ಸು. ಸತ್ಯದ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಜೀವನವೇ ನಿಜವಾದ, ಸುಂದರವಾದ ಬದುಕು.
