ಬೆಳಗ್ಗೆ 5 ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಹರಿಯುವ ಕಾವೇರಿ ನದಿ ತಟದಲ್ಲಿರುವ ಆ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯ ವಾತಾವರಣ ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕೂ ಮುನ್ನ ತಣ್ಣಗಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರಶಾಂತ್, ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಗುಡಿಸಲಿನ ಕಿಟಕಿ ತೆರೆದು ಆ ತಂಪಾದ ಗಾಳಿಯನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ. ಹಳ್ಳಿ ಅವನದು, ಆದರೆ ಕನಸು ಮಾತ್ರ ದೊಡ್ಡ ನಗರದ್ದು. ಅವನ ತಂದೆ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ, ಅವನಿಗೆ 18 ವರ್ಷ. ಆಗಲೇ ಹೊಲದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅವನ ಹೆಗಲೇರಿತು. ಆದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಬೇರೂರಿದ್ದ ಕನಸು, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗುವುದು. ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ದುಡಿದು, ಒಂದಷ್ಟು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನ ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಆ ಅವಕಾಶ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.
ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಪ್ರತಿದಿನ ರಾತ್ರಿ ಎರಡು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಆನ್‌ಲೈನ್ ಕೋರ್ಸ್‌ಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ಇಂಟರ್‌ನೆಟ್ ಸಂಪರ್ಕ ನಿಧಾನ, ಕರೆಂಟ್ ಸರಿಯಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಸಕ್ತಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅಡೆತಡೆಯೂ ಮುಖ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿಯಿಡಿ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮಿಂಗ್ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ನೆರೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಳು ಹರ್ಷಿತಾ. ಹರ್ಷಿತಾ ಹಳ್ಳಿ ಹುಡುಗಿಯಾದರೂ, ಅವಳ ಕನಸುಗಳು ಕೂಡ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದವು. ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಉತ್ತಮ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ, ಆರ್ಕಿಟೆಕ್ಟ್ ಆಗಬೇಕು ಎಂದು ಅವಳು ಕನಸು ಕಂಡಿದ್ದಳು. ಹರ್ಷಿತಾ ತನ್ನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಹಣವನ್ನು ಜೋಪಾನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹಳ್ಳಿ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಳ್ಳಿ ಕಸೂತಿ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳೆಯರು. ಹರ್ಷಿತಾಗೆ ಪ್ರಶಾಂತ್‌ನ ಕನಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಹಾಗೆಯೇ ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಹರ್ಷಿತಾ ಕಂಡಿದ್ದ ಕನಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಕನಸು ಒಂದೇ ಇತ್ತು. ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ತಮ್ಮ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಒಂದು ದಿನ, ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಕಂಪನಿಯ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಆಹ್ವಾನ ಪತ್ರ ಬಂತು. ಅವನಿಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂಗೆ ಹೋಗಲು ಬೇಕಾದ ಹಣ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈ ವಿಚಾರ ಹರ್ಷಿತಾಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಅವಳು ತಡಮಾಡದೇ ತನ್ನ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಹಣವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಕೊಟ್ಟಳು. ಇದು ನಿನ್ನ ಕನಸು ಪ್ರಶಾಂತ್, ಅದನ್ನು ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಡ. ನೀನು ನನಗಾಗಿ ಇದನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಲೇಬೇಕು, ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಎಷ್ಟು ವಿಶಾಲವಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂಜರಿದರೂ, ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಮಣಿದು ಹಣವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಡುವ ದಿನ, ಪ್ರಶಾಂತ್ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಕನಸುಗಳಿಗಿಂತ, ಹರ್ಷಿತಾ ಕನಸುಗಳ ಭಾರ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಅವನು ಏನನ್ನೂ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರಶಾಂತ್, ನೀನು ನಿನ್ನ ಕನಸನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ಅದು ನನ್ನ ಕನಸು ನನಸಾದಂತೆ, ಎಂದು ಹರ್ಷಿತಾ ಪ್ರಶಾಂತ್‌ನನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸಿದಳು. ಅವಳ ಮಾತುಗಳು ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿದವು. ಅವನು ಬೆಂಗಳೂರು ತಲುಪಿದ. ಇಂಟರ್ವ್ಯೂನಲ್ಲಿ ತಾನು ಹಳ್ಳಿಯವನೆಂದು ಹೇಳಲು ಹಿಂಜರಿದರೂ, ಅವನ ಕಷ್ಟದ ದಿನಗಳೇ ಅವನ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು ಅರಿತು, ತನ್ನ ಕಷ್ಟಗಳ ಕಥೆ ಹೇಳಿದ. ಅವನ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮಿಂಗ್ ಜ್ಞಾನ, ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕಲಿತ ದೃಢ ನಿರ್ಧಾರ, ಮತ್ತು ತನ್ನ ಕನಸಿನ ಮೇಲಿದ್ದ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಮಾಡಿದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡರು. ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದು ಕೇವಲ ಜ್ಞಾನ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಒಂದು ಕನಸು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಛಲ. ಕೊನೆಗೂ ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಮೊದಲ ಸಂಬಳದಿಂದ, ಅವನು ಹರ್ಷಿತಾಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ. ಒಂದು ಹೊಸ ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್ ಮತ್ತು ಒಂದು ಆರ್ಕಿಟೆಕ್ಚರ್ ಕೋರ್ಸ್‌ಗೆ ಬೇಕಾದ ಪ್ರವೇಶ ಪತ್ರ. ಹರ್ಷಿತಾ ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡಳು. ಪ್ರಶಾಂತ್ ತನ್ನ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಅವಳ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡುವುದಕ್ಕಾಗಿ. ಹರ್ಷಿತಾ ಕೂಡ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಳು. ಅವಳು ತನ್ನ ಆರ್ಕಿಟೆಕ್ಚರ್ ಕೋರ್ಸ್ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಅವರಿಬ್ಬರು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಒಂದೇ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಮನೆ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ವಾಸಿಸತೊಡಗಿದರು. ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಪರಸ್ಪರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ ನನಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಹರ್ಷಿತಾ ಆರ್ಕಿಟೆಕ್ಚರ್ ಪದವಿ ಪಡೆದ ನಂತರ, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಳು. ಅವಳು ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಹೇಳಿದಳು, ಪ್ರಶಾಂತ್, ನಾವು ದೊಡ್ಡ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಮೂಲ, ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರ ಜೀವನವನ್ನು ಉತ್ತಮಪಡಿಸಬೇಕು. ಪ್ರಶಾಂತ್‌ಗೆ ಅವಳ ಮಾತುಗಳು ಬಹಳ ಸಂತೋಷ ತಂದವು. ಅವರಿಬ್ಬರು ಸೇರಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಉಚಿತ ತರಬೇತಿ ಕೇಂದ್ರ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಪ್ರಶಾಂತ್ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡಿದರೆ, ಹರ್ಷಿತಾ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪದ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದವು. ಪ್ರಶಾಂತ್ ಮತ್ತು ಹರ್ಷಿತಾ, ತಮ್ಮ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕನಸುಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡರು. ಪ್ರಶಾಂತ್‌ನ ಕನಸು, ಅವನ ಪ್ರೀತಿ. ಹರ್ಷಿತಾ ಮನಸ್ಸು, ಅವಳ ತ್ಯಾಗ. ಒಬ್ಬರ ಕನಸು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬೆರೆತು, ಒಂದು ಹೊಸ ಜೀವನಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಅವನ ಕನಸು, ಅವಳ ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಸೇತುವೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದು, ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸಿನ ಸೌಧವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದವು. ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತ್ಯಾಗ, ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರ ಸಹಕಾರ ಇದ್ದರೆ, ಯಾವುದೇ ಕನಸು ಅಸಾಧ್ಯವಲ್ಲ.
ಈ ಕಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಯನ್ನು ಕಾಮೆಂಟ್ ಬಾಕ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ತಪ್ಪದೇ ತಿಳಿಸಿ.
