ನನ್ನ ಹೆಸರು ಸಚಿನ್, ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಪತ್ನಿ ರೇಖಾಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ. ಅವಳು ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ ಬೆರೆತು ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ನಗು, ಅವಳ ಮಾತು, ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದವು. ಅವಳ ಅಕಾಲಿಕ ಮರಣ ನನ್ನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಶೂನ್ಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತ್ತು. ರೇಖಾ ಇಲ್ಲವೆಂಬ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಸಿದ್ಧವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ನೋವು ನನ್ನನ್ನು ಒಂದು ಜೀವಂತ ಸಮಾಧಿಯೊಳಗೆ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಮೌನವಾಗಿದ್ದೆ, ಕಣ್ಣುಗಳು ಪ್ರತಿದಿನ ಅವಳ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನನ್ನು ಸಾಂತ್ವಾನಗೊಳಿಸಲು ಯಾರಿಗೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಮನೋಜ್ ನನ್ನನ್ನು ಸಾಂತ್ವಾನಗೊಳಿಸಲು ಹಲವು ಬಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ. ಸಚಿನ್, ರೇಖಾಳ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ನೀನು ಈ ರೀತಿ ಕೊರಗುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಜೀವನ ಮುಂದುವರಿಯಬೇಕು. ಅವಳಿಲ್ಲದೆಯೇ ನೀನು ಬದುಕಬೇಕು. ಅವಳ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗಬೇಕಾದರೆ, ನೀನು ಸಂತೋಷವಾಗಿರಬೇಕು. ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಆದರೆ ಅವನ ಮಾತುಗಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರೇಖಾಳ ಎಲ್ಲ ವಸ್ತುಗಳೂ ಅವಳ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮರುಕಳಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಅವಳ ಬಟ್ಟೆಗಳು, ಅವಳ ಒಡವೆಗಳು, ಅವಳ ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಅವಳ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಕಲೆಕ್ಷನ್ ಎಲ್ಲವೂ ಅವಳ ಇರುವಿಕೆಯನ್ನು ಸದಾ ನೆನಪಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವಳ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತಾ, ಅವುಗಳ ಸುವಾಸನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಈ ಅಭ್ಯಾಸ ನನ್ನ ನೋವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇದು ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳ ಒಂದು ಸಮಾಧಿಯಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ, ನಾನು ರೇಖಾಳ ಆಲ್ಬಮ್ ಅನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ರೇಖಾ ಮತ್ತು ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾದ ಫೋಟೋ ಇತ್ತು. ಆ ಕ್ಷಣದ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮರುಕಳಿಸಿದವು. ರೇಖಾಳ ನಗು, ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅವಳು ನಾಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದು, ನಾವು ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆದದ್ದು, ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದವು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಯಿತು. ನಾನು ನನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ದಿನ ರಾತ್ರಿ, ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ರೇಖಾ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದಳು. ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿತ್ತು. ಸಚಿನ್, ನಾನು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಸತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಸಮಾಧಿಯೊಳಗೆ ಹಾಕಬೇಡಿ. ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇರುವಾಗ, ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಕಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿ, ನಿಮ್ಮ ನೋವಿನಲ್ಲಿ, ನಿಮ್ಮ ಸಂತೋಷಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು, ನಿಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಳೆಯಿರಿ. ನನ್ನನ್ನು ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಡಿ. ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ಈ ಮಾತುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಪ್ರಭಾವಿಸಿದವು. ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಭಾವನೆ ಮೂಡಿತು. ರೇಖಾ ಹೇಳಿದ್ದು ಸತ್ಯವೇ ಇರಬಹುದು. ನಾನು ಅವಳ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಬಾರದು, ಆದರೆ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಕು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಆದರೆ ಆ ನೆನಪುಗಳು ನನಗೆ ನೋವನ್ನು ನೀಡಬಾರದು, ಬದಲಿಗೆ ಸಂತೋಷವನ್ನು ನೀಡಬೇಕು. ನಾನು ರೇಖಾಳ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ನಾನು ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಅವರಿಂದ ಕೇಳಿದೆ. ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವಿರಾ? ಅವಳ ಕಥೆ, ಅವಳ ನಗು, ಅವಳ ಕಷ್ಟ, ಅವಳ ಸಂತೋಷ ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ. ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಈ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತ, ರೇಖಾಳ ಸಂಗೀತದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳು ಯಾವ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ಯಾವ ಸಂಗೀತಗಾರರನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು, ಹೇಗೆ ಸಂಗೀತ ಅವಳ ಜೀವನದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತ, ರೇಖಾಳ ಚಿತ್ರಕಲೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ. ಅವಳು ಯಾವ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ಯಾವ ರೀತಿಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ಹೇಗೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬಣ್ಣಗಳ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಅವಳ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಗುಣಗಳು, ಅವಳ ತಮಾಷೆಯ ಮಾತುಗಳು, ಅವಳ ಸಾಹಸಮಯ ಕ್ಷಣಗಳು - ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನು ತೆರೆದವು. ಈ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ನಾನು ರೇಖಾಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಅವಳು ಕೇವಲ ನನ್ನ ಪತ್ನಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಒಬ್ಬ ಅದ್ಭುತ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಜೀವನ ಕೇವಲ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ, ಅವಳ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ, ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ಅವಳ ಜೀವನ ಇತ್ತು. ಈ ಕಥೆಗಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನೋವನ್ನು ಮಾಯಮಾಡಿದವು. ಅವಳ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಮಾಧಿಯ ಬದಲಿಗೆ, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಂತೋಷದ ಸಾಗರವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿದವು. ನಾನು ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳ ಸಮಾಧಿಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ನೋಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ನಾನು ಅವಳ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಆತ್ಮದಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಿದೆ. ಅವಳ ನೆನಪುಗಳು ನನಗೆ ಧೈರ್ಯ, ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ನೀಡಿದವು. ಅವಳಿಲ್ಲದ ಬದುಕು ನನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಅವಳ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಶಾಂತಗೊಳಿಸಿದವು, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶಾಂತಗೊಳಿಸಿದವು, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ಶಾಂತಗೊಳಿಸಿದವು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳ ಸಮಾಧಿಯು, ನನ್ನನ್ನು ಕೊರಗಿಸಿ, ನೋವು ನೀಡಿದರೂ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಸಾಂತ್ವಾನಗೊಳಿಸಿತು. ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿದಿವೆ. ನಾನು ರೇಖಾಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ, ಮತ್ತು ಅವಳ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸದಾಕಾಲ ಇರುತ್ತವೆ. ಈ ಕಥೆ ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳ ಸಮಾಧಿಯು ನನ್ನನ್ನು ಸಾಂತ್ವಾನಗೊಳಿಸಿತು. ಈ ಕಥೆಯು ನನಗೆ ಬದುಕುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂದು ಕಲಿಸಿತು. ನನಗೆ ಪ್ರೀತಿ, ಶಾಂತಿ, ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಕಲಿಸಿತು. ಈ ಕಥೆಯು ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸಾಂತ್ವಾನಗೊಳಿಸಿತು. ಈ ಕಥೆಯು ರೇಖಾಳ ನೆನಪುಗಳು ನನ್ನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಂದವು.
