ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಗಿರಿಯಾಪುರ ಎಂಬ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ಕುಟುಂಬಗಳು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ 'ಪದ್ಧತಿ'ಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಲ್ಲಿ ಬಡವರು, ಶ್ರೀಮಂತರು, ಪ್ರಸಿದ್ಧರು, ಅಪ್ರಸಿದ್ಧರು ಎಂಬ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ಕುಟುಂಬದ ಹೆಸರು 'ಧನಿಕರು'. ಅವರು ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರಿಂದ ಬಂದ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರ ವಂಶದ ಹೆಮ್ಮೆಯೆಂದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಧನಸಂಪಾದನೆಗಾಗಿ ದುಡಿಯುವವರು. ಮತ್ತೊಂದು ಕುಟುಂಬದ ಹೆಸರು 'ಜ್ಞಾನಿಗಳು'. ಅವರು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಆಶಿಸದೆ, ಜ್ಞಾನಕ್ಕಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಎರಡೂ ಕುಟುಂಬಗಳ ನಡುವೆ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಂಬಂಧವಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡಿದರೂ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ನಡುವೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆದರೂ ಕೂಡ, ಅದು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತೂಗಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಿರಿಯಾಪುರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ಪ್ರೀತಿಗೂ ಮೀಸಲಾತಿ ಇತ್ತು.
ಈ ಎರಡು ಕುಟುಂಬಗಳ ನಡುವೆ, ಪ್ರೀತಿಗೆಂತಾ ಮೀಸಲಾತಿ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಉಳಿದಿತ್ತು.
ಗಿರಿಯಾಪುರದಲ್ಲಿ, ಧನಿಕರ ವಂಶದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಎಂಬ ಹುಡುಗಿ ಇದ್ದಳು. ಅವಳು ತುಂಬಾ ಬುದ್ಧಿವಂತಳು ಮತ್ತು ಸುಂದರಿ. ಆದರೆ ಅವಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಣವೇ ಎಲ್ಲ ಎಂದು ನಂಬಿದ ಕುಟುಂಬದ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಸರ ತಂದಿತ್ತು.ಜ್ಞಾನಿಗಳ ವಂಶದಲ್ಲಿ, ರಘು ಎಂಬ ಹುಡುಗ ಇದ್ದ. ಅವನು ಜ್ಞಾನದಾಹಿ. ಅವನು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವುದು, ಕಲಿಯುವುದು, ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಇತರರಿಗೆ ಹಂಚುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ತಮ್ಮ ವಂಶದ ಮಿತಿಗಳು ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು.
ಒಂದು ದಿನ, ಹಳ್ಳಿಯ ಹತ್ತಿರದ ಒಂದು ಹಳೆಯ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬ ನಡೆಯಿತು. ಆ ಹಬ್ಬದಲ್ಲಿ, ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರು ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಲಕ್ಷ್ಮಿ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದ ಪರವಾಗಿ ಹಾಡಲು ನಿಂತಳು. ಅವಳು ಹಾಡುವಾಗ, ರಘು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದನು. ಅವನೂ ಹಾಡುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಹಾಡು ಅವನ ಹೃದಯವನ್ನು ತಟ್ಟಿತ್ತು.ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಹಾಡು ಮುಗಿದ ನಂತರ, ರಘು ರಾಗವಾಗಿ, ನಿಮ್ಮ ಹಾಡು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಲಕ್ಷ್ಮಿಗೆ, ಯಾರೂ ಅವಳನ್ನು ಹೊಗಳಿದಾಗ ಸಿಗದಿರುವ ಸಂತೋಷ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವರ ಸ್ನೇಹ ಆರಂಭವಾಯಿತು.
ಅವರು ಪ್ರತಿದಿನ ದೇವಾಲಯದ ಹೊರಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳ ಪದ್ಧತಿ, ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಲಕ್ಷ್ಮಿಗೆ ರಘು ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹುಡುಗನಲ್ಲ, ಅವನು ಜ್ಞಾನದ ಆಗರ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂತು. ರಘುವಿಗೆ, ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಒಬ್ಬ ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬದ ಹುಡುಗಿಯಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೂ ಬುದ್ಧಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಹೃದಯ ಇದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂತು.
ಅವರು ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಆದರೆ, ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡರೆ, ಗಿರಿಯಾಪುರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಗೆಂತಾ ಮೀಸಲಾತಿ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಉತ್ತರ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಷಯ, ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅವರು ಲಕ್ಷ್ಮಿಗೆ ಹೇಳಿದರ, "ನೀನು ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಗೌರವವನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ. ರಘು ನಮ್ಮಂತವನಲ್ಲ. ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಹಣದ ಆಧಾರವಿದೆ. ಅವನು ಬಡವ, ಅವನು ಜ್ಞಾನ ಮಾತ್ರ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ. ಪ್ರೀತಿಗೆಂತಾ ಮೀಸಲಾತಿ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ.ಲಕ್ಷ್ಮಿ ದುಃಖಿತಳಾದಳು. ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು, ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬಡತನ, ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಎಂಬ ಮೀಸಲಾತಿ ಇಲ್ಲ. ಹೃದಯವೇ ಪ್ರೀತಿಯ ನಿಜವಾದ ಆಧಾರ.ರಘುವಿನ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೂ ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿದುಬಂತು. ಅವರು ರಘುವಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, ರಘು, ನಿನ್ನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ. ಆ ಹುಡುಗಿ ಶ್ರೀಮಂತರು. ಅವರೊಂದಿಗೆ ನೀನು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನವೇ ಮುಖ್ಯ. ಪ್ರೀತಿಗೆಂತಾ ಮೀಸಲಾತಿ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ರಘು ಬೇಸರದಿಂದ, ಪ್ರೀತಿ ಜ್ಞಾನ, ಹಣ, ಅಧಿಕಾರಗಳ ಮೀಸಲಾತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿ ಹೃದಯದೊಳಗೆ ಇದೆ. ಎಂದು ಹೇಳಿದ.
ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘುವಿನ ಕುಟುಂಬಗಳ ನಡುವೆ ವಿವಾದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಅವರು ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ, ರಘುವನ್ನು ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು.
ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಯೋಜನೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿದರು. ಅವರು ಹಳ್ಳಿಯ ಹೊರಗಿನ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಮರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ, ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರನ್ನು ಕರೆದರು.ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘು ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ನಾವು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ: ಪ್ರೀತಿಗೆಂತಾ ಮೀಸಲಾತಿ? ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಹಣ, ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ಕುಟುಂಬದ ಗಡಿಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆಯೇ? ಅಥವಾ ಪ್ರೀತಿ ಹೃದಯದೊಳಗಿನ ಒಂದು ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಭಾವನೆಯೇ?ಗ್ರಾಮದ ಜನರು ಮೌನವಾಗಿ ಕೇಳಿದರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಅನೇಕರಿಗೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ವಂಶದ ಪದ್ಧತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಹಂಕಾರ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘುವಿನ ಪ್ರೀತಿ, ಅವರ ಹೃದಯವನ್ನು ತಟ್ಟಿತ್ತು.ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮುಂದೆ, "ನಾನು ಮತ್ತು ರಘು ವಿಭಿನ್ನ ಕುಟುಂಬಗಳಿಂದ ಬಂದವರು. ನಮಗೆ ಪ್ರೀತಿಸಲು ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮೀಸಲಾತಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದವು. ಆ ಮೀಸಲಾತಿ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಹೃದಯದೊಳಗಿನ ಒಂದು ಪ್ರೀತಿ. ಅದು ಯಾವುದೇ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ.
ರಘು ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಹೇಳಿದ, ನಾನು ಜ್ಞಾನದ ಆಗರ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಜ್ಞಾನ ಬಡವ. ಏಕೆಂದರೆ, ನನ್ನ ಜ್ಞಾನ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಕೇವಲ ಶ್ರೀಮಂತಳಲ್ಲ. ಅವಳು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಹೃದಯ.
ಆಗ ಗ್ರಾಮದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು ಮಾತಾಡಿದರು. ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘು, ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿದೆ. ನಾವು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮೀಸಲಾತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿ ಹೃದಯದೊಳಗಿನ ಒಂದು ಭಾವನೆ. ಆ ಭಾವನೆಗೆ ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ಹಣ ಎಂಬ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಹಾಕುವುದು ತಪ್ಪು. ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಾವು ಪಾಠ ಕಲಿತಿದ್ದೇವೆ."
ಆ ಕ್ಷಣ, ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘುವಿನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ವಿಜಯ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಅವರ ನಡುವೆ ಉಳಿಯದೆ, ಇಡೀ ಗ್ರಾಮದ ಜನರ ಹೃದಯವನ್ನು ಗೆದ್ದಿತ್ತು. ಗಿರಿಯಾಪುರದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸಾಮರಸ್ಯದ ಒಂದು ಹೊಸ ಅಧ್ಯಾಯ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಪ್ರೀತಿಗೆಂತಾ ಮೀಸಲಾತಿ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅಂದಿನಿಂದ ಅರ್ಥ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು. ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಹೃದಯದ ವಿಷಯ, ಅದು ಮೀಸಲಾತಿಯಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಗ್ರಾಮದ ಜನರಿಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು.
ಅವರು ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಗೌರವಿಸಿದರು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪಾಲಿಸಿ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಎಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಪ್ರೀತಿ ಹೃದಯದೊಳಗಿನ ಒಂದು ಅಮೂಲ್ಯ ಆಸ್ತಿ, ಅದನ್ನು ನಾವು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಬಾರದು, ಎಂದು ಅವರು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು.
ಹೀಗೆ, ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಮತ್ತು ರಘುವಿನ ಪ್ರೀತಿ ಗಿರಿಯಾಪುರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಯುಗವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿತು. ಅದು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಯಾವುದೇ ಮೀಸಲಾತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ತೋರಿಸಿತು. ಪ್ರೀತಿ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ. ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಗಡಿ, ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ, ಅಥವಾ ಹಣದ ಆಧಾರವಿಲ್ಲ. ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಪ್ರೀತಿ. ಅದು ಹೃದಯದೊಳಗಿನ ಪ್ರೀತಿ. ಆ ಪ್ರೀತಿ ಯಾವುದೇ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ.
