ಸೂರ್ಯನು ಪಶ್ಚಿಮದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣವನ್ನು ಚೆಲ್ಲುತ್ತಾ, ಒಂದು ದಿನದ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಸಾರುತ್ತಿದ್ದನು. ಪಟ್ಟಣದ ಗದ್ದಲದಿಂದ ದೂರವಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಾದ ಹರೀಶಪುರದಲ್ಲಿ, ಅನಿಲ್ ತನ್ನ ಗುಡಿಸಲಿನ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು, ಮುಂಬರುವ ತಿಂಗಳ ಬಾಡಿಗೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಮಗಳ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಅನಿಲ್ ಹಳ್ಳಿಯ ಪಕ್ಕದ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಾರ್ಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮವೇ ಅವನ ಬದುಕು. ಆದರೆ ದುಡಿದ ಅಲ್ಪ ಹಣದಿಂದ, ಅಗತ್ಯತೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸುವುದು ದುಸ್ತರವಾಗಿತ್ತು.
ಅನಿಲ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮುಚ್ಚಿದ ಹೊಳೆಯುವ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಇತ್ತು. ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಒಂದು ಗಂಟೆ ಹಿಂದೆ, ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಮಾಲೀಕರ ಮಗನಾದ ವಿಕ್ರಮ್ ಅವನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು, ಇದನ್ನು ನೀನು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ನುರಿತ ಕಳ್ಳಸಾಗಣೆದಾರನಿಗೆ ತಲುಪಿಸಬೇಕು. ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ ನಿನ್ನ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಸಂಬಳ ನಿನಗೆ ಈಗಲೇ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಯೋಚಿಸು, ನೀನು ಬೇಡ ಅಂದರೆ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಇದನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಔಷಧ, ನಿನ್ನ ಗುಡಿಸಲಿಗೆ ಹೊಸ ಸೂರಿನ ಕನಸು ಸಾಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದ. ಅನಿಲ್ಗೆ ವಿಕ್ರಮ್ನ ಮಾತುಗಳು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಉರುಳಿನಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅವನಿಗೆ ವಿಕ್ರಮ್ ಏನು ಕಳ್ಳಸಾಗಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದು ಕಾನೂನುಬಾಹಿರ ಕೆಲಸ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಖಚಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ನೋಡಿದ ಕ್ಷಣವೇ ಅವನ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಯತೊಡಗಿತು. ಆತ ಅಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟದ ಆಳದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ. ಅವನ ಮಗಳು ಮಾಲಾ ತೀವ್ರ ಜ್ವರದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ವೈದ್ಯರು ನೀಡಿದ್ದ ದುಬಾರಿ ಔಷಧಿಯನ್ನು ತಕ್ಷಣವೇ ಖರೀದಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಅವನಿಗೆ ಹಣವಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅವನ ಹೃದಯವು ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ದಾರಿಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಲುಕಿ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿತ್ತು.
1. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯ ದಾರಿ: ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕನಾಗಿ, ಆದರೆ ಹಣವಿಲ್ಲದೆ ಮಗಳ ಸಂಕಟವನ್ನು ನೋಡುವುದು.
2. ಲಾಭದ ದಾರಿ: ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತಲುಪಿಸಿ, ತಕ್ಷಣ ಹಣ ಪಡೆಯುವುದು ಮತ್ತು ಮಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಿ, ಜೀವನದ ಸಂಕಷ್ಟಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವುದು.
ಏನು ಮಾಡಲಿ? ಅನಿಲ್ ತನ್ನನ್ನೇ ಕೇಳಿಕೊಂಡ. ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಕಲ್ಲುಗಳು, ಚಿನ್ನ ಅಥವಾ ಯಾವುದೋ ಅಪಾಯಕಾರಿ ವಸ್ತು ಇರಬಹುದು. ಈ ನಿರ್ಧಾರ, ಕೇವಲ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರವಲ್ಲ, ಅದು ಅವನ ಇಡೀ ಜೀವನದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು, ಮತ್ತು ಅವನ ಮಗಳ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲಿದೆ.
ಅವನು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾದ ಸವಿತಾಳ ಮುಖವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ. ಕಷ್ಟದ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ನಗುಮೊಗದಿಂದ ಇರುವ ಅವಳು, ಯಾವಾಗಲೂ ಸತ್ಯದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವಂತೆ ಅವನಿಗೆ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ್ದಳು. ಅನಿಲ್ಗೆ ಹಣದ ಆಸೆಯಿದ್ದರೂ, ಸವಿತಾಳ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬಗೆಗಿನ ಗೌರವ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದನ್ನು ಊಹಿಸಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಅಪ್ಪಾ ಮಾಲಾ, ಗುಡಿಸಲಿನೊಳಗಿಂದ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕರೆದಳು. ಆ ದನಿ ಅನಿಲ್ನನ್ನು ಮರಳಿ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ತಂದಿತು. ಮಾಳಾಳು ಮಲಗಿದ್ದ ಚಾಪೆಯ ಬಳಿ ಹೋದ. ಮಗಳ ಹಣೆಯು ಸುಡುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅವನನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ತಳಮಳಕ್ಕೆ ದೂಡಿತು. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಬರೀ ಒಂದು ತತ್ವವೇ? ಮಗಳ ಜೀವಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡದೇ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸುಳಿಯಿತು.
ಸವಿತಾ ಒಳಗಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆಯ ಕೊರತೆ ಮತ್ತು ಚಿಂತೆ ಮನೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅನಿಲ್ಳನ್ನು ಅವಳು ನೋಡಿದಳು.
ಏನು ಅದು? ವಿಕ್ರಮ್ ಏನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟನೇ? ಸವಿತಾ ಕೇಳಿದಳು, ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅನುಮಾನ.
ಅನಿಲ್ ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಲೇ, ವಿಕ್ರಮ್ ನೀಡಿದ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ. ಪ್ರತಿ ಮಾತಿನಲ್ಲೂ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನ ತಳಮಳ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಣದ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಸವಿತಾಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಆಸೆ ಮಿಂಚಿತು, ಆದರೆ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಆ ಆಸೆ ಮಾಯವಾಗಿ, ಆತಂಕ ಮತ್ತು ದೃಢತೆ ಮೂಡಿತು.
ಅನಿಲ್, ಅವಳು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ನಾನು ಹಸಿದಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಅನ್ನಕ್ಕೆ ವಿಷ ಬೇಡ. ನಮ್ಮ ಮಗಳ ಜೀವ ಮುಖ್ಯ, ನಿಜ. ಆದರೆ ಆ ಜೀವವನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ನಾವು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಜೀವನವನ್ನು ಅಪಾಯಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿಸುವುದು ಅಥವಾ ದ್ರೋಹದ ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಆ ಹಣದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮಗಳು ಹೇಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾಳೆ?
ಸವಿತಾ ಮಾತುಗಳು ಅನಿಲ್ಗೆ ತನ್ನ ತತ್ವಗಳ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿತು. ಇದು ಕೇವಲ ಹಣದ ವಿಷಯವಲ್ಲ, ಇದು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯ ವಿಷಯ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಬದುಕಿದರೆ ಇಂದು ಕಷ್ಟ ಇರಬಹುದು, ಆದರೆ ನಾಳೆಗೆ ಒಂದು ನೆಮ್ಮದಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಅಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯ ಹಣ, ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಸುಖ ಕೊಟ್ಟರೂ, ಕೊನೆಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಅನಿಲ್ ತನ್ನ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. ಇದು ಒಂದು ನಿಮಿಷದ ನಿರ್ಧಾರ. ಅವನು ತನ್ನ ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟವನ್ನು, ಮಗಳ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆಗಿನ ಭಯವನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟ. ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನು ಬಂದರೂ ನಾನು ನನ್ನ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ದೃಢಸಂಕಲ್ಪ ಮೂಡಿತು.
ಅನಿಲ್ ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನೇರವಾಗಿ ವಿಕ್ರಮ್ ಮನೆಗೆ ಹೋದ. ರಾತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ವಿಕ್ರಮ್ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆತ ಕೆಲವು ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರ ಜೊತೆ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ.
ವಿಕ್ರಮ್, ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ನಿಮಗಾಗಿ, ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಅನಿಲ್ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ.
ವಿಕ್ರಮ್ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ, ಏನು? ನೀನು ಏನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ? ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತ ಬೇಕಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
ಇಲ್ಲ, ವಿಕ್ರಮ್. ನನಗೆ ಈ ಹಣ ಬೇಕು, ಬಹಳ ಬೇಕು. ಆದರೆ ಈ ರೀತಿಯ ಹಣ ಬೇಡ. ನಾನು ಬಡವನಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಕಳ್ಳನಾಗಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡಿಸುತ್ತೇನೆ, ಬೇಕಾದರೆ ಉಪವಾಸ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಕಾನೂನುಬಾಹಿರ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಅನಿಲ್ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಹೇಳಿದ.
ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತವನ ಸಂಗಡಿಗರು ಅನಿಲ್ನ ಈ ದಿಟ್ಟ ಉತ್ತರದಿಂದ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾದರು. ಅವರು ಈ ಬಡ ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಹೆದರಿ ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ವಿಕ್ರಮ್ ಅನಿಲ್ನನ್ನು ಬೆದರಿಸಲು ಮುಂದಾದ, ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವಯಸ್ಸಾದ, ಗೌರವಾನ್ವಿತ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ರಾವ್ ಅವರನ್ನು ತಡೆದರು. ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ರಾವ್, ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಮಾಲೀಕ ಮತ್ತು ವಿಕ್ರಮ್ನ ತಂದೆ. ಅವರು ಮಗನ ವ್ಯವಹಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನಗೊಂಡು, ಈ ಕಳ್ಳಸಾಗಣೆ ನಾಟಕವನ್ನು ಸ್ವತಃ ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅಮೂಲ್ಯ ವಸ್ತು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆ'ಯಾಗಿತ್ತು.
ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ರಾವ್ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮೇಜಿನ ಬಳಿ ಬಂದು, ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆರೆದರು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಣ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಒಂದು ಕಾಗದವಿತ್ತು. ಆ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು ನೀವು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದೀರಿ.
ಅನಿಲ್, ಈ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ನೀನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೀಯಾ. ನನ್ನ ಮಗನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಬಂದ ಆಸೆ ಮತ್ತು ನಿನ್ನ ಮಗಳ ನೋವು, ಈ ಎರಡೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ನಾವು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಇಕ್ಕಟ್ಟು ನೀನು ನಿನ್ನ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದೀಯಾ, ಎಂದು ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ರಾವ್ ಹೇಳಿದರು. ನಾನು ನಿನಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ ಇಂದಿನಿಂದ ನಿನಗೆ ಕಾರ್ಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯಂ ಉನ್ನತ ಹುದ್ದೆ ನೀಡುತ್ತೇನೆ. ನಿನ್ನ ಮಗಳ ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೆಚ್ಚ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮನೆ ದುರಸ್ತಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾ ಸಹಾಯವನ್ನು ನಾನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಸತ್ಯದ ಪರ ನಿಂತ ನಿನಗೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಉಡುಗೊರೆ ಇದು.
ಅನಿಲ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದಿಂದ ನಿಂತಿದ್ದನು. ನಿಮಿಷ ಮಾತ್ರದ ಆ ನಿರ್ಧಾರ ಅವನ ಜೀವನವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿತ್ತು. ಅವನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯೇ ಅವನಿಗೆ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ವಿಜಯವನ್ನು ತಂದಿತ್ತು.
ಗುಡಿಸಲಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ಅನಿಲ್, ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ನಡೆದ ವಿಷಯವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ. ಸವಿತಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದ ನಗು ಇತ್ತು. ಅಂದು ರಾತ್ರಿ, ಮಾಲಾ ಶಾಂತವಾಗಿ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅನಿಲ್ಗೂ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿದ್ದೆ ಸಿಕ್ಕಿತು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು ಹಣಕ್ಕಿಂತ ಮೌಲ್ಯಗಳು ದೊಡ್ಡದು, ಮತ್ತು ಆತ ಒಂದು ಸುಳ್ಳು ಆಸೆಯ ಸುಳಿಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ನಿಜವಾದ ನೆಮ್ಮದಿ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ.
ಕಥೆ ಓದಲು ಇಷ್ಟವಾಯಿತೇ? ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವಿರಾ?
