ಪರಮೇಶ್ವರನು ನಗರದ ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿ ಚಾರ್ಟರ್ಡ್ ಅಕೌಂಟೆಂಟ್ (CA). ತನ್ನ ನಲವತ್ತರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಆತ ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿ ಮಜಲನ್ನೂ ತಲುಪಿದ್ದ. ಐದು ಅಂತಸ್ತಿನ ಮನೆ, ದೇಶ-ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಆಸ್ತಿ, ದುಬಾರಿ ಕಾರುಗಳು, ಮತ್ತು ಸದಾ ತನ್ನನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿದ್ದ ಸಹಾಯಕರು. ಆತನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, ಬದುಕಿನ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಎಂದರೆ ಗರಿಷ್ಠ ಯಶಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿಯಂತ್ರಣ. ಅವನ ಜೀವನವು ಗಡಿಯಾರದ ಮುಳ್ಳಿನಂತೆ ನಿಖರವಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಬಂಡವಾಳ ಮತ್ತು ಲಾಭದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಪರಮೇಶ್ವರನಿಗೆ ಹಣ, ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರ ಎಲ್ಲವೂ ಇದ್ದರೂ, ಆತನ ಮನಸ್ಸು ಸದಾ ಒಂದು ಬರಿದಾದ ಶೂನ್ಯತೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆತ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಯುರೋಪಿನ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ, ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಸೌಂದರ್ಯ ಅವನಿಗೆ ಕೇವಲ ಒಂದು 'ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದ ಮೊತ್ತದ' ವರದಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಆತನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು ಯಾವಾಗಲೂ ದೂರವೇ ಉಳಿಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಆತನ 'ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ'ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಒಂದು ದಿನ, ಆತ ತನ್ನ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ವಾರ್ಷಿಕ ವರದಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಆತನ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತ, ವಿಜಯ್, ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕ. ವಿಜಯ್ ಸಾಮಾನ್ಯ ಬಸ್ ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಆಗಿದ್ದ.
ಏನೋ ಪರಮೇಶ್ವರ, ಇನ್ನೂ ಅದೇ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಜೀವನವೇ? ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀಯಾ? ವಿಜಯ್ ನಗುತ್ತಾ ಕೇಳಿದ. ಆ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಸಂತೋಷವಿತ್ತು.
ಪರಮೇಶ್ವರನು ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪೆನ್ನನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಇಟ್ಟು, ಒಣಗಿದ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ, ಸಂತೋಷ? ನಾನು ಬದುಕನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೇನೆ ವಿಜಯ್ ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತೇ, ಈ ವರ್ಷ ನನ್ನ ವಾರ್ಷಿಕ ವಹಿವಾಟು ಎಷ್ಟು ಎಂದು?
ವಿಜಯ್ ತನ್ನ ಹೆಗಲು ಮುಟ್ಟಿ, ಹಣದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಪರಮೇಶ್ವರ. ಆದರೆ, ನೀನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸಂತೋಷದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೀಯಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿ ನಕ್ಕ.
ಪರಮೇಶ್ವರನು ವಿಜಯ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ, ತನ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮರಳಿದರೂ, ವಿಜಯ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿತು.
ಮುಂದಿನ ತಿಂಗಳು, ವಿಜಯ್ನ ಮಾತಿನಿಂದ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾದ ಪರಮೇಶ್ವರನು ಮಾನಸಿಕ ವಿಶ್ರಾಂತಿಗಾಗಿ ಒಂದು ದೂರದ ಚಿಕ್ಕ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಹೊರಟ. ಅಲ್ಲಿ, ಆತ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ ಒಂದು ಹಳೆಯ ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಆತನ ಕಣ್ಣು ಒಂದು ಪುಸ್ತಕದ ಮೇಲೆ ಬಿತ್ತು. ಅದು ಆತನ ಹಳೆಯ ಗುರುಗಳು, ಕಥೆಗಾರ ಮಧುಸೂದನರು ಬರೆದಿದ್ದ 'ಬದುಕಿನ ಬಣ್ಣಗಳು' ಎಂಬ ಕವನ ಸಂಕಲನವಾಗಿತ್ತು.
ಪರಮೇಶ್ವರನು ತಕ್ಷಣ ಮಧುಸೂದನರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋದ. ಗುರುಗಳು ಈಗ ಅದೇ ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಶ್ರಮದ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೂವಿನ ಕುಂಡ ಹಿಡಿದು, ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು.
ಗುರುಗಳೇ ನೀವು ಪರಮೇಶ್ವರನ ಕಂಠ ಗದ್ಗದಿತವಾಯಿತು. ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ಏಕೆ? ನಿಮ್ಮ ಕಥೆಗಳು ಈಗಲೂ ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳಿಗೆ ಮಾರಾಟವಾಗುತ್ತವೆ. ನಿಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ, ನಿಮ್ಮ ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನ?
ಮಧುಸೂದನರು ಸೌಮ್ಯವಾಗಿ ನಕ್ಕರು. ಅವರ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಶಾಂತಿ ಇತ್ತು. ಪರಮೇಶ್ವರ, ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಬಾ, ಕುಳಿತುಕೋ. ನೀನು ಇನ್ನೂ ಅದೇ ಹಣದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.
ನಾನು ಬದುಕಿನ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ ಗುರುಗಳೇ. ಆದರೆ ವಿಜಯ್, ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತ, ನನ್ನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕೊರತೆಯಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ನನಗೇನೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿದೆ ಈ ಬದುಕಿನ ಸಾರ್ಥಕತೆ? ಪರಮೇಶ್ವರ ನಿರುತ್ತರನಾಗಿ ಕೇಳಿದ.
ಮಧುಸೂದನರು ತಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹೂವಿನ ಕುಂಡವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಮಾತನಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು:
ಸಾರ್ಥಕತೆ ಎಂದರೆ, ನೀನು ನಿರ್ಮಿಸುವ 'ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ'ಗಳಲ್ಲ ಮಗನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಮೂರು ಸ್ತರಗಳಿವೆ.
1. ಅನುಬಂಧದ ಸಾರ್ಥಕ: ನಾನು ಈ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದೆ. ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಗಳಿಂದ ಬಂದ ಹಣವನ್ನು ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ದಾನ ಮಾಡಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಂಟಿಯಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ನನ್ನ ಕಥೆಗಳು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿ ದಿನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿ ನೀಡುತ್ತವೆ. ನಾನು ಈ ಕುಂಡದ ಹೂವಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿದಾಗ, ಅದು ಅರಳುತ್ತದೆ. ಆ ಅರಳುವಿಕೆ ನನಗೆ ನೀಡುವ ಸಂತೋಷ, ನಿನ್ನ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮೌಲ್ಯಯುತ. ನೀನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮೊದಲ ಸಾರ್ಥಕತೆ ನಿನ್ನ ತಾಯಿ, ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗಿನ ಸಂಬಂಧ. ಅವರ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆಮ್ಮದಿ ಅಡಗಿದೆ.
2. ಅರಿವಿನ ಸಾರ್ಥಕ: ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಗಳಿಸುವುದಲ್ಲ, ಗಳಿಸಿದ ಅನುಭವವನ್ನು ಇತರರಿಗೆ ಹಂಚಬೇಕು. ನಿನ್ನ ತೀಕ್ಷ್ಣ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಕೇವಲ ಶ್ರೀಮಂತರ ತೆರಿಗೆ ಉಳಿಸಲು ಬಳಸಬೇಡ. ನಿನ್ನ ಅರಿವನ್ನು ಸಣ್ಣ ಉದ್ಯಮಿಗಳಿಗೆ, ಬಡ ಜನರಿಗೆ ಹಣಕಾಸಿನ ಪಾಠ ಕಲಿಸಲು ಬಳಸು. ಬದುಕಿನ ಸತ್ಯವು ಗೋಡೆಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿಲ್ಲ, ಅದು ಜಗತ್ತಿನ ಕಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ. ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದಾಗ ನಿನ್ನ ಅರಿವಿಗೆ ಒಂದು ಅರ್ಥ ಬರುತ್ತದೆ.
3. ಶುದ್ಧತೆಯ ಸಾರ್ಥಕ: ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಪರಮೇಶ್ವರ, ಹಣದ ಹಿಂದೆ ಓಡುವಾಗ ನೀನು ಕಳೆದುಕೊಂಡದ್ದು ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಶುದ್ಧತೆ. ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆಲಸವನ್ನು ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾಗಿ, ಕೇವಲ ಸಂತೋಷಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡು. ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಶುದ್ಧತೆ, ನಿನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ - ಇದೇ ನಿಜವಾದ ಸಂಪತ್ತು. ನಿನ್ನನ್ನು ನೀನು ನುಸುಳಿ ನೋಡಿದಾಗ ಸಿಗುವ ಆ ಆತ್ಮಶಾಂತಿ. ಅದು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಒಳಗಿನಿಂದ ಅರಳುತ್ತದೆ.
ಮಧುಸೂದನರು ಕಥೆ ಮುಗಿಸಿ, ಪರಮೇಶ್ವರನ ಕೈ ಹಿಡಿದರು. ಪರಮೇಶ್ವರ, ನಿನ್ನ ಬದುಕಿನ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ನೀನೇ ಹಣತೆ ಇಡಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿ, ಅರಿವು ಮತ್ತು ನಿಸ್ವಾರ್ಥತೆ ಎಂಬ ಎಣ್ಣೆ ಸುರಿ. ಆಗ ಆ ಹಣತೆ ಕೇವಲ ನಿನಗಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ನೂರಾರು ಜನರಿಗಾಗಿ ಬೆಳಗುತ್ತದೆ. ಅದುವೇ ಬದುಕಿನ ಅಂತಿಮ ಸಾರ್ಥಕ.
ಪರಮೇಶ್ವರನು ಆ ಕ್ಷಣದವರೆಗೂ ತಾನು ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ತನ್ನ ಗರ್ವವನ್ನು. ಆತ ನಗರಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ. ಆದರೆ, ಈ ಬಾರಿ ಆತ ತನ್ನ ಐಷಾರಾಮಿ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಮೊದಲಿಗೆ, ಆತ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ನೀಡಲು ತನ್ನ ಕೆಲಸದ ಸಮಯವನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸಿದ. ವಾರಾಂತ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಕೇವಲ 'ಅನುಬಂಧ'ಕ್ಕಾಗಿ ಕಳೆದ. ನಂತರ, ಆತ ನಗರದ ಸಣ್ಣ ಉದ್ಯಮಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಹಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಉಚಿತ ಹಣಕಾಸು ತರಬೇತಿ ನೀಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ತನ್ನ 'ಅರಿವು' ಸಾರ್ಥಕವಾದಾಗ ಆತನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ನೆಮ್ಮದಿ, ಹಿಂದೆ ಆತ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಯಾವ ಲಾಭದ ಮೊತ್ತವೂ ನೀಡಿರಲಿಲ್ಲ.
ಪರಮೇಶ್ವರನ ಹಳೆಯ ಗೆಳೆಯ ವಿಜಯ್, ಒಮ್ಮೆ ಆತನ ಕಚೇರಿಗೆ ಬಂದ. ಆತ ಈಗ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಕಚೇರಿಯಿಂದ ಬಡ ರೈತರಿಗಾಗಿ ಹೊಸ ಸಾಲ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ಈಗ ಹೇಳು ಪರಮೇಶ್ವರ, ಸಂತೋಷದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹೇಗಿದೆ? ವಿಜಯ್ ಕೇಳಿದ.
ಪರಮೇಶ್ವರನು ನಕ್ಕ. ಆ ನಗು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿತ್ತು, ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಸಾರ್ಥಕತೆ ಎಂದರೆ ಕೋಟಿಗಳ ಮೊತ್ತವಲ್ಲ ವಿಜಯ್. ಅದು ನಾನು ಇಂದು ಒಬ್ಬ ರೈತನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಂಡ ನಿರಾಳತೆಯ ನಗು. ಆ ನಗುವೇ ನನ್ನ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡವಾಳ, ಎಂದು ಹೇಳಿದ.
ಬದುಕಿನ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಎಂದರೆ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರೀತಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ ಎಂಬ ಅರಿವು ಅವನಿಗೆ ಬಂತು. ಆ ದಿನದಿಂದ, ಪರಮೇಶ್ವರನ ಬದುಕಿನ ಹಣತೆ ಸಾವಿರಾರು ಜನರಿಗಾಗಿ ಬೆಳಗಿತು.
