ಒಂದು ಬೆಳದಿಂಗಳಿನ ರಾತ್ರಿ, ಇಡೀ ನಗರವು ಮೌನದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾಗ, ರವಿ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಹಳೆಯ ಫೋಟೋ ಆಲ್ಬಮ್ ಅನ್ನು ತಿರುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಇಡೀ ದಿನದ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕೆಲಸ, ಸಾಲದ ಕಡತಗಳು, ಮತ್ತು ಇಎಂಐಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಿಂದ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ದಣಿದಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಆ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಪುಟಗಳನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದಾಗ, ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ತಂಪಾದ ಸ್ಪರ್ಶ ದೊರೆಯಿತು.
ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಫೋಟೋ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಹುಡುಗರು, ಒಬ್ಬ ರವಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬ... ಅವನು. ಅದೇ ಸದಾ ನಗುವ ಮುಖ, ಅದೇ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಳೆಯುವ ತುಂಟತನ. ಆ ಫೋಟೋದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು. ರವಿ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ್ - ಅಮರ ಗೆಳೆತನ.
ಅರ್ಜುನ್. ಆ ಹೆಸರು ರವಿಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದಶಕಗಳಿಂದ ಮರೆತುಹೋಗಿದ್ದ ಕಹಳೆ ಊದಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಅರ್ಜುನ್ ರವಿಯ ಬಾಲ್ಯದ ಜಗತ್ತಿನ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದುವಾಗಿದ್ದ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಸಂಜೆಯವರೆಗೆ, ಮಣ್ಣಿನ ಆಟದಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಮಾವಿನ ಮರದ ಮೇಲಿನ ಸಾಹಸದವರೆಗೆ, ಅರ್ಜುನ್ ರವಿಯ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ಜೊತೆಯಿದ್ದ. ಅವರು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿಯ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದರು, ಹಳ್ಳಿಯ ಹಳೇ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಮೀನು ಹಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಮತ್ತು 'ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಂದಿಗೂ ದೂರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ' ಎಂದು ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ್ದರು.
ಆದರೆ, ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯ ನಂತರ, ಅರ್ಜುನ್ನ ತಂದೆಗೆ ನಗರದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಒಂದು ದಿನ, ಅರ್ಜುನ್ ರವಿಯ ಕೈಕುಲುಕಿ, ನಾನು ಖಂಡಿತ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಭರವಸೆ ನೀಡಿ ಹೊರಟುಹೋದ. ಆ ಒಂದು ದಿನಕ್ಕಾಗಿ ರವಿ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಕಾಯುತ್ತಾ ಹೋದ. ಮೊದ ಮೊದಲು ಪತ್ರಗಳು ಬಂದವು, ನಂತರ ಫೋನ್ಗಳು ವಿರಳವಾದವು, ಮತ್ತು ಕೊನೆಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಡಿದುಹೋಯಿತು.
ರವಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ. ಆ ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ಅವನೊಳಗೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ನೋವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿತ್ತು. ಪ್ರಸ್ತುತದ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದ ಆ ಮುಗ್ಧತೆ, ಆ ಕಳಕಳಿಯ ಗೆಳೆತನ, ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಜೀವಂತವಾಯಿತು.
ಮರುದಿನ, ರವಿ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಶಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಆಗ, ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಒಬ್ಬ ಗಿರಾಕಿ ಒಳಬಂದ. ಸಭ್ಯ ಉಡುಗೆ, ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ನಡಿಗೆ, ಮತ್ತು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ ಮಿಂಚು. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ರವಿಯ ಮೇಜಿನ ಬಳಿ ಬಂದು ಕುಳಿತು, ಮುಖಕ್ಕೆ ಒಂದು ನಗುವನ್ನು ಎಸೆದ ರವಿ, ಗುರುತು ಸಿಗಲಿಲ್ವಾ?
ರವಿ ಆ ಮುಖವನ್ನು ತದೇಕಚಿತ್ತದಿಂದ ನೋಡಿದ. ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗಾಯದ ಗುರುತು, ಆಳವಾದ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಕಣ್ಣುಗಳು. ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದಂತೆ ಹೃದಯದ ಗತಿಯು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.
ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನಿಮಗೆ...
ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಕ್ಕ. ಆ ನಗು... ಅದು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಮರೆಸುವ ಶಕ್ತಿ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಏನು ರವಿ, ಮಾವಿನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿದ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆಗಳೆಲ್ಲ ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ? ನಾನು ಅರ್ಜುನ್. ಮತ್ತೆ ಬಂದ ಬಾಲ್ಯ ಸ್ನೇಹಿತ.
ರವಿಗೆ ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಕುರ್ಚಿಯಿಂದ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಅರ್ಜುನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡ. ಆ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಅಂತರ ಕರಗಿಹೋಯಿತು.
"ಅರ್ಜುನ್! ನೀನು... ನೀನು ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ? ನಾನು ಎಷ್ಟು ಹುಡುಕಿದೆ ಗೊತ್ತಾ? ರವಿಯ ಧ್ವನಿ ಗದ್ಗದಿತವಾಯಿತು.
ಅರ್ಜುನ್ ಶಾಂತವಾಗಿ ಕುಳಿತು, ಖಂಡಿತ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಮೊದಲು, ಒಂದು ಕಪ್ ಕಾಫಿ ಮತ್ತು ಆ ಹಳೇ ಮಾವಿನ ಮರದ ಕಥೆ ಆಗಲಿ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಉದ್ಯಮವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಬ್ಯಾಂಕಿಗೆ ಬಂದೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ಕನಸು ನನಸಾದಂತಾಯಿತು ಎಂದನು.
ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದ ನಂತರ, ರವಿ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ್ ನಗರದ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರ ನಡುವೆ, ಸಮಯವು ತನ್ನ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು.
ಅರ್ಜುನ್ ತನ್ನ ಕಥೆ ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ನಗರದಲ್ಲಿ ಜೀವನ ಸುಲಭವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂದೆ ಬೇಗ ನಿಧನರಾದರು. ನಾನು ಓದು ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಎರಡನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಬದುಕು ಒಂದು ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು, ರವಿ. ಆದರೆ, ಪ್ರತಿ ಸವಾಲಿನಲ್ಲಿಯೂ, ನನಗೆ ನಮ್ಮ ಹಳೇ ಆಟಗಳು, ನಮ್ಮ ಸಾಹಸಗಳು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನೀನು ಹೇಳಿದ ಮಾತು ನೆನಪಿತ್ತು ಯಾವತ್ತೂ ಸೋಲನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ.' ಆ ಮಾತು ನನಗೆ ಶಕ್ತಿ ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು.
"ನಾನು ಸಾಕಷ್ಟು ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸಿ, ನನ್ನದೇ ಆದ ಒಂದು ಕಂಪನಿ ಕಟ್ಟಿದ ನಂತರವೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೆ. ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಸಾಧಾರಣ ಉದ್ಯೋಗಿಯಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಲು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಬಂದಾಗ, ನಮ್ಮ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ ಗೌರವ ತರುವಷ್ಟು ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸಿದೆ.
ರವಿಗೆ ಅರ್ಜುನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ತೀವ್ರತೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ನೀನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೀಯ, ಅರ್ಜುನ್. ನೀನು ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ ಹೆಮ್ಮೆ.
ಅವರು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತರು. ಬಾಲ್ಯದ ತಮಾಷೆಗಳು, ಶಾಲೆಯ ಶಿಕ್ಷಕರ ಭಯಾನಕ ಕಥೆಗಳು, ಮೊದಲ ಕ್ರಶ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನಾಚಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳು. ಈ ಮಾತುಕತೆ ರವಿಯ ಆಯಾಸವನ್ನು, ಅವನ ನಗರದ ಏಕತಾನತೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಡೆದುಹಾಕಿತು. ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಹಳೆಯ ರವಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಗುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.
ಅರ್ಜುನ್ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳಿದ. ರವಿ, ನನ್ನ ಕಂಪನಿ ಇಲ್ಲಿ ಬೇರು ಬಿಡುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೀಯ. ಬಾ, ನಾವು ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ 'ಅಮರ ಗೆಳೆತನ'ದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಕಟ್ಟೋಣ. ಹಣ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ, ನಾವು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಖುಷಿ ಮುಖ್ಯ.
ರವಿ ಗಹನವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದ. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಕನಸು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಹೌದು, ಇದು ಕೇವಲ ಉದ್ಯೋಗದ ಬದಲಾವಣೆಯಲ್ಲ, ಇದು ಜೀವನಶೈಲಿಯ ಬದಲಾವಣೆ. ಇದು ಬಾಲ್ಯದ ಕನಸಿಗೆ ಮರಳುವ ಅವಕಾಶ.
ಆ ದಿನ, ಆ ಬಾಲ್ಕನಿಯಲ್ಲಿ ರವಿ ಕಂಡ ಹಳೆಯ ಕನಸು, ಇಂದು ಅರ್ಜುನ್ನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು. ಇಬ್ಬರೂ ಕೈಕುಲುಕಿದರು. ಆ ಕುಲುಕುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ ಸ್ನೇಹಿತರ ಭೇಟಿಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಒಂದು ಹೊಸ ಪಯಣದ, ಒಂದು ಹೊಸ ಗೆಳೆತನದ ಯುಗದ ಆರಂಭವಿತ್ತು.
ರವಿ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅಂದುಕೊಂಡ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾವು ಬಹಳಷ್ಟು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು, ಜನರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಗೆಳೆಯರು, ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ಅಡಿಪಾಯಗಳು, ಒಂದು ದಿನ, ಒಂದು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಸಿದ್ಧರಾಗಿರಬೇಕು.
