ಗಂಗಮ್ಮನ ಬಾಳಿಗೆ ಬೆಳಕು ತಂದಿದ್ದು ಆಕೆಯ ಏಕೈಕ ಮಗ ರವಿ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿಯೇ ಗಂಡನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅವಳಿಗೆ, ರವಿಯೇ ಬದುಕು. ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ದುಡಿದು, ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಅವನನ್ನು ಓದಿಸಿದಳು. ಆಕೆಯ ಆಸೆ ಒಂದೇ, ತನ್ನ ಮಗ ದೊಡ್ಡ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಬೇಕು. ಅವಳು ನಂಬಿದ್ದಳು, ಶಿಕ್ಷಣವೊಂದೇ ಬಡತನದ ಬಂಧನವನ್ನು ಕಳಚುವ ಸಾಧನವೆಂದು. ರವಿ ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ಬುದ್ಧಿವಂತ. ತಾಯಿಯ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅರಿತವನು, ಅವಳ ಕನಸನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಲು ಅವಿರತವಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸಿದ.
ಅಂತೂ ರವಿ ಓದು ಮುಗಿಸಿ, ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆ ಸಂಬಳದ ನೌಕರಿ ಗಳಿಸಿದ. ಗಂಗಮ್ಮನ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ಕಂಡ ಕನಸು ನನಸಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಆಕೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಬಂದಿತ್ತು. ರವಿ, ತಾಯಿಯನ್ನು ತನ್ನೂಂದಿಗೆ ನಗರಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. ಆದರೆ ಗಂಗಮ್ಮ ತನ್ನ ಹುಟ್ಟೂರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬರಲು ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ರವಿಗೆ, ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಕನಸು, ನೀನು ದೊಡ್ಡವನಾಗಬೇಕು ಅನ್ನೋದು. ಅದು ಈಡೇರಿದೆ. ಈಗ ನೀನು ನಿನ್ನದೇ ಆದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೋ. ನನಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿ ಜೀವನವೇ ಸರಿ. ಬೇಕಾದಾಗ ಬಂದು ಹೋಗು ಎಂದಳು. ರವಿ ಎಷ್ಟೇ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದರೂ ಆಕೆ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ರವಿ ಬೇಸರದಿಂದಲೇ ಒಬ್ಬನೇ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಟ. ಹೋಗುವಾಗ, ರವಿ ತನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಹಣ ಕಳುಹಿಸುವುದಾಗಿ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ. ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳು ಕಳೆದವು, ರವಿ ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ, ಹಣ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಫೋನ್ ಕರೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಾ ಬಂದವು, ಹಣ ಬರುವುದು ತಡವಾಗತೊಡಗಿತು. ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಏನೋ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಅನಿಸಿತು. ರವಿ ನಗರದ ಬಣ್ಣದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ದೊಡ್ಡ ಸಂಬಳ, ಹೊಸ ಸ್ನೇಹಿತರು, ಪಾರ್ಟಿಗಳು, ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನ - ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಯ ಬೇರುಗಳಿಂದ ದೂರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಂದು ದಿನ, ರವಿ ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ, ತಾನು ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ. ಆ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಅತೀವ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಮರುದಿನವೇ ಮಗನ ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಲು ಸಿದ್ಧಳಾದಳು. ಆದರೆ ಮಗನ ಮುಂದಿನ ಮಾತು ಆಕೆಯ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಚೂರಿ ಇಟ್ಟಂತಾಯಿತು. "ಅಮ್ಮಾ, ಮದುವೆಗೆ ನೀನು ಬರಬೇಡ. ಅದು ನನ್ನ ಆಫೀಸ್ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ನೀನು ಬಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮುಜುಗರ ಆಗಬಹುದು ಎಂದ. ರವಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಪರಿಚಯವಾದ ತನ್ನ ಶ್ರೀಮಂತ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿ ತಾಯಿಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಹಿಂಜರಿದ. ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ತನ್ನ ಮಗನೇ ತನ್ನನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ನೋವಾಯಿತು. ಆದರೆ ತನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು ನುಂಗಿಕೊಂಡು, ಆಕೆ ಮಗನಿಗೆ ಶುಭ ಹಾರೈಸಿ ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದವು. ರವಿಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಗಂಗಮ್ಮನ ನೆನಪು ಮಸುಕಾಗತೊಡಗಿತು. ಆತ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಶ್ರುತಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಗರದವಳು. ಅವಳಿಗೆ ಗಂಗಮ್ಮನ ಹಳ್ಳಿ ಜೀವನ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆಕೆ ರವಿಗೆ ಗಂಗಮ್ಮನ ನೆನಪು ಕೂಡ ಬರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಳು. ಗಂಗಮ್ಮನ ಬಳಿ ಹಣದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಮಗನ ಕರೆಗಾಗಿ, ಅವನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಆ ಕರೆ ಎಂದೂ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು, ಅನಾರೋಗ್ಯವೂ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದಾಗ ಹಳೆ ನೆನಪುಗಳು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ತಾನು ರವಿಗೆ ನೀಡಿದ ಪ್ರೀತಿ, ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದು, ಅವನನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ್ದು - ಇದೆಲ್ಲವೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೆದುರು ಹಾದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು, ನನ್ನ ತ್ಯಾಗವನ್ನು ರವಿ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟ ಎಂದು ಆಕೆ ಕೊರಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ಕನಸುಗಳು, ಅವೆಲ್ಲವೂ ಈಗ ಅವಳ ಸೆರಗಿನಲ್ಲೇ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಕೆಂಡದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೀವ್ರ ನೋವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ ರವಿ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ತನ್ನ ತಾಯಿಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಕರೆ ಮಾಡಿದ. ಗಂಗಮ್ಮ ರವಿಗೆ ಮಗನೇ, ಮದುವೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಲು ಬರಲಿಲ್ಲ, ಈಗ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗಲಾದರೂ ಬಂದು ಹೋಗಬಾರದೇ ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು. ರವಿ, ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾ, ಕೆಲಸ ಇದೆ, ಸಮಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟನು. ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಇದು ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಅನಿಸಿತು. ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಕೊನೆಬಾರಿಗೆ ನೋಡುವ ಆಸೆ ಅವಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಮರುದಿನವೇ ಅವಳು ರೈಲು ಹತ್ತಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರಟಳು. ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಹೊಸದಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ಯಾರನ್ನೋ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ, ರವಿಯ ಮನೆ ತಲುಪಿದಳು. ರವಿ ಮತ್ತು ಶ್ರುತಿ, ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಗಂಗಮ್ಮನನ್ನು ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಟ್ಟರು. ರವಿಗೆ ತಾಯಿಯನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಮುಜುಗರವಾಯಿತು. ಶ್ರುತಿ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ, ಯಾರು ಇವರು? ಯಾರು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಬಿಟ್ಟರು" ಎಂದು ಗದರಿದಳು. ರವಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಸೋಫಾ, ಎಸಿ, ದುಬಾರಿ ವಸ್ತುಗಳು ಇವೆಲ್ಲವೂ ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಅಪರಿಚಿತವಾಗಿದ್ದವು. ಅವಳು ರವಿಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಂದಾಗ, ಅವನು ಹಿಂಜರಿದ. "ಅಮ್ಮಾ, ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ? ಯಾರು ಇಲ್ಲದೆ ಈ ರೀತಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀಯ? ಎಂದು ಕೋಪದಿಂದ ಹೇಳಿದ. ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಕಣ್ಣೀರು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮಗನನ್ನು ನೋಡುವ ಆಸೆ ಆಯ್ತು, ಅದಕ್ಕೆ ಬಂದೆ. ನಿನ್ನ ಮದುವೆಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಕೊನೆ ಪಕ್ಷ ನೀನು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗಲಾದರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಬಂದೆ ಎಂದಳು. ಗಂಗಮ್ಮನ ಮಾತುಗಳು ರವಿಯ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದರೂ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಸ್ವಾರ್ಥ, ಹಣದ ಮೇಲಿನ ವ್ಯಾಮೋಹ ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ಜೀವನ ಅವನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿತ್ತು. ಶ್ರುತಿ ತಕ್ಷಣ ರವಿಗೆ, ನೀನು ಮಲಗಲು ಒಂದು ಮಂಚದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡು, ಇವತ್ತಿನ ರಾತ್ರಿ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡು, ನಾಳೆ ಹೋಗಲಿ" ಎಂದಳು. ರವಿ, ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಮಾತಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಡೆಯಲು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದೆ, ಅಮ್ಮನನ್ನು ಬೇರೆ ಕೊಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಲು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ. ರಾತ್ರಿ, ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಮಗನ ವರ್ತನೆ ಅವಳನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ನೋಯಿಸಿತ್ತು. ತನ್ನ ಬದುಕಿನ ಏಕೈಕ ಆಸೆಯಾಗಿದ್ದ ರವಿ ಇಂದು ತನ್ನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಆಕೆಗೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಯಿತು. ಮರುದಿನ ರವಿ ಮತ್ತು ಶ್ರುತಿ ಗಂಗಮ್ಮನಿಗೆ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು, ನೀವು ಹೋಗಿ ಅಮ್ಮಾ. ನಾವು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀವಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಗಂಗಮ್ಮ ಹಣವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದಳು. ಅವಳು ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು, ರವಿಗೆ ನನ್ನ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಕೆಂಡ, ನಿನ್ನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ, ಈಗ ನನ್ನನ್ನೇ ಸುಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದೆ, ನೀನು ಎಂದಾದರೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟರೆ ಅದೇ ನನಗೆ ಸಾಕು" ಎಂದಳು. ಆಕೆ ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಯತ್ತ ಹಿಂತಿರುಗಿದಳು. ಬೆಂಗಳೂರು, ರವಿ, ಶ್ರುತಿ - ಎಲ್ಲವೂ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕರಾಳ ನೆನಪುಗಳಾಗಿ ಉಳಿದವು. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಮಗನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅವಳಿಗೆ, ಈಗ ತನ್ನ ಕಷ್ಟದ ಜೀವನವೇ ಹತ್ತಿರದ ಬಂಧು ಎಂದು ಅನಿಸಿತು. ರವಿಯ ಕಥೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಆದರೆ ಗಂಗಮ್ಮನ ಬದುಕು, ಅವಳ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕೆಂಡವನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿ, ಹೊಸ ಬೆಳಕಿನ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ಆಸೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ರವಿ ಮತ್ತು ಶ್ರುತಿ ವಿದೇಶದಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಾಪಸ್ಸಾದರು. ಸಂಪತ್ತು ಇತ್ತು, ಆದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಮಗ ಕೂಡ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿದ್ದ, ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ರವಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗೌರವ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನ ಆ ಮಗ, ನೀವು ಅಜ್ಜಿ ಅಂದರೆ ಯಾರು? ಅವರು ಯಾಕೆ ನಮ್ಮನ್ನ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ರವಿಗೆ ಭೂತಕಾಲದ ನೋವು ನೆನಪಾಯಿತು. ತಾನೇ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪು ಈಗ ತನ್ನ ಮಗನಿಂದಲೇ ತಿಳಿಯಿತು. ಅಂದು, ತಾನು ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದ, ಇಂದು ತನ್ನ ಮಗ ತನ್ನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ರವಿಗೆ ಅನಿಸಿತು. ಅವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ದುಃಖ ಮತ್ತು ಅಪರಾಧಭಾವ ತುಂಬಿತು. ಗಂಗಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳು, ನನ್ನ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಕೆಂಡ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವನು ತಕ್ಷಣವೇ ತನ್ನ ತಾಯಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೊರಟ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಗಂಗಮ್ಮ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಊರಿನವರು ಅವಳು ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆಂದು ಹೇಳಿದರು. ರವಿ ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಸಮಾಧಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತ. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಈಗ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪದ ಕಣ್ಣೀರು ಮಾತ್ರ ಇತ್ತು.
ಈ ಕಥೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಗಂಗಮ್ಮನ ಸೆರಗಿನ ಕೆಂಡ ರವಿಯ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿದಿತ್ತು. ಕಥೆ ನಮಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದವರನ್ನು, ನಮ್ಮ ಬೇರುಗಳನ್ನು ನಾವು ಎಂದೂ ಮರೆಯಬಾರದು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ, ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಬೆಂಕಿ ನಮ್ಮನ್ನೇ ಸುಡುತ್ತದೆ.
