ಊರಿನ ಹೆಸರು ಶಬ್ದಪುರ. ಹೆಸರೇ ಸೂಚಿಸುವಂತೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸದಾ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಸದ್ದು. ನಗೆ, ಮಾತು, ವಾದ, ಹಾಡು, ಕೂಗು, ಚಿಲಿಪಿಲಿ – ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸೇರಿ ಆ ಊರಿಗೆ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಯವನ್ನು ತರುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಊರಿನ ಹೃದಯ ಬಡಿತದಂತಿದ್ದ ಆ ಲಯದ ಅತಿ ಪ್ರಮುಖ ವಾದಕ ವಿವೇಕ. ವಿವೇಕನಿಗೆ ಮಾತು ಒಂದು ಕಲೆ. ಒಂದು ತಪಸ್ಸು. ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಡುವ ಪ್ರತಿ ಪದವೂ ತೂಕದ್ದಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಮಾತುಗಾರಿಕೆ ಕೇವಲ ಸುಂದರ ಪದಗಳ ಜೋಡಣೆಯಾಗಿರದೆ, ಆಳವಾದ ಒಳನೋಟ, ಹಾಸ್ಯ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಲು ಊರಿನ ಜನ ದೂರದೂರದಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವನಿಗೆ 'ಶಬ್ದಪುರದ ಮುತ್ತು' ಎಂಬ ಅನ್ವರ್ಥನಾಮವಿತ್ತು.
ವಿವೇಕನ ಮಾತುಗಾರಿಕೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತೆಂದರೆ, ಒಮ್ಮೆ ರಾಜಧಾನಿಯಿಂದ ಖುದ್ದು ರಾಜರೇ ಅವನ ಮಾತಿನ ಮರ್ಮವನ್ನು ಕೇಳಲು ಬಂದಿದ್ದರು. ವಿವೇಕ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ರಾಜರು ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇವನಿಗೆ ಇಡೀ ರಾಜ್ಯದ ಮಾತುಗಾರರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ಸ್ಥಾನ ನೀಡಬೇಕು ಎಂದು ಆದೇಶಿಸಿದ್ದರು. ಇದು ವಿವೇಕನಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಮ್ಮೆಯನ್ನು ತಂದಿತು. ಮಾತುಗಾರಿಕೆ ಅವನಿಗೆ ಕೇವಲ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿರದೆ, ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಅವನಿಗೆ ಮೌನ ಎಂದರೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ಒಂದು ಅಮೂರ್ತ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಒಂದು ದಿನ, ಶಬ್ದಪುರದ ಹಳೆಯ ಮಠದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ವಿವೇಕನನ್ನು ತಮ್ಮ ಬಳಿಗೆ ಕರೆಸಿದರು. ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ. ಅಗತ್ಯವಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಅವರ ತುಟಿ ಅರಳುತ್ತಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಆಗಲೂ ಅವರ ಮಾತು ಪ್ರಶಾಂತ ಮತ್ತು ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಒಳನೋಟದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತಿತ್ತು.
ವಿವೇಕ, ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ಶಾಂತವಾಗಿ ಹೇಳಿದರು, ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯ ಆಗರ. ಆದರೆ, ಮಾತುಗಾರನ ನಿಜವಾದ ಶಕ್ತಿ ಇರುವುದು ತಾನು ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ತಾನು ಮೌನವಾಗಿರುವಾಗ ವಿವೇಕನಿಗೆ ಈ ಮಾತು ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಕ್ಷಮಿಸಿ ಗುರುಗಳೇ, ಮಾತುಗಾರನಿಗೆ ಮಾತು, ಶೂಲಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ. ಮೌನವಾದರೆ, ಆ ಕಲೆಯ ಶಕ್ತಿ ಎಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ?ಎಂದು ವಾದಿಸಿದ.
ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ಮಂದಹಾಸದಿಂದ, ಮಾತಿನ ನಕ್ಷೆಯನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿದ್ದೀರಿ. ಈಗ ನೀವು ಆ ನಕ್ಷೆಯ ಹಿಂಭಾಗವನ್ನು ನೋಡಬೇಕು. ನಾನೊಂದು ಸವಾಲು ನೀಡುತ್ತೇನೆ. ಮುಂದಿನ ಮೂವತ್ತು ದಿನಗಳ ಕಾಲ, ನೀವು ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಒಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನೂ ಮಾತನಾಡಬಾರದು. ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಸನ್ನೆಗಳ ಮೂಲಕವೂ ಸಂವಹನ ಮಾಡಬಾರದು. ಕೇವಲ ಮೌನವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿ. ಇದರ ಪ್ರತಿಫಲವಾಗಿ, ನಿಮ್ಮ ಮಾತುಗಾರಿಕೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗುತ್ತದೆ. ನೀವು ಈ ಸವಾಲನ್ನು ಗೆದ್ದರೆ, ನಾನು ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಇಡೀ ಜೀವನದ ಅನುಭವದ ಮೌನ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ.
ವಿವೇಕ ಮೊದಲು ನಕ್ಕ. 'ಮೌನ' ಇವನಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ಆದರೆ ರಾಜನ ಮುಂದೆ ಪ್ರಶಂಸೆ ಗಳಿಸಿದ್ದ ತನಗೆ, ಈ ಮೌನ ಸವಾಲು ಒಂದು ಅಹಂಕಾರದ ಪರೀಕ್ಷೆಯಾಯಿತು. ಒಳ್ಳೆಯದು ಗುರುಗಳೇ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸವಾಲನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಮೌನಕ್ಕೆ ಮಣಿದ ಮಾತುಗಾರನಾಗಿ ಮರಳುತ್ತೇನೆ, ಎಂದು ಸವಾಲನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ.
ವಿವೇಕನ ಮೌನದ ಮೊದಲ ದಿನಗಳು
ನರಕಸದೃಶವಾಗಿದ್ದವು. ಅವನ ಸುತ್ತಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲರೂ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, "ಏನಾಯ್ತು ವಿವೇಕ, ನಿನ್ನ ನಾಲಿಗೆಗೆ? ರಾಜಕಾರಣದ ಬಗ್ಗೆ ನಿನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇನು? ನಿನ್ನ ಲೇಖನ ಎಲ್ಲಿದೆ? ಎಂದು ಕೇಳತೊಡಗಿದರು. ವಿವೇಕನಿಗೆ ಮಾತು ತನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯಾಯಿತು. ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರಿಸಲು ಅವನು ಇಡೀ ಪ್ರಬಂಧವನ್ನೇ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಹೊರಹಾಕಲು ಅವನಿಗೆ ಅನುಮತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆತನು ಮಾತುಗಳು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ತನ್ನೊಳಗೆ ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ.
ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಅವನನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡಿದರು. ನಮ್ಮ ಮಾತುಗಾರ ಮೌನಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಹಾಗಾದರೆ ಇನ್ನು ಶಬ್ದಪುರಕ್ಕೆ ಏನು ಉಳಿದಿದೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಈ ಗೇಲಿ ಮತ್ತು ಮಾತಿಲ್ಲದ ಸಂಕಟದಿಂದ ವಿವೇಕನಿಗೆ ಕೋಪ ಮತ್ತು ಹತಾಶೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.
ಹತ್ತನೇ ದಿನದ ನಂತರ, ವಿವೇಕನಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಕಾಣತೊಡಗಿದವು. ಮೊದಲು ಮಾತುಗಳಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಮನಸ್ಸು, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಶಬ್ದಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ಮೌನವನ್ನು ಕೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು.
ಕೇಳುವ ಕಲೆ (ಆಲಿಸುವಿಕೆ): ಮಾತನಾಡುವ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ, ಅವನು ಇತರರು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು, ಅವರು ಬಳಸಿದ ಪದಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಆ ಪದಗಳ ಹಿಂದಿನ ಭಾವನೆ, ಉದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಆಲಿಸಲು ಕಲಿತನು. ಅವನು ಮೊದಲು ತನ್ನ ಮಾತಿನ ಸರದಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ಧನೇ ಹೊರತು, ಬೇರೆಯವರ ಮಾತನ್ನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡ.
ಪ್ರಕೃತಿಯ ಧ್ವನಿ:ಹಿಂದೆಲ್ಲಾ ಮನುಷ್ಯರ ಗದ್ದಲದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಇಂಚರ, ಗಾಳಿಯ ರಭಸ, ಎಲೆಗಳ ಪಿಸುಮಾತು ಮತ್ತು ನದಿಯ ಮೃದುವಾದ ಹರಿವು ಅವನಿಗೆ ಹೊಸ ಸಂಗೀತದಂತೆ ಕೇಳಿಸಿತು. ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಶಬ್ದಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಪೂರ್ವವಾದ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಇತ್ತು.
ಆಂತರಿಕ ಸಂವಾದ: ಹೊರಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದಾಗ, ವಿವೇಕ ತನ್ನ ಒಳಮನಸ್ಸಿನೊಂದಿಗೆ ಸಂವಾದವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ಅವನು ತನ್ನ ಯೋಚನೆ, ಕೋಪ, ಹತಾಶೆ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ. ಅವನು ಅರಿತುಕೊಂಡಿದ್ದು ಏನೆಂದರೆ, ಅವನ ಅನೇಕ ಮಾತುಗಳು ಆಂತರಿಕ ಅಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಜನರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ಬಯಕೆಯಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿದ್ದವೇ ಹೊರತು, ನಿಜವಾದ ಅಗತ್ಯದಿಂದಲ್ಲ. ಮೌನದಿಂದ, ಅವನ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಸ್ಪಷ್ಟವಾದವು, ಹೆಚ್ಚು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದವು.
ಹದಿನೈದನೇ ದಿನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ವಿವೇಕನ ಮುಖದ ಕೋಪ ಮತ್ತು ಹತಾಶೆಯ ಬದಲಿಗೆ, ಒಂದು ರೀತಿಯ ಪ್ರಶಾಂತತೆ ಮತ್ತು ಗಮನ ಗೋಚರಿಸಿತು. ಅವನು ಮೌನದಿಂದ ಇದ್ದರೂ, ಅವನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿತ್ತು. ಜನರು ಅವನ ಬಳಿ ತಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಬಂದಾಗ, ಅವನು ಉತ್ತರವನ್ನು ನೀಡದಿದ್ದರೂ, ಅವನ ಗಮನಪೂರ್ವಕ ಆಲಿಸುವಿಕೆಯು ಅವರಿಗೊಂದು ಸಾಂತ್ವನ ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು.
ಮೂವತ್ತನೇ ದಿನ, ವಿವೇಕ ಮಹಾಮೌನಿಗಳ ಬಳಿ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಅವನು ಮಾತನಾಡುವ ಬಯಕೆಯಿಂದ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ, ಅವನು ನಿಶ್ಯಬ್ದ ಮತ್ತು ಆಳವಾದ ಜಾಗೃತ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ.
ಮಾತುಗಾರ, ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ನಕ್ಕರು. ಈ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಅನುಭವ ಹೇಗಿತ್ತು? ಈಗ ನೀವು ಮಾತಿನ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದೀರಾ ಅಥವಾ ಮೌನದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದೀರಾ?
ವಿವೇಕ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ. ಆಳವಾದ ಉಸಿರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಅವನಿಗೆ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಮಾತುಗಳು ಹೊರಗೆ ಬರಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೆ, ಅವನು ಆ ಹೊರಹೋಗಬೇಕಿದ್ದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಅದನ್ನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದ.
ಗುರುಗಳೇ, ವಿವೇಕ ಶಾಂತವಾಗಿ, ವಿವೇಚನೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸಿದ. ಅವನ ಧ್ವನಿ ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಮೃದುವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಕ್ಷರವೂ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ತೂಕವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ನಾನು ಮೌನವಾಗಿದ್ದಾಗ, ನಾನೇ ಮಾತುಗಾರನಾಗಿ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮೌನದ ಪ್ರತಿಫಲನದಲ್ಲಿರುವ ಆಲಿಸುವವನಾದೆ. ಮಾತು ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಹೊರಹಾಕುವುದಲ್ಲ, ಆದರೆ ಶಬ್ದದ ಹಿಂದಿನ ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದ ನಂತರ ಆ ಶಬ್ದವನ್ನು ಬಳಸುವುದು. ಈ ಮೌನದ ಸವಾಲು, ನನ್ನ ಮಾತುಗಾರಿಕೆಗೆ ಒಂದು ವಿರಾಮವನ್ನು ನೀಡಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಆ ಮಾತುಗಾರಿಕೆಗೆ ಬಲವಾದ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸಿದೆ. ಇಷ್ಟು ದಿನ ನಾನು ನನ್ನ ಮಾತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಈಗ ನಾನು ನನ್ನ ಮಾತುಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮೌನದ ಶಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತೇನೆ.
ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ಸಂತೋಷದಿಂದ ನಕ್ಕರು. ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ಈಗ ಕೇವಲ ಸುಂದರವಲ್ಲ, ವಿವೇಕ. ಅದು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ. ನೀವು ಕೇವಲ ಮೌನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿಲ್ಲ, ಮೌನದ ಒಳಗೆ ಅಡಗಿರುವ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೂಲ ಲಯವನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದೀರಿ. ಈ ಲಯವನ್ನು ಅರಿತವನು ಬಳಸುವ ಮಾತು ಎಂದಿಗೂ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಹಾಮೌನಿಗಳು ವಿವೇಕನಿಗೆ ಮಾತಿನ ತಪಸ್ಸು ಎಂಬ ಮೌನ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಬೋಧಿಸಿದರು. ಇದರ ಅರ್ಥವೇನೆಂದರೆ, ಮಾತನಾಡಲು ಅನುವಾಗುವ ಮುನ್ನ, ಮಾತಿನ ಹಿಂದಿನ ಮೂರು ಸತ್ಯಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಬೇಕು.
1. ಇದು ಸತ್ಯವೇ? (Is it true?)
2. ಇದು ಅವಶ್ಯಕವೇ? (Is it necessary?)
3. ಇದು ದಯೆಯಿಂದ ಕೂಡಿದೆಯೇ? (Is it kind?)
ಈ ಮೂರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ 'ಹೌದು' ಎಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ಮೌನಕ್ಕೆ ಮಣಿದ ಮಾತುಗಾರ ವಿವೇಕ, ಆ ದಿನದಿಂದ ಕೇವಲ ಶಬ್ದಪುರದ ಮುತ್ತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಅವನು ಸತ್ಯಪುರದ ದೀಪವಾಗಿ ಬೆಳಗಿದ. ಅವನ ಮಾತು ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು, ಆದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವು ಸಾವಿರ ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಅವನು ಮಾತನಾಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ, ಜನರಿಗೆ ಅದು ಬರೀ ಮಾತು ಎನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ಮೌನದ ಆಳದಿಂದ ಬಂದ ಜ್ಞಾನದ ಧ್ವನಿ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಕಥೆಯ ನೀತಿ: ಮಾತು ಬೆಳ್ಳಿ, ಮೌನ ಬಂಗಾರ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ವಿವೇಕನ ಕಥೆ ಹೇಳುವಂತೆ, ಒಳನೋಟದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಮೌನವೇ ವಜ್ರ, ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಮಾತಿಗೆ ಅದರ ನಿಜವಾದ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮಾತಿನ ಶಕ್ತಿ ಇರುವುದು ಶಬ್ದಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ, ಅವುಗಳ ಹಿಂದಿನ ಆಳ ಮತ್ತು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ.
ನಿಮಗೆ ಈ ಕಥೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ಈ ಕಥೆಯ ಯಾವ ಭಾಗ ನಿಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟವಾಯಿತು?
